«Προνόμιο τα πρωταθλήματα»

Κυριακή, 18 Αυγούστου 2013 - 01:40

Σε μία από τις πιο χαλαρές χρονιές στην καριέρα του, ο Σπύρος Γιαννιώτης… έπεσε από την Ακρόπολη και βρήκε πορτοφόλι. Η κατάκτηση δύο μεταλλίων, ενός χρυσού στα 10χλμ. ανοικτής θάλασσας στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Βαρκελώνης και ενός ασημένιου στα 5χλμ. στο ομαδικό στην ίδια διοργάνωση (5χλμ.) έκαναν την χρονιά παραγωγική και προσοδοφόρα για τον κορυφαίο Ελληνα κολυμβητή όλων των εποχών ή, τουλάχιστον, ένα μέλος της κατηγορίας με την οποία αρχίζει η υπέροχη συζήτηση, αν και το «best ever» δεν υπάρχει επί της ουσίας.

Φυσικά, η Ακρόπολη και το πορτοφόλι είναι υπερβολή. Η τύχη υπάρχει στον αθλητισμό σε ένα ποσοστό σεβαστό τόσο όσο να μην υποτιμώνται οι ικανότητες και η δουλειά και αυτό ισχύει για τον κολυμβητή του Ολυμπιακού, ο οποίος πανηγύρισε την κατάκτηση του 54ου πρωταθλήματος και δεν πέρασε πολλή ώρα από την επιστροφή του στην Αθήνα για να πάθει… στερητικό σύνδρομο για την επόμενη σεζόν. Στα 33 του ο Γιαννιώτης είναι έτοιμος να ξαναπέσει στο νερό και να κάνει μία φουλ σεζόν, η οποία θα βγάλει στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Βερολίνου, το καλοκαίρι του 2014. Πρώτα, βεβαίως, κάνει στην Κέρκυρα διακοπές με τη σύζυγό του, Ισμήνη, την οποία παντρεύτηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του προηγούμενου έτους, με κουμπάρο τον προπονητή του και αρχιπροπονητή του Ολυμπιακού, Νίκο Γέμελο.

Ε: Φυσικά δεν τίθεται θέμα σύγκρισης, αλλά μέσα σου ποια είναι η διαφορά των μεταλλίων που κατέκτησες στη Βαρκελώνη από το 54ο πρωτάθλημα που πήρε ο Ολυμπιακός στη Λαμία και το οποίο ήταν το 15ο δικό σου;

Α: Υπάρχει διαφορά στην έννοια της ομάδας. Μπορεί να μην είναι μία διεθνής διοργάνωσης το πανελλήνιο πρωτάθλημα, αλλά όταν βρίσκεσαι παρέα με άλλους κολυμβητές που είναι μέλη της ομάδας που αγαπάς, τότε αυτό είναι κάτι πολύ ξεχωριστό.

Ε: Ο Ολυμπιακός είναι, και αυτό αποδείχθηκε και φέτος, η πρώτη δύναμη στον ερασιτεχνικό αθλητισμό. Ο Ερασιτέχνης είχε περάσει φουρτούνες πριν τρία χρόνια, αλλά ορθοπόδησε. Τι σημαίνει για σένα, που δεν έφυγες από την ομάδα το φθινόπωρο του 2010, το να βρίσκεσαι σε μία ομάδα η οποία είναι συνεπής απέναντι στους αθλητές της;

Α: Ο Ολυμπιακός δίνει τη δυνατότητα στους αθλητές του να παραμένουν περισσότερα χρόνια στον χώρο. Αυτό είναι το πιο σημαντικό. Ευχομαι- και το λέω πολύ σοβαρά- να λύσουν τα οικονομικά προβλήματά τους και οι υπόλοιπες ομάδες και να γίνει ανταγωνιστική η διοργάνωση.

Ε: Δεν έπεσες στα 1.500μ. την τελευταία μέρα. Φαντάζομαι ότι επρόκειτο για μία απόφαση που λήφθηκε επειδή ο Ολυμπιακός είχε κατακτήσει μαθηματικά το πρωτάθλημα από τη δεύτερη μέρα.

Α: Πράγματι. Μίλησα με τον έφορο, Γιώργο Παπαδόπουλο, τον τιμ μάνατζερ Σπύρο Μπιτσάκη και τον Νίκο Γέμελο και από κοινού αποφασίσαμε ότι δεν χρειαζόταν να πέσω σε αυτήν την κούρσα. Ο λόγος που έγινε δεν είναι ότι ήμουν κουρασμένος, αλλά επειδή ήθελα, για μία φορά μετά από τόσα χρόνια που είχα αυτήν την κούρσα την τελευταία μέρα, να απολαύσω τη διοργάνωση και την κατάκτηση του πρωταθλήματος σαν θεατής. Είναι προνόμιο να πανηγυρίζω πρωταθλήματα με τον Ολυμπιακό.

Ε: Φορούσατε όλοι τις ίδιες μπλούζες με το ίδιο διακριτικό. Η κολύμβηση είναι ένας αγώνας μοναχικός, αλλά ήσασταν ομάδα.

Α: Αυτό είναι το ωραίο της υπόθεσης και το ωραίο αυτών των διοργανώσεων. Καθόμαστε όλοι μαζί στην κερκίδα, είμαστε στην ίδια πλευρά και στην ίδια ομάδα.

Ε: Φέτος έκανες μία από τις πιο χαλαρές σεζόν της καριέρας σου. Κολύμπησες έναν αγώνα ορίων για το Πανελλήνιο, ένα δεκάρι στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα ανοικτής θάλασσας και τις τρεις κούρσες στο Παγκόσμιο. Τώρα που τελείωσε η σεζόν, είσαι κουρασμένος;

Α: Όχι, δεν είμαι. Πράγματι, ξεκίνησα πολύ αργά. Να φανταστείς, μόλις τελείωσε η διοργάνωση και επέστρεψα στην Αθήνα με έπιασε σύνδρομο στέρησης και άρχισα να ανυπομονώ για τη νέα σεζόν. Αυτό συνήθως το παθαίνω μετά από ένα μήνα διακοπών.

Ε: Πράγμα που σημαίνει ότι θα μπεις δυναμικά τη νέα σεζόν.

Α: Θα κάνω κανονική προετοιμασία, όπως τα προηγούμενα χρόνια. Σκοπεύω στους αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου μαραθώνιας κολύμβησης. Είναι σπουδαία διοργάνωση, κάτω από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα και το Ευρωπαϊκό. Φυσικά, οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι άλλο πράγμα. Φυσικά πρέπει να συζητήσω και με τους ανθρώπους της ΚΟΕ. Η ομοσπονδία με έχει βοηθήσει πολύ μέχρι τώρα. Στόχος μου είναι, ασφαλώς, και το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, στο Βερολίνο.

Ε: Εξάλλου το 2012 κατέκτησες το Παγκόσμιο Κύπελλο. Είναι μία διοργάνωση που έχει πολλά ταξίδια και μακρινά και αναδεικνύει τη διάρκεια ενός κολυμβητή. Πέρυσι, αν θυμάμαι καλά, ταξίδεψες από το Σάντος της Βραζιλίας στην Βιέντμα της Αργεντινής και είχες δύο αγώνες μέσα σε μία εβδομάδα.

Α: Αυτό ακριβώς. Είναι η διάρκεια του κολυμβητή. Καταρχάς κάνεις ταξίδια σε τρεις ηπείρους και έχεις αγώνες όλη τη σεζόν. Και αυτό είναι το ωραίο της διοργάνωσης.

Ε: Σαν χθες (σ.σ. την Τετάρτη) συμπληρώθηκαν 9 χρόνια από τον τελικό των 400μ. ελεύθερο των Ολυμπιακών Αγώνων. Ησουν από τους πρώτους κολυμβητές που έφθασαν σε τελικό. Πώς είναι εκείνη η ανάμνηση;

Α: Πρώτος ήταν ο Κοκκώδης στα 400μ. μεικτή ατομική, μετά η Αγγελοπούλου στο ίδιο αγώνισμα και μετά εγώ. Ηταν κάτι τρομερά όμορφο, από το πρωί που προκρίθηκα, μέχρι που ανεβηκα στον βατήρα, δεν είχα συνειδητοποιήσει. Αλλά όταν ανέβηκα στον βατήρα ένιωσα ανατριχίλα. Τότε κατάλαβα πού βρισκόμουν και τι συνέβαινε.

Ε: Μετά από τόσα χρόνια, πώς κοστολογείς στο μυαλό σου το εγχείρημα εκείνου του καλοκαιριού.

Α: Είχε τα θετικά του, αλλά είχε και τα αρνητικά του. Τα αρνητικά του είναι η οικονομική κρίση, για την οποία ευθύνεται και λίγο αυτή η διοργάνωσ, τα οικονομικά προβλήματα που ξέρουν όλοι. Σίγουρα όμως όταν οι Ολυμπιακοί Αγώνες ξεκινούν από τη χώρα σου, είναι υπέροχο να μπορείς να τους διοργανώνεις ξανά και μάλιστα να συμμετέχεις ως αθλητής.

Ε: Σε εκείνη τη διοργάνωση φάνηκε ότι η ελληνική κολύμβηση είχε ανθίσει.

Α: Εντάξει, οι Ολυμπιακοί ήταν το αποκορύφωμα της ελληνικής κολύμβησης, έτυχαν πολλοί καλοί και σε πολλά αγωνίσματα, ήταν μία εποχή που ήμαστε όλοι μαζί και ο ένας προσπαθούσε να γίνει καλύτερος από τον άλλο. Είχαμε πολλούς αθλητές και αυτό καμία φορά τυχαίνει. Τώρα βέβαια τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά, υπάρχουν αθλητές ποιοτικοί, αλλά όπως είπα και πριν οι δυσκολίες στη χώρα επηρεάζουν. Φυσικά, για να μην παρεξηγηθώ, τα πράγματα για εμάς τότε ήταν πολύ ευκολότερα από ό,τι είναι τώρα για τους νέους κολυμβητές.

Ε: Ποια ήταν η πρώτη φορά που έκλαψες στην καριέρα σου στην κολύμβηση;

Α: Τον χειμώνα του 2002. Είχα μείνει στάσιμος στην προπόνηση και δεν έβλεπα πρόοδο, οπότε «έσπασα».

Ε: Πέμπτη θέση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, στα 1.500μ. ή 14.53 στο ίδιο αγώνισμα στο Πεκίνο, το 2008;

Α: Την πέμπτη θέση. Εννοείται.

Ε: Είναι, μεν, το καλύτερο πλασάρισμα κολυμβητή σε πισίνα στους Ολυμπιακούς, αλλά και ο χρόνος εκείνης της κούρσας στο Πεκίνο ήταν κάτι μαγικό.

Α: Ναι, ήταν φανταστικό. Αφού γύρισα και είδα τη θέση μου και τρελάθηκα.

Ε: Είχε αλλάξει το επίπεδο στη διεθνή κολύμβηση και δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι;

Α: Νομίζω ότι περισσότερο ρόλο έπαιζαν τα συνθετικά μαγιό.

Ε: Γκραντ Χάκετ ή Τόμας Λουρτζ;

Α: Είναι ανόμοια πράγματα. Παίρνω Χάκετ στην πισίνα και Λουρτζ στην ανοικτή θάλασσα.

Ε: Η κόντρα με τον Τόμας Λουρτζ ήταν ένας παράγοντας που σε βοήθησε να γίνεις καλύτερος; Πέρα από το να φθάσεις στο υψηλότερο επίπεδο στην ανοικτή θάλασσα, σε βοήθησε αυτή η προσωποκεντρική κόντρα;

Α: Κοίταξε, ο Λουρτζ είναι ένας τεράστιος αθλητής. Δεν υπάρχει το στοιχείο της κόντρας, διότι αν χάνω από αυτόν δεν με πειράζει, διότι έχασα από τον κορυφαίο. Με νοιάζει, όμως, να χάνω από όλους τους άλλους.

Ε: Από τον Μελούλι, ας πούμε, στα 10 χλμ. των Ολυμπιακών Αγώνων του Λονδίνου.

Α: Δεν ψάχνω δικαιολογίες. Ο Μελούλι ήταν καλύτερος τη συγκεκριμένη μέρα και νίκησε μάγκικα και σταράτα.

Ε: Εκανες κάποιο τακτικό λάθος στην κούρσα;

Α: Κανένα τακτικό λάθος. Το μόνο λάθος ήταν ότι δεν μπορούσα να κολυμπήσω τόσο γρήγορα όσο αυτός. Μπορεί να μην κατάφερα να πετύχω τον στόχο μου, όμως τα έδωσα όλα και δεν μου απέμενε κάτι να δώσω. Είχα δουλέψει πολύ όλες τις προηγούμενες χρονιές. Και τα είχα καταφέρει στις καλοκαιρινές διοργανώσεις.

Ε: Όπως το 2010, στη Βουδαπέστη.

Α: Ναι. Τότε με πείραζε το στομάχι μου όλη τη σεζόν και 15 μέρες πριν ξεκινήσει η διοργάνωση έπαθα γαστρεντερίτιδα. Παρ’ όλα αυτά εκεί ήμουν καλά.

Ε: Του τη φύλαγες του Μελούλι στη Βαρκελώνη;

Α: Το άθλημά μας είναι τόσο περίεργο, που δεν μπορεί κάποιος να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής για πολύ καιρό. Τα δεδομένα αλλάζουν συνεχώς.

Ε: Προτιμάς το χρυσό της Σανγκάης ή εκείνο της Βαρκελώνης;

Α: Της Σανγκάης. Το πρώτο είναι πιο γλυκό.

Ε: Ποια κούρσα θα ξανάβλεπες με μεγαλύτερη ευχαρίστηση; Τα 4Χ100μ. στο Σίδνεϊ, με τον Θορπ να περνάει τον Γκάρι Χολ ή τα 4Χ100μ. στο Πεκίνο, με τον Λίτζακ να προλαβαίνει τον Μπερνάρ;

Α: Νομίζω πιο σημαντική ήταν του Πεκίνου. Όχι μόνο επειδή ήταν πιο συναρπαστική, αλλά διότι ήταν και πιο πολύτιμη στην προσπάθεια που έκανε ο Φελπς για τα οκτώ χρυσά.

Ε: Ποια κούρσα σημαίνει περισσότερα για σένα, τα 4Χ200μ. στο ΟΑΚΑ, το 2000, όταν πιάσατε το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ ή τα 4Χ200μ. στο Βερολίνο, στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα το 2002, όταν πήρατε το χάλκινο μετάλλιο;

Α: Για να σου πω την αλήθεια, προτιμώ τα 4Χ200μ. ελεύθερο στην Τυνησία, το 2001.

Ε: Στους Μεσογειακούς Αγώνες;

Α: Ναι. Η Ιταλία ήταν το μεγάλο φαβορί, αφού είχε τρομερούς κολυμβητές. Κολύμπησε πρώτα ο Μαγγανάς, μετά ο Ξυλούρης και τρίτος ο Οικονόμου, που πήρε προβάδισμα σχεδόν ενός σώματος. Κολύμπησα μαζί με τον Πρεμπίλα και 25 μέτρα πριν το τέλος πηγαίναμε μαζί. Τον νίκησα στη χεριά και πήραμε το χρυσό μετάλλιο. Ηταν η καλύτερη κούρσα 4Χ200μ. ελεύθερο που έχω συμμετάσχει.

Ε: Μαραντόνα ή Μέσι;

Α: Μέσι. Όταν μεσουρανούσε ο Μαραντόνα οι άμυνες ήταν πιο ανοικτές. Τώρα με τον Μέσι το ποδόσφαιρο έχει γίνει σχεδόν επιστήμη, υπάρχει πολλή τακτική και πάλι οι ομάδες δεν μπορούν να τον ανακόψουν. Είναι στην Μπαρτσελόνα και κάνει παπάδες εδώ και πολλά χρόνια.

Ε: Ρόμπι Φάουλερ ή Μάικλ Όουεν;

Α: Φάουλερ.

Ε: Ποια είναι η πρώτη κουβέντα που είπες στη σύζυγό σου;

Α: Δεν θυμάμαι. Της είχα πετάξει ένα λουλούδι. Ημαστε στον Μαζωνάκη και ντρεπόμουν να της μιλήσω. Μιλήσαμε την επόμενη μέρα, που πήγαμε για καφέ. Εχουμε, βέβαια, έναν κωδικό, και μετά από σχεδόν κάθε αγώνα που μιλάμε στο τηλέφωνο, της λέω «κέρδισα». Η Ισμήνη, βέβαια, ξέρει τι έκανα. Αλλά είναι ένα ιδιωτικό αστείο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!