«Πειραιώτισσα και ΓΑΥΡΑΚΙ»

Παρασκευή, 8 Ιουλίου 2011 - 04:03

Το «ΟΚ» για τη συνέντευξη της Ανδριάνας Φέρρα πέρασε από… φωτιά και αμόνι. Υπερβολική η φράση, εν τούτοις η σπρίντερ του Ολυμπιακού θέλει να έχει την πλήρη συγκέντρωσή της στον στίβο, αφού έρχονται οι μεγάλες διοργανώσεις του καλοκαιριού για εκείνη: η Ολυμπιάδα των Ενόπλων Δυνάμεων στο Ρίο (15-25 Ιουλίου), το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ (30-31 Ιουλίου) και, όπως η ίδια ελπίζει- και αφού το έχει σκεφτεί δεν θα διστάσει να το πει- το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νταεγού. «Το 23.18 δεν είναι ανέφικτο, αλλά είναι δύσκολο. Ο χρόνος θα δείξει», τόνισε στον «ΓΑΥΡΟ» η πρωταθλήτρια των 200μ. στην Ελλάδα.

Πώς κατάφερες να ρίξεις τον χρόνο σου από πέρυσι μέχρι φέτος μισό δευτερόλεπτο; Δηλαδή να κάνεις 23.52 στο Διασυλλογικό, έστω και με ευνοϊκό άνεμο, από 24.02 που είχες πριν μπεις στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα;
Με δουλίτσα και λίγο πείσμα καταφέραμε να γίνει αυτό. Επρεπε να το έχω ρίξει πρωτύτερα, αλλά δεν κάθισε η συγκυρία.

Τώρα πώς θα το ρίξεις ακόμα σχεδόν 40 εκατοστά για να πας στη Νταεγού (σ.σ. 23.18 είναι το όριο);
Έλα ντε. Για πες μου εσύ, πώς θα το ρίξω; Πιστεύω ότι με μία βίτσα στην εκκίνηση, το έχω άνετα.

Η φετινή χρονιά δεν ήταν και η καλύτερη δυνατή όσον αφορά στην προετοιμασία σου.
Πράγματι. Τον Οκτώβριο έπαθα σύσπαση στον δεξιό δικέφαλο, πάνω σε ένα εκατονπενηντάρι. Αφού επανήλθα από αυτή τη σύσπαση, μετά από δύο εβδομάδες, σ το διάστημα, που άρχισε το πόδι να αναρρώνει, ήθελα να το προστατέψω. Και για αυτόν τον λόγο, όχι συνειδητά, επιβάρυνα περισσότερο το αριστερό πόδι μου, στα περισσότερα κομμάτια. Με αποτέλεσμα ο αριστερός μου δικέφαλος, από τότε μέχρι και τώρα, μία να μπουκώνει και μία να ξεμπουκώνει. Το νιώθω συνεχώς. Μου έβγαλε και μία μικρή θλάση, ευτυχώς όχι κάτι σοβαρό. Αλλά, αναγκαστικά, πρέπει να του κάνω λίγο μασάζ.

Αυτό δεν σε εμπόδισε να κάνεις ατομικό ρεκόρ.
Εμεινα μιάμιση εβδομάδα έξω από αυτό. Μετά, αντιμετώπισα μεγάλη πρόβλημα με τη μέση που και για τρεις περίπου μήνες, από τον Δεκέμβριο έως και τον Φεβρουάριο, με είχε «πεθάνει». Είχα τρελαθεί από τον πόνο, μέχρι που πήγα στον υπεύθυνο του ιατρικού τιμ του Ολυμπιακού, τον Νίκο Τζουρούδη, μου έκανε ένα ασκησολόγιο και με έσωσε. Η μέση μου πέρασε πολύ γρήγορα.

Παρ' όλα αυτά, σε κάθε κούρσα κάνεις λιγότερο χρόνο.
Τα προβληματάκια αυτά μπορούν να σε βγάλουν πίσω, αλλά μπορεί και να μην έχει σχέση αυτό με την όλη διαδικασία. Το κορμί μου έχει προπόνηση και αυτό σημαίνει ότι έχω υπόβαθρο. Με τη Στέλλα (σ.σ. Νικολαΐδου) είχαμε δουλέψει καλά, κυρίως τα προηγούμενα χρόνια. Και οι χρόνοι που έκανα είναι κάτι πολύ σχετικό. Αν πέρυσι είχα τρέξει 23.40, το 23.55 που έκανα δεν θα ήταν ικανοποιητικό.

Στο Μπρούνο Τζάουλι ξεκίνησες τη σεζόν με ατομικό ρεκόρ στα 200μ.
Περίμενα αρκετά πιο κάτω από το 23.55, υπολόγισα να τρέξω γύρω στο 23.40. Αλλά όταν είδα τον δεύτερο διάδρομο, είπα ότι «άμα τρέξω 23.60 θα είμαι ευτυχισμένη». Στη Σμύρνη ο αέρας δεν βοηθούσε, μου έδωσαν κόντρα τουλάχιστον, όχι όπως το διασυλλογικό.

Στο Διασυλλογικό τι συνέβη;
Είχα καλή εκκίνηση στην κούρσα. Ο αέρας δεν βοήθησε, δηλαδή δεν ήταν ευνοϊκός, ακόμα και αν δόθηκε έτσι. Δεν είναι ότι δεν με ικανοποίησε ο χρόνος, αλλά δεν αισθανόμουν καλά στην κούρσα. Το +4,6, που ήταν πλάγιος, δεν με βοήθησε καθόλου.

Αν ήταν άπνοια;
Νομίζω ότι θα έτρεχα καλύτερα. Μέχρι το βιράζ αισθανόμουν τέλεια, αλλά μπούκωσα στην ευθεία.

Ήθελες να πας στο Γκραν Πρι της Θήβας;
Ναι, αλλά ήταν απόφαση της προπονήτριάς μου να μην πάω. Ήθελα να γράψω ένα χρόνο, εκείνη δεν ήθελε να κάνω και άλλη κούρσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, ήθελα να βάλω λίγη προπόνηση παραπάνω.

Προετοιμάζεσαι, πια, για την Ολυμπιάδα Ενόπλων Δυνάμεων στη Βραζιλία.
Είναι ένας στόχος μου να πάω εκεί και να τρέξω όσο καλύτερα μπορώ.

Πρακτικά στοχεύεις κάπου;
Δεν ξέρω αν είναι υπερβολή το μετάλλιο, αλλά το έχω στο μυαλό μου.

Σε τι χρόνους θεωρείς ότι θα κριθεί;
Απ’ ό,τι είδα, στην Ινδία, που ήταν πριν τέσσερα χρόνια, η πρώτη είχε κάνει 23.30, η δεύτερη είχε 23.47, η τρίτη είχε κάνει 23.73. Δεν είναι ανέφικτο, με λίγη τύχη και λίγο πείσμα, όλα θα γίνονται.

Νομίζεις ότι θα είναι ίδιοι χρόνοι εκεί;
Δεν έχω ιδέα, δεν ξέρω ποιοι θα κατέβουν.

Πάντως, μετά τη διοργάνωση αυτή δεν ξεκουράζεσαι καθόλου.
Καπάκι, στις 25 του μηνός επιστρέφω, στις 30 και στις 31 τρέχω στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα.

Μία διοργάνωση που πήγες καλά πέρυσι στην Πάτρα.
Πέρα από τη νίκη στα 200μ., ήταν η πρώτη φορά που κατέβηκα τα 24 δευτερόλεπτα (σ.σ. 23.82) και όχι μόνο αυτό, αλλά ήταν η πέμπτη κούρσα μου μέσα σε δύο μέρες.

Παρ' όλα αυτά δεν κατάφερες να σπάσεις το ρεκόρ Νέων, που έχει η Καϊδατζή. Θεωρείς ότι έπρεπε να κατέβεις πιο πριν τα 24 δεύτερα;
Με 24.00 έκανα πανελλήνιο ρεκόρ Νεανίδων, το 2007. Το 2008 μπήκα στη δουλειά μου, έπρεπε να περάσω μία σειρά από εκπαιδεύσεις, ήταν μία χρονιά πολύ δύσκολη, το 2009 είχα τραυματισμούς, μέχρι και το χέρι μου έσπασα. Μετά ήρθε ο χρόνος.

Στο Πανελλήνιο Πρωτάθλημα τι επιθυμείς να γίνει;
Πραγματικά, ούτε που το έχω στο μυαλό μου το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα, είναι η Ολυμπιάδα Ενόπλων, στο Ρίο, εκεί θέλω να κερδίσω. Αν έχω ένα ρεκόρ στη Βραζιλία, θα προσπαθήσω να κάνω κι άλλο ρεκόρ μετά. Θα έχω καλή ψυχολογία.

Το βράδυ της 31ης Ιουλίου, αν κάνεις έναν απολογισμό, τι θα ήθελες να λες ότι έχεις καταφέρει;
Να έχω γυρίσει από την Ολυμπιάδα Ενόπλων με ένα μετάλλιο. Άμα κάνω 23.00 θα είναι σούπερ. Στον συγκεκριμένο αγώνα μετράει η θέση και όχι ο χρόνος. Αλλά με αυτήν την επίδοση θα μπορώ να λάβω μέρος στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα της Νταεγού.

Μία διάκριση στο Ενόπλων τι θα σημαίνει για σένα πρακτικά;
Είναι σημαντική, αφού με τη δουλειά μου θα μπορέσω να προπονούμαι καλύτερα. Θα μπορώ να πάρω έναν καλύτερο βαθμό.

Στο Διασυλλογικό έτρεξες τη σκυτάλη για να βοηθήσεις τον Ολυμπιακό.
Η σκυτάλη ήταν καθαρά για τον σύλλογο, το διακοσάρι ήταν και για μένα.

Είσαι, άλλωστε, παιδί του συλλόγου.
Είμαι από 11 χρονών στον Ολυμπιακό και ΓΑΥΡΑΚΙ και στον Πειραιά μεγαλωμένη. Ελπίζω να λυθούν σύντομα τα προβλήματα. Δεν είναι σωστό ένας τόσο μεγάλος σύλλογος να έχει τέτοια προβλήματα, επειδή δεν έχει προνοήσει για κάποια πράγματα. Νομίζω ότι όλα θα γίνουν σωστά.

ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

Η Φέρρα γνωρίζει εκ των έσω τις θυσίες που κάνει ένας αθλητής του στίβου. Από τις περίπλοκες έως τις απλές, να μη χάσει ούτε μία μέρα στην προπόνησή του. Για αυτό και δεν έχει την πολυτέλεια να σκέφτεται τις καλοκαιρινές διακοπές. Για την ακρίβεια, ελπίζει να τις χάσει, επειδή αυτό θα σημαίνει ότι θα πάει στην Νταεγού, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα (27 Αυγούστου- 4 Σεπτεμβρίου.

Πού θα πας φέτος διακοπές;
Ελπίζω να είμαι μία στη Βραζιλία και μία στην Κορέα για αγώνες. Και από Σεπτέμβρη να αποφασίσω τι θα κάνω.

Δηλαδή δεν το έχεις σκεφτεί ακόμα;
Οι αθλητές δεν έχουμε και πολλά περιθώρια, σημαντικός είναι ο τρόπος ζωής που επιλέγεις και οι προτεραιότητες που βάζεις. Αυτή τη στιγμή έχω το στίβο προτεραιότητα και εκεί αν δεν κάνεις μία μέρα προπόνηση, γυρνάς δυο μέρες πίσω.

Πού ακριβώς έγκειται η ζημία μίας χαμένης προπόνησης;
Στο κορμί. Είναι άλλο το να είσαι σε αγωνιστική περίοδο και άλλο το να βρίσκεσαι σε περίοδο προετοιμασίας. Αν είσαι εν μέσω αγώνων και να χάσεις μία προπόνηση, δεν σημαίνει κάτι. Αλλά στην προετοιμασία, είναι σπουδαίο να τηρείς το καθημερινό πλάνο με ακρίβεια. Όταν μάθει το κορμί έτσι, δεν μπορείς να χαλαρώσεις. Κάθεσαι 25 μέρες το καλοκαίρι και μετά πας να ξεκινήσεις χειμερινή προετοιμασία και λες «αποκλείεται, να είμαι έτσι». Είσαι πιασμένος, λες και δεν έχεις κάνει ποτέ στη ζωή σου γυμναστική.

Έχεις και μία αδελφή.
Ναι, τη Μαρούσα. Δυστυχώς δεν μπορώ να τη βλέπω για πολύ χρόνο, έχει πλάκα η μικρή, είναι αφασία. Μη σου πω, χειρότερη θα γίνει αυτή από μένα.

Θα ασχοληθεί με τον στίβο;
Η μικρή ίσως ξεκινήσει να ασχολείται με τον στίβο από εδώ και πέρα, την είχαμε πάει στον Ολυμπιακό φυσικά, αλλά ήταν το ωράριο που δεν τη βόλευε. Η Μαρούσα είναι του καλλιτεχνικού, κάνει θέατρο, χορό, τραγουδάει.

Ως αθλήτρια είσαι ανταγωνιστική;
Είμαι αρκετά ανταγωνιστική.

Ζήλια;
Είμαι και ζηλιάρα.

Δηλαδή;
Δεν θα ζηλέψω κάποια αθλήτρια επειδή είναι ανταγωνιστική ή έχει κάνει σπουδαίο χρόνο. Αντιθέτως, καμαρώνω. Στη σχέση μου περισσότερο αναφέρομαι.

Μπορεί να γίνεις και κατά φαντασίαν ζηλιάρα;
Δεν ξέρω αν είμαι κατά φαντασίαν ζηλιάρα, μπορεί καμία φορά να ξεφεύγω ή να το κάνω επίτηδες. Αμα με εκθέσει κάποιος γίνομαι… Τούρκος. Να είμαι με τον άνθρωπό μου και να κάνει μία κοπέλα κίνηση προς αυτόν με νευριάζει πολύ.

Πας για μαλλιοτράβηγμα;
Ένα μπουκέτο και τέλος. Τι μαλλιοτράβηγμα τώρα, αυτά είναι ξεκατινιάσματα.

Έλα ρε.
Όλοι οι άνθρωποι ζηλεύουν, κάποιοι το κρατάνε μέσα τους, κάποιοι όχι. Απλώς επειδή το κρατάνε μέσα τους, βγαίνω εγώ περισσότερο ζηλιάρα. Αλλά, για να μη λέμε και ό,τι θέλουμε, δεν έχω φτάσει στο σημείο του ξύλου ακόμα. Πρέπει ο άλλος να με φέρει στο όριό μου για να ρίξω ξύλο.

Είσαι καλά αυτόν τον καιρό στο κομμάτι της σχέσης;
Καλά είμαι σε αυτό το κομμάτι, αν δεν ήμουν και σε αυτό, θα είχα πρόβλημα. Όταν σου έχουν τύχει αναποδιές στον στίβο, ελπίζεις ότι τα προσωπικά θέματά σου λειτουργούν καλά.

(Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 04/07/2011)