Τελευταία έξοδος: Νάντια Κομανέτσι

Τρίτη, 29 Νοεμβρίου 2011 - 02:32

Με αφορμή την απόδραση της Νάντιας Κομανέτσι από τη Ρουμανία και το άσυλο που ζήτησε στις ΗΠΑ, το gavros.gr θα θυμάται κάθε εβδομάδα μία ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων μέχρι την έναρξη της διοργάνωσης του Λονδίνου (27 Ιουλίου-12 Αυγούστου 2012).

Το τέλειο κορίτσι του Μόντρεαλ ήταν μία βασανισμένη ψυχή, κλεισμένη στο κλουβί που ονομαζόταν «Ανατολικό Μπλοκ». Ο δικτάτορας Τσαουσέσκου την είχε πολύ ψηλά και ο γιος του, Νίκου, την έκανε ερωμένη του και τη θαύμαζε σαν φανατικός. Αργά ή γρήγορα, αυτός ο φανατισμός ήταν που έκανε την εμφάνισή του σαν βασανιστήριο- όπως συμβαίνει πάντα, σε ανθρώπους που βλέπουν μέσα στον άλλο την τέλεια αντανάκλασή τους- σε μία Ρουμάνα που μεγάλωσε απότομα.

Και αφού δεν αυτοκτόνησε, δραπέτευσε.

Η Νάντια Κομανέτσι, η καταπληκτική έφηβη που καταδυνάστευσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1976- και βοήθησε το πολίτευμα της δικτατορίας στη χώρα της να ανθίσει, αφού χρησιμοποιήθηκε ως αθλητική επιτυχία- παίρνοντας το πρώτο δεκάρι στους ασύμμετρους ζυγούς. Η γυμνάστρια που έκανε το all around πρόγραμμα να μοιάζει με αέρινα καλλιστεία, με την πρώτη φορά που οι αδελφοί Ράιτ πέταξαν, με το «I have a dream» του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, το «these are the few of my favorite things», της Τζούλι Άντριους και το «Chanel No 5» της Κοκό. Ήταν η προσωποποιημένη τελειότητα, μία ακαταμάχητη ύπαρξη από το Ονέστι που καταδυνάστευσε την πόλη του Καναδά. Με το άσπρο φορμάκι και το, προφανώς, παιδικοεφηβικό πρόσωπο, στα 14 του, η Νάντια δεν είχε σχέση με τα πέτρινα πρόσωπα των Σοβιετικών, της Όλγκα Κόρμπουτ, της Λουντμίλα Τουρίτσεβα ή της Νέλι Κλιμ, που είχαν μαζέψει όλο το χρυσάφι από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Αν και πιτσιρίκα, ήταν πιο ζεστή. Ερήμην της έγραψε την ιστορία της ενόργανης γυμναστικής όπως δεν είχε ξαναγραφτεί. Τα επτά δεκάρια ήταν λογική εξέλιξη. Το πρώτο ήταν το δύσκολο να δοθεί, τόσο που όταν οι κριτές συμφώνησαν ότι η Ρουμάνα ήταν τέλεια και θα ήταν παράλογο να της κοπεί έστω και ένας πόντος από τη βαθμολογία, οι διοργανωτές έγραψαν 1,00 στον βαθμολογικό πίνακα. Ασφαλώς, εννοώντας 10,00, που για πρώτη φορά θα έκανε την εμφάνισή του στην κορυφαία αθλητική διοργάνωση του κόσμου.

Στη Μόσχα, το 1980, ενώπιον ενός εχθρικού κοινού, που την αποδοκίμαζε και εξοργισμένο απαιτούσε να πέσει, ένος γυμναστηρίου που «ούρλιαζε» προς χάριν των Ρωσίδων γυμναστριών και του… Λεονίντ Μπρέζνιεφ, κόντρα στον «κακό» Τσαουσέσκου, η Κομανέτσι έδειξε, εκτός των άλλων χαρακτήρα, μάλιστα σε στυλ Οδυσσέα. Δεν άντεξε ως το τέλος, αλλά κέρδισε δύο χρυσά και ένα ασημένιο μετάλλιο. Η εποχή που τα σύνορα θα άνοιγαν θα αργούσε να έρθει, το 1980 ήταν πολύ μακριά. Η ίδια, στη μετεφηβική εποχή, άρχισε να νιώθει ξένη στον τόπο της και κάτι ακόμα χειρότερο: εχθρός της.

Από τις 18 Ιουλίου του 1976 και το πρώτο δεκάρι στην ιστορία, σε ένα πρόγραμμα που δεν είχε ξαναδεί ανθρώπου μάτι στις 28 Νοεμβρίου του 1989: ξένη ανάμεσα σε ξένους, στην πόλη για την οποία τραγούδησε ο «Ol Blue Eyes», Φρανκ Σινάτρα. Τη Νέα Υόρκη. Την πόλη που ζήτησε άσυλο, για να μην μπορέσουν να την πάρουν πίσω στη Ρουμανία. Φορούσε δικτυωτά καλσόν και ήταν βαμμένη έντονα, όπως τόνισε, ο φόβος της έβγαινε σε επιθετικότητα.

Στα τέλη του Νοέμβρη του 1989, η Κομανέτσι, μέλος της ρουμανικής γυμναστικής ομοσπονδίας, έφυγε με ένα γκρουπ γυμναστών για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Από την Ουγγαρία βρέθηκε στην Αυστρία και από εκεί στις ΗΠΑ, ενώ στην πατρίδα της προετοιμαζόταν η επανάσταση που θα έριχνε τη δικτατορία των Τσαουσέσκου. Ένας παντρεμένος οικοδόμος και πατέρας τεσσάρων παιδιών, ο Κονσταντίν Πανάιτ, που προφανώς ήταν τσιμπημένος μαζί της, τη βοήθησε να φύγει. Στον ξένο τόπο έζησαν μαζί για τέσσερα χρόνια, πριν εκείνη συναντηθεί ξανά με τον πρώτο Αμερικανό Ολυμπιονίκη, Μπαρτ Κόνερ.

Ήταν η πρώτη φορά που έφυγε από τη Ρουμανία από το 1981, διότι κυρίως για εκείνη ίσχυε, αυστηρά, η απαγόρευση για τα ταξίδια. Και δεν χρειάστηκε άλλη. Ξαφνικά η γυμναστική δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία.

Οι μύθοι στο πρόσωπο της Κομανέτσι δεν είναι λίγοι. Η Νάντεζντα (που στα ελληνικά μεταφράζεται ως «Ελπίδα») φερόταν να έχει αποπειραθεί να αυτοκτονήσει μετά τους Ολυμπιακούς του Μόντρεαλ, ενώ τα πρώτα χρόνια στις ΗΠΑ της καταλογίστηκε και πρόβλημα αλκοολισμού.

Εκείνο το αερικό του Μόντρεαλ, ωστόσο, δεν εμφανίστηκε ξανά, με τη μορφή οποιασδήποτε άλλης γυμνάστριας, στα γυμναστήρια όλου του κόσμου. Στις 18 Ιουλίου, λίγο πριν κλείσει ο Καρκίνος και ο ζωδιακός κύκλος μπει στον Λέοντα, το έτος 1976 ήταν όντως σωτήριο για την ενόργανη γυμναστική: εξαιτίας της αγγελικής έφηβης από το Ονέστι.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!