«Κολυμπάμε για τον Θρύλο»

Τρίτη, 28 Ιουνίου 2011 - 20:20

Από το 1997 κολυμβήτριες του Ολυμπιακού, οι αδελφές Ειρήνη και Βάσια Καβαρνού βρίσκονται σε πρόγραμμα φόρτωσης προπονήσεων, προκειμένου να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση από τις 10 έως και τις 12 Αυγούστου, ώστε να βοηθήσουν το τμήμα να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα. Στη συνέντευξή τους στον ''ΓΑΥΡΟ'' της Δευτέρας, οι συμπαθέστατες αδελφές, εκ Μυτιλήνης ορμώμενες, έδωσαν το ανάλαφρο καλοκαιρινό στίγμα τους.

«Η Ειρήνη Καβαρνού- που ειδικεύεται στην πεταλούδα- έχει δύο τατουάζ στον καρπό του δεξιού χεριού της. Το ένα είναι μία κινέζικη λέξη, που συμβολίζει την παρουσία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, το 2008. Το άλλο είναι οι χρωματιστοί πέντε κύκλοι, που το έκανε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, το 2004. Η Βάσια Καβαρνού, που βασανίζεται με το πρόσθιο, έχει τατουάζ ένα μάτι και στην πλάτη ένα λιονταράκι. Από τέχνη καλά τα πάμε. Από κολύμβηση, επίσης, μία χαρά. Αν αναζητούνταν οι κολυμβητές που είναι πριν από τον… Σπύρο Γιαννιώτη στον Ολυμπιακό, οι αδελφές Καβαρνού προσφέρουν την απάντηση. Με τον δαφνοστεφανωμένο στο σκουφάκι κολυμπάνε από το 1997. Η Βάσια δεν θέλει να θυμάται τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Επρεπε να συμμετάσχει, αλλά συνέβη κάτι το οποίο δεν θέλει να θυμάται. «Δεν θέλω να μιλήσω για αυτό. Ο,τι έγινε έγινε, εξάλλου έχουν περάσει και επτά χρόνια από τότε. Δεν ήμουν στην Αθήνα κατά τη διάρκεια της διοργάνωσης, είχα πάει για διακοπές στη Μυτιλήνη», υπογράμμισε. Η Ειρήνη, από την άλλη, είχε μείνει μαγεμένη: «Στην αρχή τσινούσα, επειδή ήθελα να γίνουν σε άλλο μέρος, αλλά ήταν μαγικά». Μαγικά είναι και τα χρόνια στον Ολυμπιακό, αν όχι και τα τελευταία. «Φαντάσου ότι γινόταν πανελλήνιο πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ, το 1998 και για να είμαστε όλη η ομάδα μαζί μας έβαλαν σε ξενοδοχείο μία εβδομάδα πριν τους αγώνες», έδωσε τον τόνο η Βάσια. Άλλες εποχές.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι έχει τώρα το πρόγραμμα;
ΒΑΣΙΑ ΚΑΒΑΡΝΟΥ: Είναι η δύσκολη περίοδος, αφού κάθε μέρα κάνουμε προπονήσεις πρωί απόγευμα και προετοιμαζόμαστε τώρα για το πανελλήνιο πρωτάθλημα.
ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΒΑΡΝΟΥ: Τον Αύγουστο είναι.

Ε: Δεν έχετε χάσει ακόμα πρωτάθλημα.
Β.Κ.: Όχι, από το 1997, που είμαστε στον Ολυμπιακό, τα έχουμε κατακτήσει όλα.

Ε: Πέρυσι στην Κέρκυρα ήταν δύσκολο.
Β.Κ.: Ναι, το πήραμε στο μεικτό. Οι Γυναίκες νίκησαν και έτσι το κατακτήσαμε.

Ε: Από το 1997 είστε στον Ολυμπιακό;
Β.Κ.: Πήραμε μεταγραφή από τον ΓΑΣ Λέσβου.
Ε.Κ.: Τότε είχα νικήσει στα 100μ. πεταλούδα, ως ΓΑΣ Λέσβου, στο πανελλήνιο πρωτάθλημα που είχε γίνει στο ΟΑΚΑ και αμέσως μετά μάς είχε ζητήσει ο Ολυμπιακός με μεταγραφή.

Ε: Ποιος σας είχε ζητήσει;
Ε.Κ.: Νομίζω ότι τότε ήταν ο Βόικο (σ.σ. Ράτσε) αρχιπροπονητής της ομάδας.
Β.Κ.: Ναι, ο Βόικο ήταν και μετά από λίγο καιρό ήρθε ο Νίκος ο Γέμελος. Ο τωρινός προπονητής μου. Ημαστε μαζί από την αρχή και παραμένουμε ακόμα, μετά από κάποια διαστήματα χωρισμού.

Ε: Γιατί;
Ε.Κ.: Ε, αλλάζεις, για να μη βαριέσαι.

Ε: Δηλαδή 14 χρόνια στον Ολυμπιακό, μία ολόκληρη ζωή που λένε. Στην κυριολεξία, μισή ζωή.
Β.Κ.: Μπράβο, ναι. Τα καλύτερα χρόνια μου.

Ε: Σ' τα έφαγε;
Β.Κ.: Καλά, παράπονο δεν έχουμε, μόνο τα τελευταία χρόνια συμβαίνει να περνάμε δύσκολα, στα οικονομικά. Αλλά έχουμε πίστη στον Ολυμπιακό, ότι θα βρεθεί λύση, για αυτό, άλλωστε, κολυμπάμε ακόμα.

Ε: Το οικονομικό, δηλαδή, είναι το ζητούμενο.
Ε.Κ.: Ναι, μείναμε τελευταίοι.
Β.Κ.: Τα δύο τελευταία χρόνια αντιμετωπίζουμε αυτό το πρόβλημα.

Ε: Δηλαδή από την κατάκτηση του 50ου πρωταθλήματος και μετά.
Β.Κ.: Ναι, από τότε, στον Άλιμο.

Ε: Από την άλλη, είναι η ομάδα σας.
Ε.Κ.: Ναι, είναι εκείνη για την οποία κολυμπάμε. Για να τη βοηθήσω πέρυσι, έπεσα σε σκυταλοδρομίες πρωί απόγευμα και στα δικά μου αγωνίσματα. Και είμαι και 30 χρονών.

Ε: Άλλη δουλειά κάνετε;
Ε.Κ.: Όχι, μα δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε άλλη δουλειά. Με προπονήσεις πρωί απόγευμα και γυμναστήριο, δεν έχουμε χρόνο για να κάνουμε οτιδήποτε άλλο.

Ε: Εχετε σκεφτεί πότε θα σταματήσετε την κολύμβηση;
Β.Κ.: Δεν έχει περάσει ακόμα αυτό το σενάριο από το μυαλό μου.
Ε.Κ.: Οσο είμαστε καλά και μπορούμε και κολυμπάμε ικανοποιητικά, θα συνεχίσουμε, γιατί όχι;

Ε: Οπότε είναι και λίγο χόμπι.
Ε.Κ.: Ναι, αν δεν ήταν τέτοιο, δεν θα το κάναμε.

Ε: Εσύ πώς ασχολήθηκες με την κολύμβηση;
Ε.Κ.: Απ’ ό,τι μου είχαν πει ο μπαμπάς και η μαμά, με είχαν πάει για μπαλέτο. Και τους είπε η δασκάλα ότι δεν κάνω για αυτό και τους πρότεινε να με στείλουν στο κολυμβητήριο. Μεγάλη ξεκίνησα, 8 χρονών. Ήθελα να γίνω κι εγώ μπαλαρίνα όπως όλα τα κοριτσάκια. Ηταν άσχημο αυτό που είπε η δασκάλα στους γονείς μου.
Β.Κ: Εγώ πήγαινα πακέτο με την αδελφή μου. Οπου πήγαινε εκείνη, με έστελναν και μένα από πίσω.

Ε: Πραγματικά σε θαυμάζω που κάνεις αυτό που θέλεις.
Β.Κ.: Εντάξει, τώρα, η μικρή είμαι, τι να κάνω;

Ε: Δηλαδή εσύ άρχισες νωρίτερα.
Β.Κ.: Ναι, 6 χρονών.
Ε.Κ: Και πάλι αργά είναι, σε σχέση με την ηλικία που ξεκινάνε τώρα τα παιδάκια.

Ε: Τώρα πέφτουν νωρίτερα στην πισίνα;
Ε.Κ.: Ναι, από τριών χρονών τους στέλνουν οι γονείς τους να κόβουν βόλτες στο νερό.

Ε: Και αυτό είναι καλό;
Ε.Κ.: Καλό είναι. Μαθαίνουν από νωρίς αν κάνει το παιδί για να κολυμπήσει και μετά το στέλνουν αλλού.

ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΕΣ ΑΔΕΛΦΕΣ

Η μεγάλη Ειρήνη και η μικρή Βάσια μοιράζονται τις ευαισθησίες τους εντός και εκτός νερού. Αδελφές που είναι συνεχώς μαζί, μια και κάνουν προπόνηση, ως εκ τούτου έχουν καλή σχέση μεταξύ τους, ειδικά αφού τις ενώνει το «αναγκαστικό φορτίο» της κοντινής συγγένειας. Και που, επίσης, τις ενώνουν τα ευτυχισμένα παιδικά χρόνια, τη χαρά των οποίων αποδίδουν στον Δημήτρη και τη Μαίρη. «Και αυτό να το γράψεις οπωσδήποτε», απαίτησε η χαρωπή και λαλίστατη Βάσια, που πίσω από τις κοριτσίστικες κινήσεις κρύβει κάτι σαν αδιόρατη στενοχώρια, αφήνοντας, εν τέλει, την αίσθηση ότι ένα μεγάλο μέρος της ενήλικης ζωής της είναι ένας αγώνας, το να μην αφήσει τις φρίκες να την πάρουν από κάτω. Η Ειρήνη, από τη μεριά της, μοιάζει να έχει απωθήσει τους προβληματισμούς της και η προσπάθειά της φαίνεται να έγκειται στο γεγονός να μην τους αφήνει να εμφανίζονται. Η υπόθεση εργασίας είναι ότι η διαφορετικότητά τους τούς κάνει να τσακώνονται μέρα παρά μέρα, αλλά αγαπιούνται πολύ περισσότερο». Η Βάσια είναι μόνη της, αφού «ακόμα δεν έχω βρει τον κατάλληλο». Η Ειρήνη έχει σχέση, αλλά δεν φαίνεται να βιάζεται να πάει στο παρακάτω στάδιο: «Πρέπει να είσαι σίγουρος για να προχωρήσεις. Και πώς να γίνει αυτό, όταν έχεις δει το πόσο ευτυχισμένοι είναι μαζί οι γονείς σου, ο ένας για τον άλλο;».

Ε: Τι σχέση έχετε; Πολύ καλή;
Ε.Κ.: Είμαστε αδελφές, με το κολύμπι είμαστε συνεχώς μαζί.

Ε: Δεν έχει να κάνει ότι είστε αδελφές.
Ε.Κ.: Κάνουμε παρέα.
Β.Κ.: Ναι, μαζί θα πάμε βόλτα, θα βγούμε για ποτό. Ισως είναι καλύτερο που δεν κάνουμε προπόνηση με τον ίδιο προπονητή.

Ε: Η Βάσια είναι η αστεία, που θα κάνει χαβαλέ τις κρίσιμες στιγμές και θα χαλαρώσει το κλίμα;
Ε.Κ.: Όχι, καμία σχέση. Μπορεί να μη φαίνεται, αλλά η πιο αστεία σε αυτό το κομμάτι που λες, είμαι εγώ.

Ε: Εσύ κλαις πιο εύκολα;
Β.Κ: Ναι, κλαίω και πιο εύκολα. Εγώ είμαι πιο απόμακρη. Ακόμα και αν φαίνεται ότι είμαι πιο κοινωνική.
Ε.Κ: Είναι η μικρή αδελφή.

Ε: Σου τύχαιναν πιο εύκολα πράγματα επειδή τα έκανε η μεγάλη αδελφή σου;
Β.Κ.: Ναι, νομίζω ότι έτσι γινόταν.
Ε.Κ.: Ελεγε η Βάσια, «αφού το κάνει αυτό η Ειρήνη, θα το κάνω και εγώ». Πάντα πάει έτσι στα αδέλφια.
Β.Κ.: Ακόμα και στην περίπτωση του γάμου, τους λέω «αφού δεν έχει παντρευτεί η αδελφή μου ακόμα, δεν έχω δικαίωμα να παντρευτώ εγώ». Μην το γράψεις αυτό.

Ε: Σειρά δεν είναι αυτό;
Β.Κ.: Εννοείται.

Ε: Εσύ πότε σκοπεύεις;
Ε.Κ.: (γέλια) Μην το γράψεις αυτό.

Ε: Μην γράψεις το ένα, μην γράψεις το άλλο, δεν θα μείνει τίποτα στο τέλος. Ημερομηνία θέλουμε να μάθουμε.
Ε.Κ.: Ημερομηνία κιόλας… Όταν μου κάνουνε πρόταση και δεχθώ, θα σου πω να το γράψεις. Θα κάνουμε και μία φωτογράφιση.
Β.Κ.: Ελα ρε, μην γράψεις τίποτα. Θα με κοροϊδεύουν οι φίλοι μου.

Ε: Είναι δύσκολες οι σχέσεις πάντως.
Ε.Κ.: Ενας άνθρωπος εκτός χώρου βλέπει λίγο στραβά τη σχέση που έχουν οι κολυμβητές μεταξύ τους, τα αγόρια με τα κορίτσια.
Β.Κ.: Ενας φυσιολογικός άνθρωπος, που πάει το πρωί στο γραφείο, είναι δύσκολο να το αντέξει αυτό. Θα μπορεί να μου πει να πάμε για ένα ποτό στις 10 και 11 το βράδυ. Εγώ τέτοια ώρα θα είμαι στο κρεβάτι μου. Δεν θα μπορώ να πάω μαζί του, αν και θα έχει απόλυτο δίκιο να μου το προτείνει. Το επόμενο πρωί θα πρέπει να ξυπνήσω στις 6, για να πάω στο κολυμβητήριο για προπόνηση.

Ε: Με κολυμβητές;
Ε.Κ.: Εγώ ποτέ, τόσα χρόνια ξέρουμε τα παιδιά, είμαστε φίλοι μεταξύ μας.

Ε: Οι κολυμβητές που θα πάνε στη Σανγκάη, για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, θα πάνε καλά;
Β.Κ.: Κάποιοι θα πάνε καλά, κάποιοι όχι.
Ε.Κ.: Αν κάνουν τους χρόνους που έκαναν για να πιάσουν το όριο, θα έχουν πιθανότητες διάκρισης. Το σημαντικό είναι να αντεπεξέλθεις την ώρα του αγώνα. Αν έχεις κάποια εμπειρία, ίσως μπορείς να τα καταφέρεις. Αλλά δεν μπορείς να ξέρεις τι θα φέρει η μέρα.

Ε: Για εσάς δεν ήταν στόχος η Σανγκάη;
Β.Κ.: Ηταν δύσκολα τα όρια. Για όλους ήταν δύσκολα.

Ε: Όταν σταματήσετε το κολύμπι θα γίνετε χοντρές;
Ε.Κ.: Από σένα εξαρτάται.
Β.Κ: Ξέρω κοπέλες που έχουν καλύτερα σώματα τώρα, από τότε που κολυμπούσαν.

Ε: Ποια είναι η αγαπημένη σου κολυμβήτρια;
Ε.Κ.: Η Τερίς Αλσχαμάρ. Είναι 34 χρονών και είναι η καλύτερη στο είδος της. Εχει έναν σύζυγο που είναι προπονητής και μάνατζέρ της, επιλέγει αγώνες και κάνει ταξίδια.
Β.Κ.: Ζωάρα.

Ε: Το πρόσθιο έχει πολλές λεπτομέρειες;
Β.Κ.: Πάρα πολλές. Μου λέει ο Γέμελος, «κάνε αυτό, κάνε εκείνο, κάνε και το άλλο», του λέω, «τόσα που μου λες δεν μπορώ να τα κάνω όλα».

Ε: Ακυρώνεσαι εύκολα εκεί, ε;
Β.Κ.: Ναι, εγώ στην Ελλάδα έχω ακυρωθεί σε 43 αγώνες. Στο εξωτερικό δεν έχω ακυρωθεί ούτε σε έναν. Και αναρωτιέμαι πού ξέρουν καλύτερα.

Ε: Το χρυσό μετάλλιο στα 100μ. πεταλούδα στο Πεκίνο ποιος το πήρε; Ο Φελπς ή ο Κάβιτς;
Ε.Κ.: Ο Κάβιτς, αυτό έλεγαν όλοι. Απλώς επειδή ήταν από πίσω πάρα πολλοί χορηγοί, το έδωσαν στον Φελπς. Θυμάμαι όμως ότι ήταν τόσο καθαρό, φάνηκε ξεκάθαρα και από κοντά και από την τηλεόραση.

Ε: Οι εκδρομές με τον Ολυμπιακό έχουν πλάκα;
Β.Κ: Είχαν.
Ε.Κ.: Ακόμα και αν μας πάει κάπου ο Ολυμπιακός, είναι οδικώς».

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!