Νονός 3

Τρίτη, 11 Ιουνίου 2013 - 22:25

Η κορυφαία ταινία όλων των εποχών, σύμφωνα με την ψηφοφορία των μελών της IMDB, είναι ο «Νονός». Το εντυπωσιακό έπος, ένας ύμνος στη μαφία, του Φράνσις Φορντ Κόπολα, η επιστροφή του Μάρλον Μπράντο, η ανάδειξη του Αλ Πατσίνο (του φωνακλά από τη σχολή του Στράσμπεργκ) και του Ρόμπερτ ντε Νίρο. Ο Κόπολα ήταν ένας τέλειος διαχειριστής- μάλιστα, στο αθλητικό κομμάτι, είχε γίνει μία επιτυχημένη προσωποποίηση στις ΗΠΑ, με τον Φιλ Τζάκσον και τους Μπουλς του 1996- και, προφανώς, ένας εξαίρετος σκηνοθέτης. Κατάφερε και κουμάνταρε έναν αστερισμό από ηθοποιούς και το αποτέλεσμα ήταν αρτιότατος. Ο «Νονός», το πρώτο μέρος, ισοβαθμεί μαζί με την «Τελευταία Έξοδο: Ρίτα Χέιγουρθ» (ή «The Shawsank Redemption», όπως είναι ο τίτλος αυτής της ταινίας-ωδή στην ελευθερία στα αγγλικά) και ο «Νονός 2» είναι αμέσως από κάτω.

Ο «Νονός 3» δεν είναι, καν, μέσα στις 250 κορυφαίες ταινίες του ίσως πιο έγκυρου και σίγουρα πιο γνωστού Ινστιτούτου Αρχειοθέτησης Ταινιών.

Ο Κόπολα (και ο Μάριο Πούτσο, ο άλλος σεναριογράφος) περιγράφει την ιστορία μίας οικογένειας μαφιόζων, η οποία βασίζεται στις αρχές και τις ηθικές αξίες της Οικογένειας. Από τον Βίτο Κορλεόνε στον Μάικλ Κορλεόνε, που χάνει ελαφρώς τον προσανατολισμό του, το θέμα πραγματεύεται την ακμή και την πτώση μίας οικογένειας. Ο Κόπολα έκανε τους δύο «Νονούς» το 1972 και το 1974, αλλά αισθάνθηκε, αρκετά χρόνια μετά, ότι έπρεπε να τελειώσει το θέμα της οικογένειας. Ακόμα κι αν ο Πατσίνο έχασε κάτι από τις ηθικές αξίες του (το πρώτο μέρος, πριν γίνει εκείνος ο αρχηγός του κληροδοτήματος από τον ξαφνικό θάνατο του Βίτο, τον παρουσιάζει ως άτεγκτο αξιωματικό, ο οποίος δεν θέλει να έχει σχέση με τη μαφία), δεν επήλθε η απόλυτη παρακμή στην Οικογένεια. Αποφασίζει, λοιπόν, να κάνει το τρίτο μέρος της ταινίας, το 1990, αλλά θέλει να βάλει διαφορετικό τίτλο: «Ο θάνατος του Μάικλ Κορλεόνε». Οι παραγωγοί της Paramount διαφωνούν και έτσι ο Κόπολα είτε συμφωνούσε είτε διαφωνούσε δεν ένοιαζε καθόλου αυτήν την κινηματογραφική αυτοκρατορία υποχωρεί.

Για να τελειώσει το κεφάλαιο της Οικογένειας, ο σκηνοθέτης και ο σεναριογράφος ανακαλύπτουν έναν ήρωα ο οποίος είναι βίαιος, με τρόπους που δεν ταιριάζουν καθόλου στην οικογένεια Κορλεόνε και ηθικές αξίες που δεν έχουν σχέση με μαφιόζους. Ο Κόπολα θεωρεί δεδομένο ότι με αυτόν τον τρόπο θα έρθει η παρακμή. Ο ανιψιός του Μάικλ Κορλεόνε ονομάζεται Βίνσεντ Μαντσίνι, τον οποίο υποδύεται ο Άντι Γκαρσία. Αν και παίζει με σίγουρα χαρτιά ο Κουβανός- που το σκάει από τη χώρα του για να ζητήσει άσυλο στις ΗΠΑ όταν ο Φιντέλ Κάστρο κάνει κυβέρνηση- δεν καταφέρνει να κάνει την καριέρα των προκατόχων του. Παρ’ όλα αυτά είναι υποψήφιος για Όσκαρ β’ Ανδρικού ρόλου και η ερμηνεία του δεν είναι άσχημη. Φυσικά παίζουν ρόλο η αντίληψη και το ταλέντο, αλλά και η κατάρα του βίαιου και αγροίκου Βίνσεντ Μαντσίνι, ο οποίος πείθει τον θείο του να τον πάρει υπό την προστασία του- έναν θείο που πάντως έχει διατάξει να σκοτώσουν τον αδελφό του και ενδίδει πάντα στον πειρασμό να μεγαλώσει την αυτοκρατορία του- και τον οδηγεί στον θάνατό του, πρέπει να παραδεχθεί κάποιος (βάζοντας στην εξίσωση το απόκοσμο στοιχείο) ότι παίζει τον ρόλο της.

Αυτή η ταινία είναι, φυσικά, μάθημα ζωής. Πρώην αυτοκράτορες, που με κόπο έχτισαν και έφτιαξαν το έργο τους (χωρίς, φυσικά, να είναι όλες οι κινήσεις σύννομες, αλλά πάντως με τον παρονομαστή της σκληρής δουλειάς να είναι πάντα ίδιος) βλέπουν το κληροδότημα να περνά σε χέρια χωρίς φουσκάλες, τα οποία όπως το πιάνουν έτσι το διαλύουν και εκείνοι είναι πολύ κουρασμένοι για να το σώσουν. Το μόνο μαθηματικά βέβαιο σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η παρακμή και η εξαφάνιση. Πάρα πολλοί Βίνσεντ Μαντσίνι- αλαζόνες νέοι ανιψιοί, με ημιτελείς ιδέες- κατάφεραν και διέλυσαν ένα ζηλευτό οικοδόμημα, από εκείνα που θα ορκιζόσουν ότι δεν θα χαθούν ποτέ. Είναι νομοτελειακό.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!