Ανοικτοί δρόμοι (οκτώ)

Κυριακή, 10 Μαρτίου 2013 - 22:10

Σε αναζήτηση φωτογραφίας για την καλύτερη στήλη όλων των εποχών στο διαδίκτυο, το Why So Serious, το ζητούμενο ήταν η μπύρα. Μετά ήταν η κοπέλα με την μπύρα. Και έτσι στο πληκτρολόγιο γράφτηκε η λέξη «Oktoberfest».

Οπότε, ως έκλαμψη, αναζητήθηκε η ρίζα της πληροφορίας που την έφερε στο πληκτρολόγιο. Και αυτό, μέσα από διαφορετικές μικρές αναμνήσεις, έφερε την ιδέα.

Επειδή δουλειά δεν είχε ο διάολος, για αυτό έτρωγε τα παιδιά του, η λίστα αφορά στους λόγους που η αθλητική δημοσιογραφία σχετίζεται με όλα τα άλλα είδη την ίδια ώρα που το ανάποδο δεν ισχύει. Αν έπαιρνες κάποιον που δεν είχε σχέση με τίποτα άλλο παρά μόνο με αθλητικά, έβλεπε παιχνίδια στην τηλεόραση και διάβαζε εφημερίδες και περιοδικά, θα γνώριζε πιθανότατα πολλά πράγματα για όλα τα άλλα είδη, πολλά περισσότερα από εκείνον που θα ενδιαφερόταν μόνο για τον πόλεμο ή για τα πολιτικά δρώμενα, ακόμα και για τα πολιτιστικά δρώμενα.

Είναι σίγουρο, αλλά αυτή η σειρά των κειμένων ψάχνει να αποδείξει τη βεβαιότητα. Σε αυτήν την περίπτωση (αντιθέτως με την «αγάπη για τα σπορ», που είναι οι 500 λόγοι για τους οποίους ο υπογράφων αγαπάει τον αθλητισμό) τα πάντα θα είναι οργανωμένα. Η μέτρηση γίνεται από το 1 έως το 100 και στόχος είναι η δημιουργία 10 κειμένων, με 10 «γνωστικά πεδία» που αφορούν σε οτιδήποτε άλλο από τα αθλητικά, αλλά που προήλθαν από την ανάμειξη για την ενημέρωση ενός αθλητικού γεγονότος. Επτά είναι τα κείμενα που έχουν γραφτεί για αυτή τη σειρά. Το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο, το τέταρτο, το πέμπτο, το έκτο και το έβδομο κείμενο.

71. Στον τελικό του Κυπέλλου της Γαλλίας ζωγράφοι, παραδοσιακά, πιάνουν θέσεις πίσω από τη μία εστία, πιάνουν τις παλέτες τους και φτιάχνουν σκηνές, πάνω στο άσπρο χαρτόνι, από την αναμέτρηση. Είναι μία δουλειά με μεράκι, που στη χώρα ανασύρεται για να φέρνει στο φως πάντα τον ρομαντισμό της, όχι σε αντίθεση αλλά, σε αναλογία με τους σύγχρονους καιρούς. Μία κοινή πορεία προς τον χρόνο, το υπέροχο παρελθόν και το λαμπρό μέλλον.

72. Προσωνυμίων συνέχεια. Σε προηγούμενο κείμενο αναφέρθηκε ότι τα προσωνύμια έχουν σχέση με την εποχή. Αλλά σίγουρα συνδέονται και με εκείνον που παίζει, με τα χαρακτηριστικά γνωρίσματά του, συν τον τόπο (τη χώρα ή το μέρος) από τον οποίο κατάγεται. Ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο έχει το προσωνύμιο «Πιντουρίκιο», που πήρε από έναν Ιταλό ζωγράφο της Αναγέννησης. Ο ίδιος ο Πιντουρίκιο, που είναι μυθικό πρόσωπο στην Ιταλία, λεγόταν Μπερνάρντο ντι Μπέτο και αυτό είναι επίσης παρατσούκλι, που σημαίνει «μικρός ζωγράφος». Ο μικρός ζωγράφος στα ιταλικά λέγεται «Πιντορίκιο», ωστόσο το προσωνύμιο που δόθηκε στον Ντελ Πιέρο αναφέρεται στον συγκεκριμένο ζωγράφο, ο οποίος έτσι υπέγραφε τους πίνακές του. Η φήμη του Πιντουρίκιο δεν είχε ξεπεράσει κατά πολύ τα όρια της χώρας. Μπορεί κάποιος να πει ότι αυτό αντικαθρεφτίζει και τη Γιουβέντους, την ομάδα που κυριαρχεί παραδοσιακά στη χώρα, αλλά σπανίως φτάνει σε ευρωπαϊκούς θριάμβους.

73. Η εποχή αναμφισβήτητα παίζει ρόλο για ένα παρατσούκλι. Ο Ράφικ Τζιμπούρ είναι ο «τρομοκράτης», αφού ο ίδιος έθεσε τους όρους για να του βγει. Οι πανηγυρισμοί του (ένας δυνητικός πιστολάς), μαζί με το έντονο ταμπεραμέντο της εθνικότητάς του, αλλά και τη συχνότητα με την οποία σκοράρει, τον έφεραν σε αυτό το σημείο.

74. Η ιστορία του Σπαρβάσερ. Ο αθλητισμός σχετίζεται με τους πολέμους, ακόμα και όταν ο ίδιος απουσιάζει εξαιτίας εκείνων. Ο αθλητισμός σχετίζεται και με τα πολιτικά καθεστώτα της εκάστοτε εποχής, αλλά και με τις χωρισμένες χώρες. Η Ανατολική και η Δυτική Γερμανία δεν ήταν αστείο. Οι δύο ομάδες έχουν συναντηθεί μία φορά στην ιστορία τους σε παιχνίδι, στο Μουντιάλ του 1974. Οι πρώτοι νίκησαν με 1-0, με το γκολ του Γιούργκεν Σπαρβάσερ. Ο θρύλος αναφέρει ότι ο Ανατολικογερμανός επιθετικός- που «έδεσε» την υστεροφημία του μετά από αυτό το γκολ και έκανε τη στιγμή να μοιάζει εξίσου σημαντική ακόμα και με την κατάκτηση του Μουντιάλ από τους δυτικογερμανούς- αυτομόλησε στη Δυτική Γερμανία μετά από κάποια χρόνια. Οι Ανατολικογερμανοί είχαν βάλει φύλακες στα σύνορα, ο Σπαρβάσερ πήγε να αποδράσει νύχτα και έπεσε πάνω σε έναν φύλακα που ήταν έτοιμος να πυροβολήσει, όταν φώναξε, «εγώ είμαι, ο Σπαρβάσερ». Στην Ανατολική Γερμανία λατρευόταν και έτσι ο φύλακας τον άφησε να φύγει.

75. Ο Μαοϊκός Μπράιτνερ. Ένα δείγμα θρησκευτικής πίστης, στον Μάο Τσε Τουνγκ, από έναν Γερμανός με αφάνα και μουστάκα, ο οποίος είναι, άλλωστε, ένας από τους τρεις ποδοσφαιριστές (οι άλλοι δύο είναι ο Πελέ και ο Ζιντάν) που έχουν σκοράρει σε δύο διαφορετικούς τελικούς Παγκόσμιου Κυπέλλου. Η φωτογραφία του Μπράιτνερ να διαβάζει στο σαλόνι του σπιτιού του με το τεράστιο κάδρο του Μάο πάνω από το κεφάλι του, είναι γνωστή.

76. Δικτατορίες μέρος τέταρτο. Κακό λόγο για τη Βραζιλία του 1970 δεν μπορεί να πει κάποιος, ωστόσο μετά τη λήξη του Μουντιάλ υπήρχαν άνθρωποι που έλεγαν ότι η δικτατορία που βασίλευε εκείνη την εποχή στη χώρα κέρδισε ακόμα πέντε χρόνια διακυβέρνησης. Η Χούντα έπεσε το 1979, όταν, πια, οι Βραζιλιάνοι είχαν δύο μέτριες εμφανίσεις σε Παγκόσμια Κύπελλα. Μάλιστα, λέγεται ότι το ίδιο το καθεστώς τοποθέτησε τον Μάριο Λόμπο Ζάγκαλο στη θέση του προπονητή- για να κάνει τα κέφια των παικτών, που ούτως ή άλλως ήταν όλοι τους μικροί Θεοί- όταν ο Πελέ τσακώθηκε με τον προηγούμενο προπονητή. Επίσης, είχε δημιουργηθεί θέμα το 1974, όταν αρνήθηκε να πάρει μέρος στο Μουντιάλ, με τον ίδιο να θέλει να προστατεύσει την υστεροφημία του. Ο Πελέ είχε σχολιάσει ότι ήταν μία πράξη αντίστασης στη δικτατορία, οι κακές γλώσσες όμως λένε ότι το καθεστώς τού είχε σβήσει ένα μεγάλο μέρος χρεών προς το δημόσιο. Πολιτική, κοινωνία και αθλητισμός ανακατεύονται και αυτήν τη φορά.

77. Γκαούτσος ήταν οι Νοτιοαμερικανοί καβαλάρηδες. Από εκεί πήρε το παρατσούκλι της τόσο η εθνική Ουρουγουάης στο ποδόσφαιρο, όσο και η εθνική Αργεντινής στο μπάσκετ, η οποία πήρε το ασημένιο μετάλλιο στο Παγκόσμιο του 2002 στην Ιντιανάπολη και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 στην Αθήνα.

78. Ο Ολυμπιακός, που την Κυριακή έκλεισε τα 88 χρόνια ζωής, είναι μία ομάδα που συνδέεται με όλο τον κοινωνικό ιστό. Η ελληνική ιστορία του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου αφορά και στον Ολυμπιακό, όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με τον εργατικό χώρο του Στέλιου Αναματερού, ο οποίος σκοτώθηκε τον Δεκέμβριο του 1944 στη μάχη των Εξαρχείων, αλλά και ως ιδέα. Ο Νίκος Γοδάς, που στις 19 Νοεμβρίου του 1948 εκτελείται, με τελευταία επιθυμία να φορέσει τη φανέλα του Ολυμπιακού.

79. Εννοείται ότι μία τέτοια ομάδα, με πελώρια λαϊκή βάση, έχει τη δική της θέση και στο πεντάγραμμο. Το «Περαία μου Περαία μου», είναι χαρακτηριστικό, αλλά περισσότερο απ’ όλα αυτό που θυμίζει Ολυμπιακό είναι το «τα Παιδιά του Πειραιά». Το τραγούδι που ερμήνευσε με την απόλυτη λαγνεία και θαυμασμό για τα παιδιά της πόλης η Μελίνα Μερκούρη, στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή», την ώρα που ο Ολυμπιακός έπαιζε. Το τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι, που πήρε το Όσκαρ τραγουδιού.

80. Ο Ολυμπιακός έπαιξε τον ρόλο του στη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, ο Γιώργος Φούντας, ο Κώστας Βουτσάς και ο Φαίδων Γεωργίτσης φόρεσαν τη φανέλα του, εκτός των άλλων, στο ημιτελές «10» του Μ. Καραγάτση αναφέρεται σχεδόν ως συνώνυμο του Πειραιά, τα σίριαλ στα οποία πρωταγωνιστεί ο Γιάννης Μπέζος έχουν πάντα ερυθρόλευκο χρώμα, ενώ και λογοτεχνικά έχουν γίνει πολλές αναφορές. Ο Ολυμπιακός είναι χιλιοτραγουδισμένος και πολυθρύλητος και συνδέεται με όλες τις διαστάσεις της κοινωνίας.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!