«Στο Τόκιο θα πετάω» (vid)

Σάββατο, 24 Νοεμβρίου 2018 - 15:20

Στο στάδιο της αποθεραπείας του μετά την επέμβαση στον ώμο βρίσκεται ο Λευτέρης Πετρούνιας.

Ο κορυφαίος Έλληνας γυμναστής μέσα από βίντεο που ανάρτησε στο κανάλι του στο youtube αναφέρθηκε στο δύσκολο τελευταίο διάστημα.

Αφού πρώτα ευχαρίστησε όλους για τα μηνύματα υποστήριξης που του έχουν στείλει και έδωσε τη μάχη του για να βάλει την μπλούζα του ο Λευτέρης Πετρούνιας είπε: «Πριν δύο εβδομάδες πανηγύριζα που πήρα το παγκόσμιο και τώρα που βάζω τη μπλούζα μου».

Στη συνέχεια ο σπουδαίος γυμναστής αναφέρθηκε στο δύσκολο διάστημα που πέρασε με τον τραυματισμό του. Ακολουθούν ορισμένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία: «Ξεκίνησε η χρονιά με πόνους στον ώμο μου από τον Γενάρη και μετά. Είχαμε μία δύσκολη χρονιά αφού είχαμε πολλούς μήνες μπροστά μας. Το Ευρωπαϊκό φέτος δεν ήταν τον Απρίλη για να "ξεμπερδέψουμε" από αυτό γρήγορα γρήγορα, ήταν τον Αύγουστο. Μετά δεν είχαμε το απαραίτητο διάλειμμα για να πάμε μέχρι το παγκόσμιο, έπρεπε να το πάμε σχεδόν σερί. Αυτό συνέβη γιατί το Παγκόσμιο ήταν τον Οκτώβριο.

Πήγε συντηρητικά η χρονιά με τον ώμο μου. Μεσολάβησαν πολλές εξετάσεις, πολλές μαγνητικές και πολλές θεραπείες. Μπορώ να σας πω ότι υπήρξε μία περίοδος από τον Μάιο μέχρι τον Αύγουστο που έκανα πρωινή προπόνηση μετά πήγαινα στον φυσιοθεραπευτή μου, έπειτα έκανα απογευματινή προπόνηση μέχρι τις επτά και στη συνέχεια έκανα νέα φυσιοθεραπεία και γυρνούσα εννιά το βράδυ στο σπίτι μου για να φάω κάτι και να κοιμηθώ. Η αλήθεια είναι πως είχα φτάσει στα όρια νευρικού κλονισμού με όλη αυτή την καθημερινότητα. Δεν είχα ελεύθερο χρόνο για μένα, για την οικογένεια μου. Ήταν μία περίοδος.

Την ημέρα του προκριματικού του ευρωπαϊκού έφτασα σε ένα σημείο να κλαίω από τον πόνο να μην μπορώ να αγωνιστώ και συζητούσαμε μισή ώρα πριν αγωνιστώ το ενδεχόμενο να αποσυρθώ. Έσφιξα τα δόντια, το έκανα. Δεν ήταν μία καλή εμφάνιση για τα δικά μου δεδομένα στον προκριματικό. Έγινε όπως έγινε το Ευρωπαϊκό, κάναμε πέντε μέρες διακοπές, αλλά ο ώμος δεν πήγαινε καλύτερα πήγαινε χειρότερα.

Είχαμε πει με τον προπονητή μου αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση μου θα ήταν καλύτερα να αποσύρω τη συμμετοχή μου από το Παγκόσμιο. Το δικό μου μυαλό δεν μπορούσε να χωρέσει ότι μπορούσα να διεκδικήσω έναν παγκόσμιο τίτλο και να αποσυρθώ. Πήγαμε στο γιατρό που με χειρούργησε και μου είπε πως μπορώ να αγωνιστώ στο Παγκόσμιο και πως δεν υπήρχε κίνδυνος σοβαρότερου τραυματισμού. Έτσι, αποφασίσαμε να μη χειρουργηθώ την επόμενη ημέρα όπως ήταν προγραμματισμένο, αλλά να το κάνω μετά το Παγκόσμιο.

Σε αυτή τη διαδρομή, τις τελευταίες είκοσι ημέρες πριν το παγκόσμιο, προσπαθούσα να πιέσω τον ώμο, αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορώ να βγάλω τη ρουτίνα μου. Εκείνη την ημέρα αποφασίσαμε να αποσυρθώ όπως και δήλωσα. Φοβόμασταν μήπως η εικόνα δεν είναι καλή και δεν μπορέσουμε να φέρουμε πίσω έναν ακόμα τίτλο. Κάνοντας αυτή τη δήλωση άδειασα και πήγα και έκανα τρεις μέρες μόνος μου προπόνηση.

Ο γιατρός μου μου έδωσε την οδηγία να μην σταματήσω την προπόνηση γιατί αυτό θα παίξει ρόλο στην μετ εγχειρητική μου πορεία. Όντως το έκανα και κατάφερα να βγάλω το πρόγραμμα μου σε δύο σκέλη. Το κυριότερο ήταν ότι κατάφερα να κάνω τα σημεία που πονούσα και άφηνα τους κρίκους. Ο προπονητής μου έπαθε σοκ και μου είπε "Είσαι μ@@@@@ς γιατί τώρα το έχεις δηλώσει, αλλά τι να κάνουμε σημασία έχει αυτό που θέλεις εσύ.

Πήραμε την απόφαση να προσπαθήσουμε. Φτάσαμε στο Κατάρ και έκανα τελικά δύο φορές αυτή τη ρουτίνα που είδατε στην τηλεόραση, στον προκριματικό και τον τελικό. Ένας αθλητής που προετοιμάζεται για το παγκόσμιο κάνει τη ρουτίνα του 50 με 100 φορές. Εγώ την έκανα δύο. Καταφέραμε να μη λυγίσουμε κάτω από αυτή την πίεση και καταφέραμε να σηκώσουμε τη σημαία μας ψηλά».