Όταν ο Θρύλος έχασε τον «Ζαμόρα» του

Σάββατο, 30 Δεκεμβρίου 2017 - 09:06

Ήταν (και θα είναι για πάντα) μια από τις σημαντικότερες μορφές στην ιστορία του Ολυμπιακού. Ο λόγος για τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο, ο οποίος σαν σήμερα το 2008 έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας στο πένθος όλη την «ερυθρόλευκη» οικογένεια.

Ο άνθρωπος ο οποίος ήταν το σύμβολο της ιστορίας του Θρύλου, γεννήθηκε το 1907 στον Πειραιά και ξεκίνησε την καριέρα του ως τερματοφύλακας το 1928, και σε όλη τη διάρκειά της, αγωνίστηκε με τη φανέλα του Ολυμπιακού. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τους «ερυθρόλευκους» στις 4 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ενώ ήταν ένας από τους σημαντικότερους γκολκίπερ, φορώντας μάλιστα και τη φανέλα της Εθνικής Ελλάδας, για πέντε φορές.

ο παρατσούκλι του ήταν «Ζαμόρα», από τον Ισπανό πορτιέρο, Ρικάρντο Ζαμόρα, ο οποίος εκείνη την εποχή ήταν ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες. Το 1944 τελείωσε η καριέρα του σαν ποδοσφαιριστής, αλλά δεν αποσύρθηκε από το χώρο του ποδοσφαίρου, αφού συνέχισε σαν διαιτητής.

Με την «ερυθρόλευκη» φανέλα, μετείχε σε 58 επίσημους αγώνες. Αναλυτικά είχε αγωνιστεί 43 φορές στην τελική φάση του Πανελληνίου πρωταθλήματος, δεχόμενος 55 γκολ (5 από πέναλτι και 2 αυτογκόλ), 12 φορές στα προκριματικά της ίδιας διοργάνωσης και 3 φορές για το Κύπελλο Ελλάδας, με δύο γκολ.

Οι πέντε φορές που φόρεσε τη φανέλα με το Εθνόσημο, ήταν:

Βελιγράδι 15/03/1931, στάντιον Μπεογκράτσκι: με Γιουγκοσλαβία 1–4 (1ο Βαλκανικό κύπελλο)

Αθήνα 04/02/1934, γήπεδο Παναθηναϊκού: με Βουλγαρία 1–0 (φιλικό)

Μιλάνο 25/3/1934, στάντιο Σαν Σίρο: με Ιταλία 0–4 (προκριματικά Παγκοσμίου κυπέλλου 1934, παρθενική αναμέτρηση της Ελλάδας στη διοργάνωση)

Αθήνα 23/12/1934, γήπεδο Παναθηναϊκού: με Γιουγκοσλαβία 2–1 (4ο Βαλκανικό κύπελλο), αντικαθιστώντας το Χρήστο Ρίμπα στο 80'

Αθήνα 01/01/1935, γήπεδο Παναθηναϊκού: με Βουλγαρία 1–2 (4ο Βαλκανικό κύπελλο).

Με το τέλος της σταδιοδρομίας του, διετέλεσε διαιτητής στο ανώτατο επίπεδο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Το 1967 ήταν από τους ιδρυτές της ποδοσφαιρικής ακαδημίας του Ολυμπιακού, στον οποίο παρέμεινε ενεργό μέλος έως το τέλος της ζωής του. Για σειρά ετών αποτελούσε το ζωντανό προπολεμικό θρύλο του συλλόγου, από κοινού με τον Λεωνίδα Ανδριανόπουλο (απεβίωσε 3 χρόνια μετά τον ίδιο, επίσης υπεραιωνόβιος). Κατά τον εορτασμό των 99ων γενεθλίων του τo Μάιο του 2007, είχε δηλώσει:

«Oλη μου η ζωή είναι ο Ολυμπιακός και όταν θα κλείσω τα μάτια μου, θέλω να λένε όλοι ο κυρ Αχιλλέας, η Ολυμπιακάρα. Αυτά που πέρασα όλα αυτά τα χρόνια στο σύλλογο με κρατάνε στη ζωή και μου δίνουν αναπνοή».

Έδινε συχνά το παρόν στον ετήσιο αγώνα παλαιμάχων Βραδυποριακός - Ταλαιπωριακός, πραγματοποιώντας δε το εναρκτήριο λάκτισμα το 2008 μόλις τρεις εβδομάδες πριν τη συμπλήρωση ενός αιώνα ζωής του,[12] κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ ηλικίας για ποδοσφαιριστή.

Απεβίωσε στις 30 Δεκεμβρίου 2008, έχοντας υπερβεί την ηλικία των 100 ετών και 7 μηνών.