Τρελό πάρτι στου Μπέρνι
Ο καιρός γαρ εγγύς για τον ασχημούλη Μπέρναρντ Τόμιτς, ώστε να φθάσει στην κατάκτηση ενός Γκραν Σλαμ. Το παιδί που μοιάζει με ταξιδιωτική ιστορία- απόγονος Κροάτη και Βόσνιας, γεννημένος στη Στουτγάρδη της Γερμανίας και κάτοικος της Χρυσής Ακτής στην Αυστραλία, αγωνιζόμενος με την υπηκοότητα της χώρας στο νότιο ημισφαίριο- είναι περίεργα συντάξιμες προτάσεις (αλλά σωστές) προτάσεις, στον τρόπο με τον οποίο αγωνίζεται. Όπως βάζει το σώμα του όταν χτυπάει το backhand, όπως παίζει ευθυτενής, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι μοιάζει με κορδωμένο παγώνι, το οποίο δεν καταδέχεται να αλλάξει στάση στο σώμα του για να κάνει ακόμα και κάτι χρηστικό, σαν η επιθυμία για επίδειξη να υπερνικά την ανάγκη. Εν τούτοις, για τον Μπέρναρντ Τόμιτς, αυτός ο τρόπος είναι ο μόνος τρόπος. Εκείνος που δεν κατάλαβαν από πού τους ήρθε οι δύο Ρώσοι, ο Νικολάι Νταβιντένκο και ο Ιγκόρ Αντρέεφ, ο Σουηδός Ρόμπιν Σόντερλινγκ- που δεν βρήκε το αντίδοτο για να τον αντιμετωπίσει- και ο Χαβιέ Μαλίζ και οδήγησε τον μικρό Αυστραλό, πριν καν κλείσει τα 19, στον πρώτο προημιτελικό Γουίμπλεντον της καριέρας του. Έχοντας χάσει, μάλιστα, σε τέσσερα ματς, μόλις δύο σετ. Τα πρώτα του δεύτερου γύρου, στο ματς με τον heavy hitter Αντρέεφ, αλλά όταν διάβασε το παιχνίδι του, του πήρε τον κλειδάριθμο και έφθασε σε μία επικράτηση άνετη, χωρίς να κινδυνέψει αισθητά σε κάποιο άλλο σημείο των επόμενων σετ.
Ο «Μπέρνι» είναι το χρυσό παιδί του αυστραλιανού τένις. Επίσης, είναι και το κακομαθημένο, ίσως αυτό είναι το τίμημα του να είναι προπονητής ο πατέρας του. Ο Τόμιτς ήταν στην επικαιρότητα για το σκηνικό της άρνησής του να κάνει κοινή προπόνηση με τον Λέιτον Χιούιτ, τον Σεπτέμβριο του 2009, όταν ο ατζέντης του Μπέρναρντ είπε στον τελευταίο Αυστραλό που κατέκτησε Γκραν Σλαμ, το Γουίμπλεντον του 2002, ότι «ο Λέιτον δεν είναι αρκετά καλός για να κάνουμε χτυπήματα μαζί του». Ο πατέρας του, Τζον Τόμιτς, απείλησε την ομοσπονδία τένις της Αυστραλίας τον Ιανουάριο του 2010- και μετά από την ήττα του στα πέντε σετ με τον Μαρίν Τσίλιτς, στον δεύτερο γύρο του Γκραν Σλαμ της Μελβούρνης- ότι θα βάλει τον γιο του να αγωνίζεται με την Κροατία. Αν, βεβαίως, συνέβαινε αυτό, θα είχε περισσότερο ενδιαφέρον η αναμέτρηση με τον Σέρβο Νόβακ Τζόκοβιτς, ο οποίος είναι το απόλυτο φαβορί του παιχνιδιού της Τετάρτης, για να περάσει στον ημιτελικό του τουρνουά, όπως έκανε πέρυσι, όταν και αποκλείστηκε από τον Τόμας Μπέρντιχ.
Ο Τόμιτς, βεβαίως, είναι ένας νέος φτιαγμένος για να συγχύζει τους γέρους. Είναι πεντακάθαρο ότι, βγαίνοντας στο κορτ, δεν νιώθει τον φόβο και το δέος που ίσως να «έπρεπε» απέναντι σε οποιονδήποτε αντίπαλο. Αυτή η αίσθηση είναι ενοχλητική, ούτως ή άλλως ο φόβος έρχεται παρέα με το συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος δεν ξέρει τα πάντα. Ο Τόμιτς, φαίνεται αυτό, έχει την ακράδαντη πίστη ότι τα γνωρίζει όλα και ενδεχομένως ο οικογενειακός περίγυρος, αποβλακωμένος από το ταλέντο του, να του γιγάντωσε το… μπόι και να τον έκανε να μην ασχολείται με το τι γίνεται στο παγκόσμιο τένις, αλλά με τον εαυτό του. Αν ο Τζόκοβιτς θελήσει να του ρίξει μία μπουνιά στα μούτρα, για να τον τιμωρήσει και για το αλαζονικό ύφος του, θα έχει κάνει το πρώτο βήμα για να υποστεί μία ήττα σοκ, αφού θα έχει ηττηθεί από την ίδια την αντιπάθειά του προς τον αντίπαλο, που τελικά θα έχει γίνει μίσος. Ο «Νόλε» ήταν αυτής της κατηγορίας: τώρα μεγάλωσε. Και δεν μπορεί τον κάθε αυθάδη Τόμιτς, που έχει τη μύτη του ψηλά και θεωρεί εαυτόν σίγουρο νικητή.