«Δεν είμαστε ξεγραμμένοι»

Τετάρτη, 24 Αυγούστου 2011 - 21:14

Ο Σωτήρης Σωτηρίου παραχώρησε συνέντευξη στον "ΓΑΥΡΟ" και τον συντάκτη του, Λευτέρη Ελευθερίου, ενώ προετοιμάζεται με την ομάδα βόλεϊ Ανδρών του Ολυμπιακού για την ερχόμενη περίοδο.

«Ο τίτλος που θα μπορούσε να έχει η φετινή σεζόν για τον Σωτήρη Σωτηρίου, είναι «Σωτήριον Έτος». Και, μάλιστα, με ονοματεπώνυμο, το οποίο μπορεί να γίνει η… χαρά του δημοσιογράφου. Πέρυσι, ως… νεοσύλλεκτος στον Ολυμπιακό, ο 25χρονος ακραίος ήπιε την αμβροσία μέσα από τις κούπες, σε μία περίοδο που ταλαντευόταν ανάμεσα στη διαμαρτυρία και στον θρίαμβο. Μία ιστορία για τα εγγόνια του, ένα βράδυ που έχουν τελειώσει τα παραμύθια και δεν έχει να τους διαβάσει κάτι άλλο. Ούτως ή άλλως, στο μέλλον δεν θα γίνεται εύκολα πιστευτό αυτό που κατάφερε η ομάδα βόλεϊ Ανδρών, που πέρασε από φωτιά και ατσάλι για να ανέλθει στην κορυφή τρις. Την ερχόμενη σεζόν ελπίζει ότι θα έχουν εξαλειφθεί οι δυσμενείς καταστάσεις που προέκυψαν στο οικονομικό κομμάτι και με τον ίδιο στο τάραφλεξ για πολλή ώρα, περισσότερη απ’ ό,τι την προηγούμενη περίοδο, ο Ολυμπιακός θα συνεχίσει να κατακτά τίτλους.

Ο Σωτηρίου είναι μία σπάνια περίπτωση αθλητή, αφού με το βόλεϊ ασχολήθηκε επαγγελματικά, αν μπορεί κάποιος να το πει έτσι, στα 18 χρόνια του, όταν ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη από τη Βοιωτία, όπου κρατά η σκούφια του. Αλλά ακόμα και στις αρχές της πλήρους ενασχόλησής του με το παιχνίδι, σκεφτόταν το ποδόσφαιρο, καθώς και σε αυτό είχε πέραση. Τόση, ώστε να ενδιαφέρονται για εκείνον ομάδες Δ’ Εθνικής και να του ζητάνε να λάβει μέρος στην προετοιμασία τους. Ο Μακεδονικός τον κράτησε στο βόλεϊ και, πλέον, στον Ολυμπιακό βρήκε έναν σταθμό με τον οποίο προσδοκά να πανηγυρίσει τίτλους, έχοντας τη συμμετοχή που του αναλογεί βάσει της προπόνησής του στα παιχνίδια.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Η σεζόν που πέρασε ήταν… σουρεαλιστική. Από τις καθημερινές δυσκολίες, που γίνονταν όλο και μεγαλύτερες, στο όνειρο. Απίστευτη χρονιά, με τρεις κατακτημένους τίτλους.
AΠΑΝΤΗΣΗ: Εννοείται, τι άλλο θέλεις από το να πάρεις και τους τρεις τίτλους στην Ελλάδα, να κυριαρχήσεις στη χώρα; Θα προτιμούσα να μην είχαμε αυτά τα προβλήματα και να πανηγυρίσουμε την κατάκτηση των τροπαίων.

Ε: Ποιοι ήταν οι λόγοι που οδήγησαν στην παραμονή σου στον Ολυμπιακό;
Α: Και επειδή έμεινε ο προπονητής, και επειδή τον ξέρω και τον εμπιστεύομαι, αλλά και διότι πιστεύω ότι θα έχω περισσότερο χρόνο συμμετοχής. Η μείωση του μπάτζετ και οι παίκτες που έφυγαν μου δίνουν αυτό το δικαίωμα.

Ε: Εχετε πάρει κάποια διαβεβαίωση ότι οικονομικά θα κινηθείτε σε ασφαλές πλαίσιο;
Α: Απ’ ό,τι μας λέει η διοίκηση, έτσι θα είναι. Η χώρα, όμως, είναι σε μαύρο χάλι σε αυτό το κομμάτι και ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει, πώς θα είσαι την επόμενη μέρα.

Ε: Εχεις μιλήσει με τον Μιχάλη Κουντούρη;
Α: Δεν τον έχω γνωρίσει ακόμα.

Ε: Τι θα μπορούσες να ξεχωρίσεις από μία ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός;
Α: Εχω παίξει και σε άλλες καλές ομάδες, στον Ηρακλή και στον Άρη, ο πρώτος είναι μεγάλη ομάδα. Στον Ολυμπιακό, όμως, είναι πιο οικεία, λόγω ότι υποστηρίζω και την ομάδα. Είμαστε ωραία παρέα, πέρασε πιο καλά η περασμένη σεζόν, αν και όχι στο οικονομικό κομμάτι. Υπό την έννοια της φιλίας.

Ε: Θεωρείς ότι αυτό το παρεΐστικο κλίμα ήταν που έφερε τους τίτλους;
Α: Η παρέα έφερε τους τίτλους. Η επικοινωνία. Είμαστε πιτσιρικάδες, σε πιο μικρή ηλικία από τους αντίστοιχους παίκτες των άλλων ομάδων που πάλευαν για τους τίτλους. Αν ήμαστε πιο μεγάλοι, πιο έμπειροι και φτιαγμένοι παίκτες, δεν νομίζω ότι θα αντέχαμε να παίζουμε ως το τέλος της περιόδου, βάσει των συνθηκών.

Ε: Ωστόσο, εσείς το γυρίσατε τούμπα αυτό το κομμάτι. Ποιο ήταν το σημείο που σας έκανε να αρχίζετε να νικάτε;
Α: Παίζαμε χωρίς άγχος σε κάθε παιχνίδι, μια και να χάναμε δεν υπήρχε πολλή πίεση από τη διοίκηση. Δεν μπορούσαν να μας πουν, «σας πληρώνουμε, οπότε θέλουμε οπωσδήποτε να νικήσετε». Η ομάδα έπαιζε χαλαρά, το θέμα ήταν παρεΐστικο. Και φθάσαμε εδώ που φθάσαμε.

Ε: Γίνατε και λίγο σκληρόπετσοι;
Α: Αυτό εννοείται, αν και λίγο πολύ τα έχουμε ξαναπεράσει αυτά και σε μικρότερες ομάδες. Τώρα έχουμε μυριστεί τη δουλειά, είμαστε πιο καχύποπτοι, άμα συνεχιστεί το περυσινό, δεν νομίζω ότι θα αντέξουμε.

ΤΟ ΧΩΡΙΟ, Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΜΥΝΤΙΚΟ ΧΑΦ

Ο Σωτήρης Σωτηρίου αυτοσαρκάζεται, αποκαλεί τον εαυτό του «χωριάτη» και σκέφτεται πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή αν στη Θεσσαλονίκη, αντί να ασχοληθεί με το βόλεϊ, παίζοντας για τον Μακεδονικό, είχε προτιμήσει να μπει στην προετοιμασία κάποιων ποδοσφαιρικών ομάδων που τον ήθελαν και τον είχαν δει να παίζει. Το «ή παπάς ή ζευγάς» δεν ίσχυσε απολύτως στην περίπτωσή του, αφού και δύο χρόνια μετά την εκκίνησή του ως βολεϊμπολίστας- 18 χρονών ξεκίνησε να ασχολείται αποκλειστικά με το παιχνίδι, «που μου αρέσει πάρα πολύ, αλλιώς δεν θα έπαιζα»- βρισκόταν σε δίλημμα να το παρατήσει και να επιστρέψει στην αγαπημένη του μπάλα.

Ε: Ισχυρίστηκες ότι υποστηρίζεις τον Ολυμπιακό;
Α: Όχι μόνο εγώ. Ολο το σόι μου τον υποστηρίζει, γονείς, θείοι, θείες, παππούδες, γιαγιάδες, ξαδέλφια. Η μητέρα μου έχει γεννηθεί στον Πειραιά, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό παίζει τον σημαντικότερο ρόλο. Από μικροί ήμαστε άρρωστοι Ολυμπιακοί.

Ε: Πού έκανες διακοπές φέτος;
Α: Πήγα στο χωριό μου και για μερικές μέρες στη Χαλκιδική, για να δω την αδελφή μου.

Ε: Παίζει βόλεϊ;
Α: Όχι, δεν πήρε το ύψος που έπρεπε.

Ε: Από πού κρατά η σκούφια σου;
Α: Από την Αντίκυρα Βοιωτίας. Εκεί μεγάλωσα, είμαι χωριάτης. Στα 18 μου έφυγα για σπουδές στη Θεσσαλονίκη και ξεκίνησα το βόλεϊ.

Ε: Τόσο μεγάλος άρχισες;
Α: Ναι. Ποδόσφαιρο έπαιζα πριν σε ομάδες, έφθασαν μέχρι και στις μεικτές Βοιωτίας. Βόλεϊ έπαιζα σε σχολικά πρωταθλήματα.

Ε: Και εν τέλει πώς προέκυψε ως επάγγελμα;
Α: Είχα στη Βοιωτία έναν προπονητή άρρωστο με το βόλεϊ, πήγα στη Θεσσαλονίκη και εκεί ξεκίνησα.

Ε: Πού;
Α: Στον Μακεδονικό.

Ε: Σε είχαν δει πρώτα;
Α: Όχι. Είχα κάποιους γνωστούς, έτσι πήγα εκεί. Σιγά σιγά, με την προπόνηση έμαθα. Στη Θεσσαλονίκη είχα μιλήσει με ομάδες ποδοσφαίρου, Δ’ Εθνική, μου είπαν να πάω στην προετοιμασία τους. Δεν πήγα ποτέ. Δεν είμαι σίγουρος αν έκανα το σωστό, ίσως να το έχω μετανιώσει και λιγάκι. Δύο χρόνια αφού ασχολήθηκα με το βόλεϊ, σκεφτόμουν να το παρατήσω και να επιστρέψω στην μπάλα. Θα μου μείνει άχτι το ποδόσφαιρο.

Ε: Σε τι θέση έπαιζες;
Α: Αμυντικό χαφ. Έχω και το ύψος και ήξερα και μπάλα, στην Ελλάδα δεν βρίσκεις εύκολα τέτοιους παίκτες. Τουλάχιστον, αυτά μου έλεγαν. Δεν ξέρω τώρα κατά πόσο ισχύουν.

Ε: Παίζεις μπάλα πλέον;
Α: Το καλοκαίρι ξεδίνω στα 5x5, τον χειμώνα, βέβαια, με τις υποχρεώσεις που έχεις δεν μπορείς να παίξεις. Κάτι ήξερες που με έβαλες εκεί να κάνω φωτογράφιση.

Ε: Όχι εγώ, ο Τσιαγκίδης. Αλλά, πάντως, υπερίσχυσε το βόλεϊ.
Α: Πλέον, έχει γίνει τρόπος ζωής, αν δεν παίζω πια, νιώθω ότι δεν ζω. Είναι πολύ όμορφο άθλημα. Το έχω επιλέξει και αυτό δεν αλλάζει.

Ε: Οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού σας αποθέωσαν πέρυσι, με την κατάκτηση των τριών τίτλων.
Α: Είναι, βεβαίως, πολύ ξεχωριστό συναίσθημα, γιατί και οι οπαδοί του Ολυμπιακού είναι πολύ ξεχωριστοί. Αλλά δεν είναι μόνο ο κόσμος. Κάθε αθλητής όταν παίρνει τίτλους, ψυχολογικά φτάνει στο τοπ, εκείνη την ώρα θέλεις να σηκώσεις μόνο την κούπα. Μετά από λίγο, βέβαια, επιστρέφεις στην πραγματικότητα.

Ε: Είναι πρόωρο, αλλά τι εκτιμήσεις μπορούμε να κάνουμε για τη χρονιά που έρχεται; Έχει τα φόντα ο Ολυμπιακός να «χτυπήσει» πάλι όλους τους τίτλους; Έχει πλεονέκτημα από την προηγούμενη σεζόν;
Α: Είναι πολύ νωρίς. Ήμαστε τρία άτομα, γίναμε πέντε και θα γίνουμε ξανά τρία. Πρέπει να δούμε και πώς θα είναι οι ξένοι που θα πάρουμε. Λίγο πολύ τους Έλληνες τους γνωρίζεις, αλλά αν δεν δεις τους ξένους, δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλή συμπεράσματα. Το γεγονός ότι πήραμε τα πάντα πέρυσι, το κάνει ακόμα χειρότερο, αφού μας φορτώνει με πίεση. Θα προσπαθήσουμε για το καλύτερο και στόχος μας είναι οι τίτλοι.

Ε: Εφυγε ο Τζούριτς, έφυγε ο Φράγκος. Φαντάζομαι ότι αφήνουν μεγάλο κενό.
Α: Εννοείται ότι είναι απώλειες, έφυγαν κάποιοι παίκτες που αποτελούσαν τον κορμό της ομάδας. Αμα έμεναν και τα παιδιά, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα. Αλλά υπάρχουν και αντικαταστάτες και αυτοί θα παίξουν. Είδες πέρυσι τι έγινε. Έλεγαν ότι είμαστε ξεγραμμένοι, όταν έφυγε ο Μίλκοβιτς. Δεν πρέπει να βγάζουμε βιαστικά συμπεράσματα. Βέβαια, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε και η παρουσία του Γιάννη Καλμαζίδη στον πάγκο.

Ε: Είναι ο λόγος που έμεινες στον Ολυμπιακό;
Α: Κατά κύριο λόγο, ναι.

Ε: Επικοινωνείτε καλά;
Α: Έχουμε άψογη συνεργασία. Μπορείς να τον δεις σαν φίλο, να τον ρωτήσεις και κάτι εκτός γηπέδου. Εκτός από πολύ καλός προπονητής, είναι και σπουδαίος άνθρωπος.

Ε: Εσένα σε τι σε ωφελεί η παρουσία του;
Α: Έχω γίνει καλύτερος άνθρωπος μέσα από τον Γιάννη και καλύτερος παίκτης μέσα από την προπόνηση που κάνω μαζί του. Επικεντρωνόταν σε πράγματα τα οποία ήμουν πιο αδύνατος και φαίνεται ότι τα έχω βελτιώσει. Το πόσο, θα φανεί φέτος.

Ε: Είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις την πρόκληση που θα σου δώσει ο μεγαλύτερος χρόνος συμμετοχής;
Α: Εννοείται ότι έχω αυτοπεποίθηση, αν δεν είχα θα πήγαινα σπίτι μου. Ο κάθε παίκτης πρέπει να πιστεύει στον εαυτό του, αν δεν πιστεύει, όσο καλός και να είναι, δεν θα παίξει το καλύτερο που μπορεί.

Ε: Είσαι ακραίος. Προτιμάς την μπροστά ή την πίσω ζώνη;
Α: Την μπροστά ζώνη, εννοείται. Όταν είσαι μπροστά και είσαι πάνω στο φιλέ, είναι υπέροχα. Για κάθε επιθετικό είναι το καλύτερό του να βρίσκεται στο φιλέ.

Ε: Δεν σου περισσεύει πολύς από το βόλεϊ, αλλά τι κάνεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Α: Ελεύθερος χρόνος στην Αθήνα… Πηγαίνω κάνα σινεμά, πίνω καφέ με φίλους και παίζει πολύ άραγμα σπίτι. Αμα έχεις καλή παρέα, είσαι εντάξει.

Ε: Δεν νομίζω ότι έχεις πρόβλημα σε αυτό το κομμάτι.
Α: Κάτι γίνεται από την καλή παρέα.».

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!