Το ξέρουμε ότι πονάτε, αλλά δεν… φανταζόμαστε πόσο!
Ότι ο «ερυθρόλευκος» οργανισμός γενικά και ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός συγκεκριμένα έχουν δημιουργήσει δυναστείες στα ομαδικά σπορ από τη στιγμή που ανέλαβε τις τύχες του συλλόγου ο Βαγγέλης Μαρινάκης, είναι γεγονός αναμφισβήτητο. Αυταπόδεικτο, αφού οι αριθμοί των τίτλων (88-5 έναντι του Ερασιτέχνη Παναθηναϊκού), εγχώριων και ευρωπαϊκών που έχουν κερδηθεί με την εγγύηση της παρουσίας του ηγέτη του Ολυμπιακού και την υποδειγματική διοίκηση του Μιχάλη Κουντούρη, μιλούν από μόνοι τους. Μαζί και τα ανεπανάληπτα σερί νικών επί του αιωνίου αντιπάλου (50-0) αλλά και κατακτήσεων τίτλων που δημιουργήθηκαν στο διάστημα της πιο «χρυσής δεκαετίας» στην ιστορία του συλλόγου.
Πως αλλιώς να χαρακτηριστεί η περίοδος αυτή, όταν στο σύλλογο που πλησιάζει τα 100 χρόνια, από την ίδρυση του το 1925 ως το 2010, ο Ερασιτέχνης στα ομαδικά αθλήματα του είχε κατακτήσει 84 τίτλους, και εκ τότε μετράει ήδη 88! Τι άλλο να πεις από κει και πέρα για την διοίκηση του Μιχάλη Κουντούρη;
Και αν μπορούμε να αναλογιστούμε τα επιτεύγματα των «ερυθρόλευκων» τμημάτων όλα αυτά τα χρόνια, αυτό που δεν μπορούμε να… αντιληφθούμε στο πραγματικό του μέγεθος είναι ο πόνος που προκλήθηκε το διάστημα αυτό στον εγχώριο ανταγωνισμό.
Αντιλαμβανόμαστε σίγουρα, ότι αν είσαι Παναθηναϊκός και σε 50 σερί αγώνες στα ομαδικά αθλήματα του Ερασιτέχνη, γνωρίζεις ισάριθμες ήττες, θα απογοητευτείς, θα θυμώσεις, θα νιώσεις αδύναμος. Αλλά το… εύρος και την… φύση του πόνου, τα συμπλέγματα και το κόμπλεξ που σου δημιουργούνται μετρώντας «σφαλιάρες» από τον αιώνιο αντίπαλο, τον οποίο έχεις δει όλα αυτά τα χρόνια να σαρώνει τους τίτλους στην Ελλάδα και να ζει μεγάλες στιγμές ως κορυφαίο πολυαθλητικό κλαμπ στην Ευρώπη (την ίδια ώρα που εσύ έχεις επιλέξει να μην περνάς τα σύνορα), αναμφίβολα δεν μπορούμε να τα προσεγγίσουμε στην πραγματική τους διάσταση.
Αυτό που σίγουρα κατανοούμε για το τι τους έχει κάνει ο Ολυμπιακός, είναι ότι ο πόνος είναι μεγάλος. Αβίαστα προκύπτει αυτό το συμπέρασμα διαβάζοντας τους… λαλάκηδες της δημοσιογραφίας. Του μιντιακού βόθρου του Καλπαζίδη που πληρώνει ο Ιβάν για να «βγάζει» τα «πράσινα» απωθημένα του με τον Ολυμπιακό, ο… γνωστός στην πιάτσα με το… παρατσούκλι «Λαλάκης».
Επειδή τους έπεσε βαρύ το διπλό του Θρύλου στο Ηράκλειο, το μενού χθες είχε κλάψα για τη διαιτησία για τη «φάπα» στην Πυλαία κόντρα στην ομάδα της τσέπης αλλά και σχολιασμό για το βόλεϊ Γυναικών του Ολυμπιακού.
Παρεξηγήθηκε ο βόθρος επειδή μετά το ντέρμπι στον Άγιο Θωμά κανένα μέλος της «ερυθρόλευκης» αποστολής δεν δέχτηκε να τους μιλήσει. Ότι αναφέρουν πως οι αθλήτριες του Ολυμπιακού «δεν είχαν κανένα πρόβλημα να μιλήσουν», είναι κάτι που έβγαλαν από το μυαλό τους φυσικά αλλά αυτό είναι το λιγότερο, συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα.
Όπως έγραψαν οι Λαλάκηδες ο Ολυμπιακός είχε την πρωτοκαθεδρία στο βόλει γυναικών, λόγω της κατάστασης των παραδοσιακών αντιπάλων. Μάλιστα! Και ποιος ευθύνεται για την κατάσταση των… παραδοσιακών αντιπάλων; Δεν ευθύνονται οι διοικήσεις τους; Ποιος ευθύνεται που ο Παναθηναϊκός έφτασε σε σημείο να μην κατεβάσει ομάδα στη μεγάλη κατηγορία τη σεζόν 2016-17 για να μην μεγαλώνει το σερί που έτρεχε στο σβέρκο του o Ολυμπιακός; Ποιος ευθύνεται που όλα αυτά τα χρόνια «έστριβαν» δια του αποκλεισμού από τους τελικούς των πρωταθλημάτων και των Φάιναλ Φορ των Κυπέλλων για να μην βρεθούν στο δρόμο των μόνιμων πρωταθλητριών;
Μήπως φταίει ο Ολυμπιακός που 11 χρόνια δεν δήλωναν συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και δεν θα το έκαναν ούτε φέτος, αν δεν περίμεναν τα λεφτά από το στοίχημα;
Και αφού κυριάρχησε ο Θρύλος με 8 σερί πρωταθλήματα (ρεκόρ), 9 σερί Κύπελλα (ρεκόρ) και έγινε η μοναδική ελληνική ομάδα στο βόλεϊ Γυναικών με κατάκτηση ευρωπαϊκού τίτλου και δυο τελικούς (για την ίδια διοργάνωση που το ίδιο μέσο έγραφε για θρίαμβο του Παναθηναϊκού, μόλις έκανε μια νίκη στο πρώτο ματς στο οποίο είχαν δώσει χαρακτήρα φιέστας), ξαφνικά «υποχωρεί σταθερά και με συνέπεια» γιατί οι «υπόλοιποι άρχισαν να τρέχουν γιατί βγήκαν από την κρίση» λένε οι Λαλάκηδες!
Ο Ολυμπιακός ρε «σανοπώληδες», μέσα σε αυτό το περιβάλλον της κρίσης δεν μεγαλούργησε όλα αυτά τα χρόνια; Σε άλλη χώρα ήταν οι «ερυθρόλευκοι»; Η μήπως το γεγονός ότι εν μέσω κρίσης ο σύλλογος βίωσε την πιο χρυσή δεκαετία και έζησε όλες αυτές τις στιγμές, αναδεικνύει ακόμα περισσότερο όλα τα επιτεύγματά του;
Πως έμειναν ανεπηρέαστοι από το περιβάλλον που επηρέασε όλη τη χώρα οι Πειραιώτες; Μήπως ο Ολυμπιακός έχει σοβαρές διοικήσεις σε αντίθεση με αυτές που είχαν και έχουν οι ομάδες της καρδιάς και της τσέπης του Λαλάκη;
Γράφουν ακόμα ότι οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού «φτιάχνουν ομάδες με μικρότερα μπάτζετ μεν από τους Πειραιώτες, αλλά με μεγαλύτερη τεχνογνωσία».
Μα καλά στο βόθρο δεν διαβάζαμε ότι ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός «πέταξε λευκή πετσέτα»; Είναι δυνατόν να πετάς «λευκή πετσέτα» και ταυτόχρονα να διαθέτεις το μεγαλύτερο μπάτζετ από τους ανταγωνιστές σου; Προφανώς και έχετε… μπλέξει τα μπούτια σας με την τόση προπαγάνδα!
Όπως αποδείχθηκε βέβαια η διοίκηση έπραξε σωστά πέρσι, επιτρέποντας στις αθλήτριες να συνεχίσουν να αγωνίζονται στο εξωτερικό αντί να κάτσουν στη χώρα μας όπου το πρωτάθλημα δεν ολοκληρώθηκε. Ωστόσο η ομάδα αφού πλήρωσε το τίμημα του κορονοϊού την περσινή σεζόν, φέτος χρειάζεται το χρόνο της μέχρι να μαζευτεί και να επανέλθει στα φυσιολογικά της στάνταρ.
Υποτιμάτε την καρδιά του πρωταθλητή και ο πόνος σας είναι τόσο μεγάλος που έχετε μάθει να ζείτε με τον κανόνα. Ποιος είναι ο κανόνας; Ο Ολυμπιακός να αναδεικνύεται μόνιμος πρωταθλητής στο βόλεϊ Γυναικών τα τελευταία χρόνια. Αν δεν τα καταφέρει φέτος, μετά από 8 διαδοχικές κατακτήσεις, το γεγονός αυτό θα αποτελεί την… εξαίρεση. Αλλά αυτό θα το δούμε στην εξέλιξη της σεζόν και όχι σε αυτή τη φάση που τίποτα δεν έχει κριθεί! Συμβόλαιο με τις νίκες και τους τίτλους δεν έχει υπογράψει κανείς και ας είναι ο Ολυμπιακός ο μόνος οργανισμός που παρουσιάζεται τόσο συνεπής στην κατάκτηση των τίτλων.
Όσο για την τεχνογνωσία που διαβάσαμε, εκεί πραγματικά πεθάναμε στα γέλια!
Θυμηθήκαμε βλέπετε το κάζο που είχαν πάθει οι πράσινοι με την υπόθεση της Μόλναρ την οποία γνωρίζει όλο το ελληνικό βόλεϊ. Για όσους δεν θυμούνται το 2016, οι «πράσινοι» που διέθεταν μια ξένη στο ρόστερ, την Μαρίζα Φίλντ, θεώρησαν ότι αν πάρουν άλλη μια ξένη θα μπορούσαν να ανταγωνιστούν τον Ολυμπιακό και να διεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Έφεραν τότε την Μπριζίτκα Μόλναρ (και ευχαριστούσαν τον Αλαφούζο στην ανακοίνωση που συνέβαλε στη μεταγραφή), αλλά δεν είχαν διαβάσει σωστά την προκήρυξη, έχασαν τις ημερομηνίες και τελικά αντί να προσθέσουν μια δεύτερη ξένη, είχαν δικαίωμα μόνο να αντικαταστήσουν! Έτσι αναγκάστηκαν να διώξουν τη Φίλντ και να μείνουν πάλι με μια ξένη!
Και ψάξτε να βρείτε ποιος ήταν ο έφορος του τμήματος τότε ο οποίος υπέπεσε σε τέτοια γκάφα ολκής. Για τόση τεχνογνωσία μιλάμε!
Όσο για την… σκόνη των υπολοίπων, κανονίστε… Γιατί θα σας ψάχνουμε τον Μαϊο!