Ο αυθάδης Γκάρι Χολ (τζούνιορ)

Τρίτη, 30 Σεπτεμβρίου 2014 - 23:50

Οι μυημένοι τα της κολύμβησης νιώθουν τους αισθητήριους μηχανισμούς τους να ενεργοποιούνται στο άκουσμα του ονόματος Γκάρι Χολ τζούνιορ. Ο Σπύρος Μπιτσάκης εξασφάλισε- ως τρόπον τινά αμερικανοθρεμμένος, δηλαδή κολεγιόπαις τετραετίας στο κολέγιο της Αλαμπάμα το οποίο επισκέπτεται για τις ανάγκες συναντήσεων παλιών συμφοιτητών και έχοντας ήδη γνωρίσει τον Χολ, τη συγχαρητήρια ανακοίνωση για το 55ο πρωτάθλημα του Ολυμπιακού, αλλά και μία επικείμενη συνεργασία, αφού ο τζούνιορ είναι μαζί με τον Γκάρι Χολ σίνιορ, δηλαδή τον πατέρα του, οι ιδρυτές του αθλητικού κέντρου The Race Club, που ουσιαστικά έχει φτιαχτεί για προετοιμασίες ομάδων και κολεγίων, στην κολύμβηση και σε άλλα σπορ.

Ο Γκάρι Χολ τζούνιορ δεν είναι τυπική περίπτωση κολυμβητή. Τα χρόνια που πρωταγωνιστούσε, ως σπρίντερ μικρών αποστάσεων, η κόντρα των ΗΠΑ με την Αυστραλία είχε ένταση εφάμιλλη οποιασδήποτε βεντέτας σε οποιοδήποτε σπορ. Ήταν μία έχθρα που είχε ξεκινήσει το 1960 σε μία συγκεκριμένη κούρσα στα 100μ. ελεύθερο που έγινε στο «Ολίμπικο» της Ρώμης, στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων και που, αν και είναι απίστευτο για εκείνη την εποχή, ο Ολυμπιακός έχει έμμεση σχέση. Διότι ο ένας από τους δύο ήρωες εκείνης της κούρσας στις 27 Αυγούστου του 1960, ο Αμερικανός κολυμβητής ονόματι Λαρς Λάρσον, έγινε έπειτα προπονητής της ομάδας κολύμβησης του Ολυμπιακού.

Ο Λάρσον νόμισε, αρκετή ώρα από τη λήξη της κούρσας, ότι είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Ο Αυστραλός Φρανκ Ντέβιτ ήταν δίπλα του και οι δυο τους προσπέρασαν τον Βραζιλιάνο Μανουέλ ντος Σάντος τερματίζοντας σχεδόν μαζί. Ο ηλεκτρονικός πίνακας του κολυμβητηρίου δικαίωσε τον Λάρσον, δίνοντάς τον νικητή σε χρόνο 55.1, ενώ ο Ντέβιτ τερμάτισε σε 55.2. Μάλιστα, το ανεπίσημο ηλεκτρονικό χρονόμετρο δικαιώνει το γενικό συμπέρασμα: ο Λάρσον έκανε 55.10 και ο Ντέβιτ 55.16.

Παρ’ όλα αυτά, μεταξύ των κριτών επικρατεί αναβρασμός. Δεν επικυρώνουν ακόμα τη νίκη του Λάρσον και σε μία ψηφοφορία που γίνεται οι 3 ψηφίζουν υπέρ και οι 3 κατά. Ο επικεφαλής των κριτών, Γερμανός Χανς Ρουνστρόμερ, παραβιάζει το πρωτόκολλο και καθώς δεν έχει δικαίωμα ψήφου, δεν ενοχλείται δίνοντας τον Ντέβιτ νικητή. Η αμερικανική αποστολή «βράζει» από τον θυμό της: κάνει ένσταση κατευθείαν και ελπίζει να δικαιωθεί, παρ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Για τέσσερα χρόνια, και μέχρι να ξεκινήσουν οι Ολυμπιακοί στο Τόκιο, οι Αμερικανοί προβαίνουν σε όποια διαθέσιμη παρέμβαση γίνεται για να αποκαταστήσουν ό,τι για εκείνους είναι μία εξόφθαλμη αδικία.

Δεν γίνεται, αλλά αυτό που γεννάται είναι η έχθρα δύο υπερδυνάμεων της κολύμβησης. Η Αυστραλία δεν μπορεί να κοντράρει τις ΗΠΑ σε κάθε διοργάνωση, αλλά όταν το κάνει είναι απόλαυση.

Και ο Γκάρι Χολ τζούνιορ είναι ένας από εκείνους τους κολυμβητές των ΗΠΑ που οι Αυστραλοί έβαλαν στο σημάδι, επειδή προκάλεσε.

Στις 9 Ιουλίου του 1998 ανακοινώθηκε ότι βρέθηκε θετικός σε χρήση μαριχουάνας και μετά το δεύτερο τεστ, που είχε το ίδιο αποτέλεσμα, τιμωρήθηκε από τη FINA για δύο χρόνια αποκλεισμό από κάθε διοργάνωση. Ένα χρόνο αργότερα διαγνώστηκε ότι πάσχει από διαβήτη τύπου 1, κάτι που τον έχει κάνει έως και τώρα πρέσβη κατά του διαβήτη σε παγκόσμια κλίμακα.

Ο Γκάρι Χολ επέστρεψε στη δράση στα ολυμπιακά τράιαλ του 2000 στην Ιντιανάπολη, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ, για να νικήσει στα 50μ. και στα 100μ. ελεύθερο. Στο πρώτο, μάλιστα, έκανε 21.76 και έσπασε το παναμερικανικό ρεκόρ του Τομ Γιάγκερ, ο οποίος είχε κολυμπήσει σε 21.81 στις 24 Μαρτίου του 1990. Θα μπορούσε να είναι και παγκόσμιο ρεκόρ η κούρσα του Χολ, αν ο Αλεξάντερ Ποπόφ δεν είχε κολυμπήσει 21.64 την 1η Ιουνίου του 2000.

Σε εκείνη τη διοργάνωση- η οποία είναι πάντα sold out, σε όποια πολιτεία των ΗΠΑ και αν γίνεται- η αμερικανική αποστολή έκανε ένα αστείο, το οποίο δεν ήταν κομψό, αλλά πάντως δεν το έκαναν για να είναι κομψό αλλά για να δείξουν ότι είναι σκηνές από ταινία προσεχώς. Τα μπλουζάκια που φόρεσαν είχαν την επιγραφή «τα καγκουρό είναι ό,τι πρέπει για ένα καλό δείπνο», δείχνοντας ότι πάνε στην Αυστραλία για να κυριαρχήσουν. Λίγο πριν ξεκινήσει το ολυμπιακό τουρνουά στην κολύμβηση, ο Γκάρι Χολ έγραψε ένα μπλογκ (το 2000!), στο οποίο σημείωνε ότι «η αβίαστη γνώμη μου είναι ότι θα τους σπάσουμε σαν κιθάρες. Ιστορικά η ομάδα των ΗΠΑ πάντα ανεβαίνει στο ύψος της περίστασης. Αλλά η λογική μου στη σχετική περιοχή του εγκεφάλου λέει ότι δεν θα είναι τόσο εύκολο για τις ΗΠΑ να κυριαρχήσουν στα νερά αυτήν τη φορά». Βεβαίως, οι Αυστραλοί είχαν τη δήλωση που ήθελαν για να βάλουν φωτιά πριν τα 4Χ100μ. ελεύθερο. Οι Αμερικάνοι δεν είχαν χάσει ποτέ στο αγώνισμα σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων και αυτός ο ανταρτοπόλεμος ωφέλησε τους Αυστραλούς. Ο θρυλικός Κίρεν Πέρκινς, ο οποίος ήταν ένας από τους ασυναγώνιστους κολυμβητές μεγάλων αποστάσεων και τελείωνε την καριέρα του σε εκείνη τη διοργάνωση μπροστά στους συμπατριώτες του, επιτέθηκε στον Γκάρι Χολ τζούνιορ: «Αυτός είναι ένα ναρκομανής που τιμωρήθηκε από τη FINA για χρήση μαριχουάνας και η αισθητική μου δεν μου επιτρέπει να ασχοληθώ μαζί του». Ο πρόεδρος της Ολυμπιακής Επιτροπής της Αυστραλίας, Τζον Κουτς, μαλώνει τον Πέρκινς, την ώρα που οι βορειοαμερικανοί δεν το αφήνουν έτσι: ο προπονητής της ομάδας κολύμβησης των ΗΠΑ, Ρίτσαρντ Κουίκ, διερωτάται, «γιατί η ΔΟΕ δεν αποφασίζει επιτέλους να υποβάλει σε έλεγχο ντόπινγκ τους Αυστραλούς;».

Και μετά γίνεται αυτό: η πρώτη ήττα των ΗΠΑ στο αγώνισμα (το οποίο βρίσκεται από το 1964 στο ολυμπιακό πρόγραμμα, ενώ δεν διεξήχθη το 1976 στο Μόντρεαλ και το 1980 στη Μόσχα) σε τελικό Ολυμπιακών Αγώνων. Με μπόλικο στυλ, παγκόσμιο ρεκόρ (3.13.67) και τον Ίαν Θορπ να ξεπερνά στο τελευταίο πενηντάρι τον Γκάρι Χολ τζούνιορ. Ουδείς από τους δύο σχολιαστές της κούρσας έχει, λογικά, καλύτερη στιγμή στη δημοσιογραφία.

Οι Αυστραλοί το γιορτάζουν παίζοντας air guitar, όπως είναι ο όρος της κίνησης που κάνεις όταν προσποιείσαι ότι παίζεις κιθάρα, στα πλακάκια της πισίνας του International Aquatic Center μπροστά στο εκστασιασμένο κοινό. Ο Γκάρι Χολ τζούνιορ λέει τότε ότι, «δεν ξέρω να παίζω καν κιθάρα. Θεωρώ ότι αυτή ήταν η κορυφαία σκυτάλη στην οποία έχω συμμετάσχει. Βγάζω το καπέλο μου στον σπουδαίο Ίαν Θορπ. Το τελείωμά του ήταν καλύτερο από το δικό μου». Ο Χολ παίρνει το χρυσό μετάλλιό του στα 50μ. ελεύθερο, αφού τερματίζει στον ίδιο χρόνο με τον φίλο του Άντονι Ίρβιν (21.98). Αλλά σε ό,τι αφορά την έχθρα των Αυστραλών με τους Αμερικανούς, δεν είχε ποτέ περισσότερη ένταση και θυμό όσο σε αυτήν την περίπτωση.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!