Συλλαλητήριο με νόημα

Κυριακή, 30 Σεπτεμβρίου 2012 - 04:04

Μια χώρα σε σήψη βρίσκει το νόημά της, το νόημα του μέλλοντός της, σε δύο τομείς: στον αθλητισμό και στον κινηματογράφο. Στη μεταπολεμική Ελλάδα ανέτειλε το άστρο της εθνικής σταρ, Αλίκης Βουγιουκλάκη. Η Ελλάδα της χούντας είχε ανάγκη από αθλητικές επιτυχίες. Οι χώρες που ζουν στο σκοτάδι μετατρέπουν τις επιτυχίες τους σε ανάγκες.

Στην Ελλάδα του 2012, μία χώρα σε σήψη, εξαιτίας της υπερβολής και της δυσαναλογίας της υπερβολής με τον πληθυσμό και την ευρωστία της, ο Άρης Γρηγοριάδης, η Κριστέλ Βουρνά, ο Παναγιώτης Σαμιλίδης και η Νέρι Νιαγκουάρα κατέκτησαν μετάλλια στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κολύμβησης του Ντέμπρετσεν. Ο Σπύρος Γιαννιώτης έχει χάσει μόνο έναν από τους τέσσερις αγώνες μαραθώνιας κολύμβησης για το Παγκόσμιο Κύπελλο της FINA, και αυτόν στο photo finish. Ήταν τέταρτος στα 10 χλμ. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Η ελληνική αποστολή επέστρεψε από το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα της ανοικτής θάλασσας με δύο μετάλλια.

Αλλά το Σάββατο έγινε συλλαλητήριο για το κλειστό κολυμβητήριο του Περιστερίου. Δεν έγινε για τον Άγιο Κοσμά, για τη Χαλκίδα, για τη Σητεία, για το Ζάππειο, για το Χαϊδάρι, για το Αιγάλεω. Όμως 30 κολυμβητές μαζεύτηκαν στο δημαρχείο του Περιστερίου, έβαλαν πανό στο κολυμβητήριο και περιμένουν να γίνει κάτι. Επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να μαζευτούν νεράιδες με μαγικά ραβδάκια πάνω από τα κολυμβητήρια των συνοικιών και να γεμίσουν τις δεξαμενές με φυσικό αέριο και πετρέλαιο, κάτι πρέπει να γίνει. Και αυτό πρέπει να το κάνουν άνθρωποι. Εκείνοι που μπορούν. Στην πολιτεία πρέπει να γίνει κατανοητή η ευθύνη που υπάρχει για τα παιδιά που παρατάνε το άθλημά τους για να διαβάσουν για τις πανελλήνιες. Για τα παιδιά που παρατάνε τον αθλητισμό επειδή πρέπει να σπουδάσουν. Για τα παιδιά που παρατάνε τον αθλητισμό επειδή πρέπει να δουλέψουν. Για τα παιδιά που δεν παρατάνε τον αθλητισμό, αλλά υποφέρουν για να το κάνουν.

Το κοστούμι και η γραβάτα είναι το ένα. Το σημαντικότερο είναι η φόρμα εργασίας. Χωρίς φόρμα εργασίας δεν υπάρχει κοστούμι και γραβάτα. Τα κλειστά κολυμβητήρια είναι έγκλημα εξίσου οδυνηρό με αυτά που γίνονται άρδην χρόνια τώρα, οικονομικά, πολιτικά, πολιτιστικά, κοινωνικά. Η απόλυτη διέξοδος για ένα παιδί είναι το γήπεδο: είναι ο χώρος που ονειρεύεται, ο χώρος που ελπίζει, ο χώρος που ελάχιστα πράγματα είναι αδύνατα. Αν αυτό το κομμάτι επιβίωνε από το ντόμινο που καταρρέει, τότε ίσως να δημιουργούταν μία αίσθηση ονειρική, μία απατηλή διαπίστωση ότι συμβαίνει κάτι και, άρα, όντως δεν υπάρχει αδράνεια.

Ο Γιάννης Καρπουζλής και ο Χρήστος Κατραντζής ήταν στο συλλαλητήριο. Οι δύο κολυμβητές του Ολυμπιακού ένωσαν τις φωνές τους με ομολόγους της και φίλους τους. Θα το ξανακάνουν. Όταν υποφέρει ο διπλανός, το να σταθείς δίπλα του είναι μία αρχή.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!