Το νερό της λήθης
![Το νερό της λήθης](https://www.gavros.gr/photos/w_930px/articles/201206/804161.jpg)
Επτά ώρες πριν τον τελικό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος της Σανγκάης, ο πρόεδρος της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας (ΚΟΕ), Δημήτρης Διαθεσόπουλος, μάζεψε τα κορίτσια στο ξενοδοχείο που διέμεναν και τους παρακάλεσε να κατακτήσουν το χρυσό μετάλλιο στον τελικό της 29ης Ιουλίου με την Κίνα. «Μόνο αυτό θέλω στη ζωή μου, τίποτα άλλο», τους είπε ο πρόεδρος.
Σχεδόν 10 μήνες μετά, ο Δημήτρης Διαθεσόπουλος τόνισε ότι «η ομάδα έπρεπε να αλλάξει πριν το προολυμπιακό τουρνουά». Η αναφορά έγινε για την αναιμική εθνική ομάδα πόλο Γυναικών που πήγε στην Τεργέστη και έχασε το κρίσιμο ματς της 20ης Απριλίου από την Ισπανία, και για τη νέα εθνική ομάδα που πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο World League της Χιανγκτσού στην Κίνα.
Ίσως ο πρόεδρος της ομοσπονδίας να πίνει κάθε πρωί το νερό της λήθης.
Η απαξίωση από τους εξωγενείς παράγοντες είναι κάτι λογικό: έχει 30 βαθμούς Κελσίου, το μυαλό κουράζεται, στο καφενείο πιάνεις μια κουβέντα για την εθνική Γυναικών και στο τέλος λες: «έλα μωρέ τώρα, δεν μπορούσαν να νικήσουν την Ισπανία». Πας στο σπίτι, σου έρχεται ο ΟΤΕ 218,64 και αρχίζεις να κατεβάζεις ό,τι καντήλι υπάρχει. Αλλά είσαι πωλητής σε μαγαζί με ψαροτούφεκα και βαράς μύγες, όλη μέρα. Δεν είσαι ο πρόεδρος της ΚΟΕ.
Επειδή μοιάζει να έχει ασθενή μνήμη (που μαζί με καλή υγεία είναι η εξίσωση που βγάζει ως αποτέλεσμα την ευτυχία), ας γίνει μία προσπάθεια ανάσυρσης: το 2009 η εθνική ομάδα ήταν τέταρτη στο Παγκόσμιο της Ρώμης, χάνοντας ένα ματς από τη Ρωσία (τον μικρό τελικό) στο τελευταίο δευτερόλεπτο και με διαιτητική παρέμβαση. Το 2010 πήρε στα πέναλτι με τη Ρωσία (σε μία θεαματική παράσταση της Μαρίας Τσουρή) το χάλκινο μετάλλιο στο World League του Σαν Ντιέγκο και έγινε η πρώτη εθνική πόλο Γυναικών που ανέβηκε στο βάθρο των νικητριών σε Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα, εκείνο του Ζάγκρεμπ, το 2010. Με ασημένιο μετάλλιο, μάλιστα. Το 2011 ήταν «χρυσή» στη Σανγκάη και τον Ιανουάριο του 2012 ήταν πάλι «ασημένια», στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Αϊντχόφεν.
Τι ήθελε ο πρόεδρος; Κατέρρεαν οι πολίστριες της Εθνικής και κανονίζονταν ταξίδια στις ΗΠΑ, τον Φλεβάρη, για να πάει και να παίξει Holiday Cup η ομάδα. Ζητιάνευε μιάμιση ώρα ο Γιώργος Μορφέσης στο «Πέτρος Καπαγέρωφ» και παίκτριες της ομάδας έκλαιγαν βγαίνοντας από την πισίνα της Σχολής Ευελπίδων. Δεν μπορείς να κοιμάσαι, να ξυπνάς και να λες, «α, τώρα πρέπει να πάρουν την πρόκριση στους Ολυμπιακούς, αλλιώς είναι αποτυχημένες». Δεν μπορείς να υπολογίζεις ότι επειδή πέφτει σαν ντόμινο η προσωπικότητα της κάθε μίας από τις παίκτριες της Εθνικής, πρέπει να νικάνε για να είσαι εσύ ευχαριστημένος.
Ο Διαθεσόπουλος κάνει τα ίδια λάθη με το παρελθόν. Απαξιώνει τους παίκτες και τις παίκτριες που δεν τα καταφέρνουν, αλλά ο αθλητισμός δεν είναι έτσι. Η Σταυρούλα Αντωνάκου, η Αντιγόνη Ρουμπέση και η Αγγελική Γερόλυμου είναι ανεκτίμητα περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού αθλητισμού, η Κική Λιόση δεν τα παράτησε μετά την Τεργέστη, γιατί ήθελε να μείνει στην ομάδα και να τελειώσει την καριέρα της στη Βαρκελώνη. Αυτή είναι η προσωπική ηθική της και για αυτό ήθελε να το κάνει.
Δεν απαξιώνονται αυτές οι πολίστριες. Δεν είναι έτσι ο αθλητισμός πρόεδρε. Δεν είναι έτσι.
Αλλά για αρχή, καλό είναι να μην ανάβεις πούρο όταν βλέπεις ένα ματς μέσα στην πισίνα.