Μία υποδοχή στο «Βενιζέλος»
Ήταν αναπόφευκτο, το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε ο Κώστας Φιλιππίδης στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα κλειστού στίβου του Σόποτ, να θυμίσει το προ διετίας χρυσάφι που έφερε από την Κωνσταντινούπολη ο Δημήτρης Χονδροκούκης. Ήταν 12 Μαρτίου του 2012, έβρεχε και ο υφυπουργός Πολιτισμού, Γιάννης Ιωαννίδης, βρισκόταν από νωρίς στην αίθουσα αφίξεων. Ο Χονδροκούκης βγήκε στην αίθουσα αφίξεων και, όπως ήταν λογικό, δεν φορούσε το χρυσό μετάλλιο. Και δεν το θεωρούσε απαραίτητο να το βγάλει.
Και, κατά κάποιον τρόπο, αυτό ήταν λογικό: ήταν ο Δημήτρης Χονδροκούκης, μία μορφή τέχνης σε σχήμα ανθρώπου.
Ήταν απόλαυση να υπάρχει Έλληνας άλτης του ύψους που να μπορεί να ανταγωνίζεται τον Λάμπρο Παπακώστα, αλλά να είναι πιο ραφινάτος και να μπορεί να το κάνει με περισσότερο στυλ. Ο Χονδροκούκης της Κωνσταντινούπολης ήταν ο αθλητής που έβλεπες μέσα του πόντους του τένις: ήταν σαν να κρατούσε ο κόσμος της ανάσα του, κινούταν εσώκοσμα, με ησυχία που δεν διαταρασσόταν. Ζούσε στον κόσμο του, έναν κόσμο, όμως, με αντικείμενα ακίνητα όποτε έστρεφε το βλέμμα του προς αυτά, αλλά που ήταν σίγουρος ότι κινούνταν όταν δεν τα παρατηρούσε. Σε αυτό το αγώνισμα χρειάζεται περισσότερο από τα υπόλοιπα-όπως μπορείς να εξηγήσεις για ποιο λόγο στρέφεσαι στην ποίηση αντί να προτιμήσεις την πεζογραφία, είτε ως θύτης είτε ως αναγνώστης, επειδή προτιμάς την αρμονία και τη συμμετρία και μία τρόπον τινά αυστηρότητα, σε συνδυασμό με το πρόσφορο έδαφος των εννοιών- να είσαι λίγο υποτονικός σε όλες τις κινήσεις που αφορούν στο αγώνισμα πλην της πράξης. Απαιτεί βουδιστική ηρεμία. Ο Χονδροκούκης ήταν η εικόνα των δύο συνειδήσεων που έχει ο άνθρωπος και ο αθλητής. Μία κίνηση ένα κλικ πριν γίνει αιθέρια, μονίμως ένα κλικ πριν. Μία τέλεια χορευτική ατέλεια ελίκων.
Ο Χονδροκούκης βλέπει πού και πού το χρυσό μετάλλιό του, και στα δυο χρόνια που διαρκεί η ποινή του (έχουν περάσει ήδη 20 μήνες) έχει αναθεωρήσει πολλές καταστάσεις, κοιτάζοντάς τις απ’ έξω, ως τρίτος. Ο φακός λείπει, αλλά εκείνος παραμένει εκεί. Στο σκοτάδι. Και όπως λίγο πριν το άλμα του, τώρα αισθάνεται λίγο πιο ψύχραιμος από ό,τι την εποχή που σόκαρε τον κόσμο, στις 11 Μαρτίου του 2013 στο «Σινάν Ερντέμ», 63 μέρες πριν ο Ολυμπιακός κατακτήσει την Ευρωλίγκα του μπάσκετ στο ίδιο σύμπλεγμα.