Ντουντούκα
Θρύλε, Θεέ μου, Ολυμπιακέ μου!

Περί Σαλνίκοφ

Περί Σαλνίκοφ
Κυριακή, 17 Αυγούστου 2014 - 03:55

Ακόμα και εκείνοι οι φανατικοί της κολύμβησης τη δεκαετία του ’80, με δυσκολία μπορούσαν να φανταστούν ότι εκείνος ο ευτραφής κύριος που την Παρασκευή, 15 Αυγούστου, τριγύριζε στη Regattastrecke του Γκρουνάου ήταν ο Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ. Ο Σπύρος Γιαννιώτης έκανε τα ίδια αγωνίσματα με τον Σαλνίκοφ στην πισίνα, δηλαδή τα 400μ. ελεύθερο και τα 1.500μ. Στις 14 Αυγούστου, μάλιστα, συμπληρώθηκαν 10 χρόνια από τον πρώτο τελικό Ολυμπιακών Αγώνων της καριέρας του, τα 400μ. ελεύθερο στην Αθήνα, όπου και πήρε την 7η θέση, με πρώτο τον Ίαν Θορπ. Λίγη ώρα μετά, ο Γιάννης Κοκκώδης κολύμπησε στον τελικό των 400μ. μεικτή ατομική, είχε δηλαδή μία πολύ καλή… θέση σε ό,τι είναι αγνή ιστορία της κολύμβησης: διάολε πόσο πήγαινε το δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι του Μάικλ Φελπς μετά από εκείνο το αγώνισμα που έφερε το πρώτο χρυσό μετάλλιό του.

Ο Γιαννιώτης είχε τον Σαλνίκοφ πρότυπο, με τον ίδιο τρόπο που έχουμε πρότυπα τους αθλητές που κάνουν υπερβάσεις ενώ όλος ο κόσμος τους ξεγράφει. Υπάρχει εκείνη η κλασική ιστορία του Αλ Ερτερ ο οποίος πήρε τα χρυσά μετάλλια στη δισκοβολία από το 1956 στη Μελβούρνη έως το 1968 στο Μεξικό (με ενδιάμεσους σταθμούς τη Ρώμη το 1960 και τους Ολυμπιακούς του Τόκιο το 1964) και στην ερώτηση για το ποιο ήταν το αγαπημένο μετάλλιό του, απάντησε «το τελευταίο. Επειδή δεν με περίμενε κανείς».

Για τις μεγάλες αποστάσεις, ο Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ είναι μία εμβληματική φυσιογνωμία. Πήρε τρία χρυσά μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μόσχας το 1980, τα πιο δίκαια μετάλλια μίας διοργάνωσης για την οποία οι Αμερικανοί κύρηξαν μποϊκοτάζ, αφού θα τα κέρδιζε ούτως ή άλλως. Η πολιτικά ψυχρή εποχή δεν άφηνε τους θρύλους να ανθίσουν. Η κολύμβηση, επίσης, δεν ενδείκνυται για εκείνους που έχουν περάσει τα 26 χρόνια, ειδικά τη δεκαετία του ’80 αυτό ήταν θέσφατο. Ακόμα και τώρα είναι σπουδαία υπόθεση, αλλά τότε ήταν σχεδόν δόγμα. Ο Σαλνίκοφ ήταν 28 χρονών όταν έφθασε στη Σεούλ το 1988 και, παρά το γεγονός ότι δύο χρόνια πριν είχε κάνει παγκόσμιο ρεκόρ στα 800μ. δεν ήταν υπολογίσιμο μέγεθος. Πήρε το τέταρτο χρυσό μετάλλιό του και το ίδιο βράδυ, που μπήκε στο ολυμπιακό χωριό, δέχθηκε την αποθέωση από όλους τους αθλητές που σηκώθηκαν όρθιοι για να τον χειροκροτήσουν. Στα 28 του έγινε ο μεγαλύτερος «χρυσός» ολυμπιονίκης στην πισίνα από το 1936 και μετά.

Ο Γιαννιώτης πρέπει να ένιωσε λίγο σαν τον Σαλνίκοφ στις 9 Αυγούστου του 2008, όταν έκανε εκείνο το εκπληκτικό 14.53.32 στα 1.500μ. των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου. Ο Σαλνίκοφ είχε νικήσει από το 1977 έως το 1986, που έχασε στο Παγκόσμιο της Μαδρίτης, πάνω από 60 διαδοχικές κούρσες στο αγώνισμα και στον τελικό της Μόσχας, το 1980 έγινε ο πρώτος που κατέβηκε τα 15 λεπτά, κάνοντας 14.58.27. Δεν είναι, λοιπόν, άδικο για τον παγκόσμιο πρωταθλητή ανοικτής θάλασσας να θαυμάζει έναν τέτοιο αθλητή, που είχε παρατσούκλι «Τέρας των Κυμάτων», που επίσης έγινε ο πρώτος άνθρωπος που κατέβηκε τα 8 λεπτά στα 800μ., που γενικώς είναι ένας από τους κορυφαίους κολυμβητές όλων των εποχών και από τα αφεντικά στο αγώνισμά τους, με τον ίδιο τρόπο που ο Σουν Γιανγκ είναι τώρα (με τη διαφορά του να είναι το ίδιο τρομακτική με εκείνη του Σαλνίκοφ από τους κολυμβητές της κλάσης του), ο Θορπ στα 400μ. ελεύθερο ή ο Φελπς στα 200μ. μεικτή ατομική. Ο Γιαννιώτης μπορεί μόνο μέσω κατορθωμάτων του να αποδεικνύει τη σχετικότητα του χρόνου, κάτι που και ο Σαλνίκοφ έκανε όταν ήταν κολυμβητής, έστω κι αν όταν ο κόσμος τον έκανε να νιώθει γέρος ήταν 6 χρόνια μικρότερος από όσο είναι τώρα ο Γιαννιώτης. Ήταν ο κατάλληλος, πρόεδρος πια της ρωσικής ομοσπονδίας υγρού στίβου, για να περάσει το ασημένιο μετάλλιο στον λαιμό του κορυφαίου Έλληνα κολυμβητή στην ιστορία, εκείνου που έχει συνολικά 11 μετάλλια σε Ευρωπαϊκά και Παγκόσμια Πρωταθλήματα, του μόνου Έλληνα ο οποίος έχει κατακτήσει μετάλλιο σε πισίνα και ανοικτή θάλασσα.

Όταν ο Σαλνίκοφ πέρασε το μετάλλιο στον λαιμό του Γιαννιώτη, του είπε ότι τον είχε πρότυπο όταν ήταν μικρός. Η ιστορία του αποτελεί ούτως ή άλλως έμπνευση και πολύ περισσότερο για εκείνους που ξέρουν τι σημαίνει η χρονική υπέρβαση, όταν ελάχιστοι είναι εκείνοι που σε πιστεύουν.

Διαβάστε επίσης

Τέταρτος ο Χρήστου

Τέταρτος ο Χρήστου

Δεν κατάφερε να ανέβει στο βάθρο για τα 100μ. ύπτιο των Ολυμπιακών Νέων στη Νανκίνγκ ο κολυμβητής του Ολυμπιακού.

«Ασημένια» η Στεφανίδη

«Ασημένια» η Στεφανίδη

Το άλμα επί κοντώ Γυναικών κράτησε μεσίστια στη Ζυρίχη την ελληνική σημαία, στα ρηχά οι τρεις του Ολυμπιακού.

Έκτη στο πεντάρι

Έκτη στο πεντάρι

Η Κέλυ Αραούζου έμεινε εκτός βάθρου, αλλά έκανε καλή εμφάνιση στο δεύτερο αγώνισμά της στην ανοικτή θάλασσα.