«Για πάντα στον Ολυμπιακό»

Πέμπτη, 9 Ιουνίου 2011 - 00:18

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον ''ΓΑΥΡΟ'' της Τετάρτης και τον συντάκτη του, Λευτέρη Ελευθερίου, ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος έκανε μία αναδρομή στο παρελθόν και μίλησε για τη στροφή του από την κωπηλασία προς τον μαραθώνιο. Ο Θεοδωρακάκος αναφέρθηκε στον Ολυμπιακό, στον οποίο ανήκει, αφήνοντας, χωρίς να το βιάσει ή να πιεστεί, το στίγμα της εκτίμησης και της αγάπης του για τον Σύνδεσμο.

"Ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος έκανε κωπηλασία, κάνει μαραθώνιο και είναι βατραχάνθρωπος. Εγινε, δε, τέτοιος, για να μπορεί να συνεχίσει την κωπηλασία. Ανήκει στη μονάδα υποβρύχιων καταστροφών και είναι στο Ανώτατο Συμβούλιο Αθλητισμού Ενόπλων Δυνάμεων (ΑΣΑΕΔ), η οποία του προσφέρει βοήθεια για τις προπονήσεις, ως εν ενεργεία αθλητή της εθνικής ομάδας. Αν νομίζει κάποιος ότι είναι αυτές οι πληροφορίες ό,τι πρέπει να γνωρίζει για τον μαραθωνοδρόμο του Ολυμπιακού, πλανιέται.

EΡΩΤΗΣΗ: Πώς ασχολήθηκες με τον μαραθώνιο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το 2005 πήγα στις 18 Ιουλίου στο πανελλήνιο πρωτάθλημα κωπηλασίας, το κέρδισα και είχα προγραμματίσει να σταματήσω και να τρέξω στο πανελλήνιο πρωτάθλημα μαραθωνίου, στην κλασική διαδρομή.

Ε: Πότε ήταν αυτό;
Α: Ήταν την πρώτη εβδομάδα του Νοέμβρη. Και εκεί πλασαρίστηκα τέταρτος, κάνοντας 2,5 ώρες, που είναι αξιοπρεπέστατη επίδοση. Ήμουν και 82 κιλά τότε.

Ε: Πόσα έχεις χάσει;
Α: Καμιά δεκαπενταριά.

Ε: Πω, πω, πολλά.
Α: Και δεν είχα παραπανίσια. Ήταν μυϊκά κιλά και είχα δυσκολία στο να τα χάσω. Κι ακόμα, δηλαδή, τα χάνω, έχω διαφορά από τους καθαρόαιμους μαραθωνοδρόμους. Βεβαίως, όπως όλα τα πράγματα, τρώγοντας έρχεται η όρεξη. Είχα, ωστόσο, αποφασίσει να ασχοληθώ ούτως ή άλλως, ακόμα και αν δεν πήγαινα καλά τότε.

Ε: Είχες αποφασίσει να ασχοληθείς με τον μαραθώνιο ή να σταματήσεις;
Α: Και τα δύο.

Ε: Δηλαδή, εσύ έκανες το πανελλήνιο και μετά έκανες προετοιμασία.
Α: Κατευθείαν.

Ε: Δεν πήρες άδεια, ρεπό.
Α: Ρεπό δεν παίρνω ούτως ή άλλως. Κάνω δηλαδή χαλάρωμα και κάποιες μέρες χαλαρή προπόνηση, αλλά ρεπό όλη μέρα έχω να πάρω από τον Ιανουάριο του 2009, που είχα γαστρεντερίτιδα.

Ε: Ούτε γιορτές, αργίες, τίποτα;
Α: Όχι. Εστω μία ώρα θα κάνω, 50 λεπτά. Θα τρέξω 15 χιλιόμετρα, κάτι. Δεν είναι ψυχαναγκαστικό αυτό. Απλώς μου αρέσει.

Ε: Λένε ότι η δουλειά δίνει πίσω πράγματα. Εσύ το νιώθεις;
Α: Βέβαια, καθημερινά. Είναι πολλαπλά τα οφέλη. Από τα μικρά στην προπόνηση ως τη βελτίωση του χρόνου.

Ε: Εκανες, λοιπόν, 2,5 ώρες στον μαραθώνιο το 2005. Το όριο για να πας στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι 2 ώρες και 18 λεπτά. Δηλαδή 12 λεπτά διαφορά.
Α: Είναι 4 χιλιόμετρα αυτή η απόσταση.

Ε: Πολλά. Είναι, όμως, το διάστημα από το 2005 έως το 2012 αρκετό για να ρίξεις τόσο τον χρόνο σου;
Α: Είναι. Το βασικό μου θέμα είναι να αναπτυχθώ αθλητικά και κυρίως να αλλάξω το σώμα μου. Ηθελα μία αερόβια βάση προπόνησης, ειδική, για να προσαρμοστώ. Ακόμα δεν μου έχει βγει στον αγώνα, .είτε λόγω της ζέστης στο Μιλάνο (σ.σ. 10 Απριλίου), είτε πέρυσι λόγω ασθένειας στον Ναγκάνο αν και έχω ανεβάσει πολύ το επίπεδο στην προπόνηση. Το έχω κατακτήσει αυτό (το επίπεδο) και ευελπιστώ να το πιάσω, είτε στο Βερολίνο ή στο Αμστερνταμ, αναλόγως πού θα τρέξω.

Ε: Δεν έχει γίνει ακόμα κάτι πάνω σε αυτό το κομμάτι της συμμετοχής σου, ε;
Α: Όχι, δεν έχει γίνει, αλλά είναι καθαρά διαδικαστικό το θέμα.

Ε: Για εσένα, ποια από τις δύο είναι η καλύτερη διαδρομή;
Α: Στο Βερολίνο, επειδή είναι φλατ.

Ε: Πλέον έχεις μπει σε έναν μυσταγωγικό κόσμο και συνεχίζεις να ανακαλύπτεις ένα αρχαίο αγώνισμα.
Α: Το μόνο με τοπωνύμιο ελληνικό, ολυμπιακό άθλημα.

Ε: Έπαιξε ρόλο αυτό στην επιλογή σου;
Α: Όχι. Τουλάχιστον δεν το σκέφτηκα εγώ έτσι. Σίγουρα μου ήταν γνωστός ο μαραθώνιος και με συγκινούσε, αλλά όταν ξεκίνησα αυτό δεν έπαιξε ρόλο.

Ε: Τα 42 χιλιόμετρα είναι πάρα πολλά. Μπορείς να πας με τα πόδια όπου θες, που λέει ο λόγος.
Α: Κάπως έτσι.

Ε: Κάνεις αποστάσεις με τα πόδια; Ή επειδή είσαι στην πόλη δεν το επιχειρείς;
Α: Όχι, δεν κάνω, αλλά δεν είναι ο λόγος η πόλη. Καθημερινά τρέχω 30 με 35 χιλιόμετρα στην προπόνηση. Όσο μπορώ φυλάγομαι, να μην κάνω άλλα μέτρα. Δεν πρέπει κιόλας, τον υπόλοιπο χρόνο πρέπει να είμαι ξεκούραστος.

Ε: Χρειάζεται να είσαι ήρεμος για να κάνεις αυτό το αγώνισμα;
Α: Πριν την προπόνηση ναι.

Ε: Γιατί;
Α: Διότι χρειάζεται να είσαι ενεργειακός τη στιγμή που πρέπει. Δηλαδή, την ώρα της προπόνησης. Δεν είναι ένα κουμπάκι που πατάμε και λέμε ‘’α, τώρα θα κάνουμε προπόνηση. Την υπόλοιπη μέρα κάνουμε ό,τι γουστάρουμε, τρώμε ό,τι γουστάρουμε και μετά πάμε να τρέξουμε’’.

Ε: Είσαι λάτρης της πειθαρχίας; Ή δεν έχεις πρόβλημα;
Α: Και τα δύο. Δηλαδή δεν έχω πρόβλημα με την πειθαρχία. Είναι χαρακτηριστικό μου. Δεν με περιορίζει, ούτε με πιέζει. Μου αρέσει, το θεωρώ δεδομένο.

Ε: Στον μαραθώνιο οι προπονήσεις είναι πρωί;
Α: Οι προπονήσεις είναι, εκτός μίας ή δύο φορών την εβδομάδα, είναι κατά τις 9. Το καλοκαίρι πάει λίγο πιο νωρίς. Αλλά όχι 6 ή 7 το πρωί και τέτοια. Για να κάνω προπόνηση στην κωπηλασία, σηκωνόμουν στις 5.30 το πρωί, από τότε που άρχισα, δηλαδή από τα 12 μου.

Ε: Τι κοινό έχουν ο Στίβεν Ρέντγκρεϊβ και ο Αμπέμπε Μπεκίλα;
Α: Έχουν πολλά κοινά, ως σπουδαίοι αθλητές. Η κωπηλασία δεν έχει μεγάλη σχέση με τον μαραθώνιο. Ακόμα και στην προπόνηση, στον μαραθώνιο τα πράγματα είναι λίγο πιο χαλαρά.

«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ»

Ο Δημήτρης Θεοδωρακάκος θύμισε, αν και πιο συγκροτημένα, ήρωα οπαδό του Ολυμπιακού από το βιβλίο του Χαριτόπουλου, «Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι». Ο μαραθωνοδρόμος του Θρύλου θα τελειώσει την καριέρα του στον σύλλογο και είναι χαρούμενος μόνο και μόνο που ανήκει σε αυτόν.

Ε: Στον Ολυμπιακό από πότε είσαι;
Α: Από τότε που άρχισα μαραθώνιο, το 2005 δηλαδή.

Ε: Στον στίβο δηλαδή.
Α: Ναι, κωπηλασία δεν είχε ο Ολυμπιακός. Είχε πρώτα, έκλεισε και έπειτα άνοιξε ξανά. Προέρχομαι, όμως, από τον Ομιλο Αιρετών, το αρχαιότερο σωματείο στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 1885. Βρίσκεται λίγο πριν την Παλιά Λέσχη στο Πασαλιμάνι.

Ε: Στον Ολυμπιακό πώς βρέθηκες;
Α: Ο παλιός προπονητής μου στην κωπηλασία, ο Κώστας Κοντομανώλης- που είναι μέλος σε Σύνδεσμο-δραστηριοποιούταν στον χώρο του Ολυμπιακού και αυτός με πήγε.

Ε: Ο στίβος είναι ένα κομμάτι που ο αθλητής είναι μοναχικό ον.
Α: Ο προπονητής μου ήξερε τον κύριο Βεντίκο και μου σύστησε τον κύριο Ψαρομιχελάκη, με τον οποίο κάθισα το πρώτο εξάμηνο. Μετά συνεργάστηκα με έναν παλιό φίλο μου, που είναι πρωταθλητής μαραθωνίου και έχει το ρεκόρ στην κλασική διαδρομή, τον Νίκο Πολλιά. Ηταν αθλητής του Ολυμπιακού. Στον οποίο τα χρωστάω όλα: αυτός με καθοδηγεί, αυτός με ηρεμεί. Έχω κατάλοιπα από την κωπηλασία που δεν ταιριάζουν πολύ με τον μαραθώνιο.

Ε: Τι κατάλοιπα;
Α: Είμαι παρορμητικός στην προπόνηση. Καμιά φορά κάνω προπόνηση χωρίς να σκέφτομαι το αύριο και αυτό, αθροιστικά, φέρνει μία κούραση. Η κωπηλασία δεν ήταν έτσι. Μπορούσες κάθε μέρα να είσαι λίγο πιο επιθετικός, διότι δεν έχει αυτόν τον κραδασμό. Το τρέξιμο δεν τα συγχωρεί αυτά. Έρχονται τραυματισμοί, κούραση παραπάνω και θέλει λίγο χαλιναγώγηση και προσοχή.

Ε: Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο σύλλογος;
Α: Σίγουρα, πλέον, έχουν πρόβλημα όλοι οι σύλλογοι, είναι δύσκολη η εποχή, όχι μόνο για τον αθλητισμό. Ούτως ή άλλως, θα κτυπούσε και τον αθλητισμό, διότι πάντα το πιο εύκολο κρίκο χτυπάει, οποιαδήποτε κρίση, σε οποιονδήποτε τομέα. Πλην του κυρίου Βεντίκου δεν μιλάω με κάποιον άλλο, όμως όποτε χρειάζομαι, με έχει στηρίξει. Προσωπικά δεν αναζητώ το χρήμα σε αυτό που κάνω. Δεν με ενδιαφέρει να με πληρώνει ο σύλλογος. Παρ’ όλα αυτά, επειδή υπάρχουν κι άλλα παιδιά που έχουν πρόβλημα, μπορώ να βοηθήσω και εγώ, σε ό,τι χρειαστεί, πολύ ευχαρίστως. Όμως, ό,τι και να γίνει, εγώ στον Ολυμπιακό θα είμαι. Δεν υπάρχει άλλος.

Ε: Σου αρέσει το όνομα Ολυμπιακός;
Α: Είμαι Πειραιώτης, είμαι Μανιάτης, μεγάλωσα στα Μανιάτικα, δεν υπάρχει κάτι άλλο από τον Ολυμπιακό.

Ε: Είναι και σύλλογος πρωταθλητών.
Α: Και σε αυτό είμαστε τυχεροί.

Ε: Εχεις σκεφτεί να μειώσεις την απόσταση κάποια στιγμή στο μέλλον;
Α: Όχι. Συνήθως αυτό γίνεται ανάποδα, μεγαλώνεις την απόσταση. Διότι θέλει κυρίως εμπειρία, όχι την ώρα του αγώνα, αλλά διαχείριση στο βάθος της προετοιμασίας. Αυτό που μου αρέσει είναι οι αγώνες ορεινού τρεξίματος. Όπως έγινε το πανελλήνιο πρωτάθλημα ορεινού δρόμου, το οποίο και κέρδισα.

Ε: Πότε σκοπεύεις να σταματήσεις τον στίβο;
Α: Όσο με αφήνει η γυναίκα μου, θα τρέχω (σ.σ. Αυτό δεν αστείο πάνω στη συζήτηση, αλλά κυριολεξία, διότι η σύζυγός του διαθέτει πολλή υπομονή, όντας, άλλωστε, γυμνάστρια). Είμαι 32,5 τώρα. Νιώθω πολύ μικρός.

Ε: Ούτως ή άλλως, λοιπόν, η αθλητική σου ηλικία είναι έξι χρονών. Είσαι μωρό ακόμα.
Α: Αυτό το θέμα, για την ηλικία που πρέπει να σταματήσουν, συζητιέται ανάμεσα στους αθλητές. Αλλά νομίζω ότι κανείς δεν πρέπει να δίνει λόγο ποτέ. Όπως αισθάνεται, να πράττει. Κάποιος μπορεί να κουραστεί σε έναν χρόνο, κάποιος σε πέντε, κάποιος σε 30. Είμαι εραστής του αθλητισμού πραγματικά και δεν κάνω συγκυριακά, επειδή είμαι καλός ή επειδή με έσπρωξαν οι γονείς μου. Νιώθω σαν παιδάκι που του υποσχέθηκες ότι θα πας να το γράψεις την επόμενη μέρα στο μπάσκετ και περιμένει. Ετσι είναι κάθε μέρα μου. Περιμένω την επόμενη.

Ε: Από πότε είσαι παντρεμένος;
Α: Από το 2009 με θρησκευτικό γάμο, από το 2007 με πολιτικό.

Ε: Οπότε είσαι των γρήγορων αποφάσεων. Δεν είχες αναστολές.
Α: Για οτιδήποτε μπορείς να βρεις δικαιολογία. Άλλωστε είναι γυμνάστρια, στο γυμναστήριο τη γνώρισα. Εποχές κωπηλασίας. Είμαστε 8 χρόνια μαζί.

Ε: Στην κωπηλασία πώς μπήκες; Δεν είμαστε δα και Βρετανία.
Α: Απλώς η κωπηλασία στη συγκεκριμένη χώρα έχει να κάνει με την παράδοσή της. Είναι συνδεδεμένη με τα πανεπιστήμιά της, με τη βασιλική οικογένεια.

Ε: Σε ώθησαν οι γονείς σου ;
Α: Είχα έναν γυμναστή στο σχολείο. Ημουν αρκετά δραστήριος σε σχέση με τους συμμαθητές μου. Εκείνος ήταν προπονητής στον Ομιλο Αιρετών και πήγα.

Ε: Διείδε κάτι;
Α: Γενικώς αυτός ήθελε παιδάκια από το σχολείο. Αλλά μου άρεσε. Στην αρχή σαν παιχνίδι με τους φίλους. Μετά μου άρεσε η όλη νοοτροπία που είχαν εκεί.

Ε: Τι δηλαδή;
Α: Το πρωί που κάναμε προπόνηση και βλέπαμε το ηλιοβασίλεμα. Δεν μιλούσε κανείς μέχρι να βγει ο ήλιος. Δεν λέγαμε ούτε καλημέρα. Οι πρώτοι μου αγώνες, που έφυγα από τον Πειραιά και γνώρισα μέρη και κόσμο. Ο καλός ανταγωνισμός στην προπόνηση, κυρίως με τον εαυτό σου. Ο βασικός λόγος που σταμάτησα ήταν ότι δεν έβρισκα κάποιον για πολύ καιρό, να έχουμε ένα πλήρωμα. Αυτό με κούρασε και τώρα στο τρέξιμο νιώθω πιο ελεύθερος. Εκτονώνομαι, όχι με υποκατάστατα. Όλα, με το τρέξιμο, αποκτούν άλλη αξία.

Ε: Είναι όνειρό σου να βρίσκεσαι στην τελετή έναρξης στο Ολυμπιακό Στάδιο του Λονδίνου ή δεν αποτελεί αυτό πανάκεια για σένα;
Α: Και τα δύο. Είναι όνειρό μου να συμμετέχω, αλλά αν δεν γίνει αυτό θα συνεχίσω κανονικά.

Ε: Κάτι για το τέλος;
Α: Θέλω να ευχαριστήσω την εταιρεία Salomon και το Delta Group, που με στηρίζουν. Η εταιρεία αυτή έχει προϊόντα ορεινού τρεξίματος, το οποίο είναι η ασχολία μου εκτός σεζόν. Αν δεν έχω μαραθώνιο, μπαίνω σε ορεινούς αγώνες".

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!