Ο δρόμος προς την καταξίωση

Τετάρτη, 11 Μαΐου 2011 - 22:54

Η μέρα που ο Χάρης Παυλίδης πήγε στα γραφεία του Ερασιτέχνη Ολυμπιακού, για να πειστεί από τους διοικούντες να επιστρέψει στην ομάδα έως τη λήξη του πρωταθλήματος, ήταν εκείνη που ο υπογράφων είπε «τε». Την πρώτη συλλαβή της λέξης «τετέλεσται». Μία συγγνώμη είναι λίγη, πολύ λίγη.

Όχι επειδή κατέκτησαν, εν τέλει, το πρωτάθλημα και πλέον το στόμα είναι τεντωμένο σαν χαλασμένο ακορντεόν, όχι διότι η χρονιά τελείωσε με τον καμπανίτη να πλημμυρίζει το κλειστό του Πειραιά και με την πόρτα που συνδέει τη γραμματεία με το κολυμβητήριο να είναι μονίμως ανοικτή, με αποτέλεσμα να εκνευριστεί ο υπεύθυνος, αλλά διότι αυτή η μικρή συλλαβή ήταν άκρως αντίθετη με την πεποίθηση του τι, τελικώς, μπορούσαν να καταφέρουν τα κορίτσια.

Στο κάτω κάτω της γραφής, σκέφτεται ο αδαής, αφού έχασαν την ευκαιρία στο Final 4, μετά τον συγκλονιστικό ημιτελικό με την Κατάνια, θα ασχοληθούν με τη διεκδίκηση του πρωταθλήματος; Την Κυριακή του Πάσχα, στο Σαμπαντέλ, η Αντωνάκου ήταν κουρασμένη, η Αβραμίδου φορούσε τα γυαλιά ηλίου της, «για να μη με δεις να κλαίω», που τραγουδάει και ο Πασχάλης Τερζής, η Μανωλιουδάκη, η Ψούνη, ακόμα και η πρόσχαρη Μαυρέλου έφθασαν στην αίθουσα αφίξεων του «Ελ. Βενιζέλος» λυπημένες. Υπάρχει ζωή μετά το Champions Cup;

Κι όμως υπάρχει. Μπορεί το συμπέρασμα να μην είναι εφάμιλλο του Γαλιλαίου για το αν γυρίζει η γη και μπορεί η κατάκτηση του πρωταθλήματος, τελικά, να μην έχει σημασία σε αυτήν την ιστορία δρόμου, περισσότερο από αυτό καθαυτό το άθροισμα των στιγμών που ενθαρρύνουν την πλοκή και στην επόμενη σελίδα διαβάζεις κάτι άλλο, διαφορετικό. Το χιόνι που έπεφτε έξω από το κλειστό του Χαλανδρίου, τη μέρα που η- τρισευτυχισμένη την Τρίτη- Γεωργία Γαραντζιώτη απέκρουσε το πέναλτι, το 22-0 επί του ΝΟ Ρεθύμνου, ο σχεδιασμός της εκδήλωσης στο «Καραϊσκάκη» μετά το μνημόσυνο της Θύρας 7, η διατάραξη της ησυχίας και η ξαφνική φυγή της Κάμι Κρεγκ μετά την απόφαση του Χάρη Παυλίδη να συνεχίσει με τη Φαν Μπέλκουμ στον τελικό, τα σπασμένα δάχτυλα της Τσουρή και η, επίσης ξαφνική και οικειοθελής, φυγή της Ανθής Μυλωνάκη.

Ο Παυλίδης αποδείχθηκε ρεαλιστής, μέσα στον ρομαντισμό του: κράτησε την πολίστρια που ήταν διατεθειμένη να ζήσει και να πεθάνει για την ομάδα. «Last game and I finish», αναφώνησε εκνευρισμένη η Ίφκε Φαν Μπέλκουμ στον Λαιμό και πέτυχε τα τέσσερα πρώτα γκολ του Ολυμπιακού στο πρώτο οκτάλεπτο, για να δείξει ότι το εννοεί. Η Ολλανδή- με τα… αγγλορωσικά- ήταν καταπληκτική και, αν και δεν έχω ίδια πείρα, είναι πολύ πιθανό ότι πρόκειται για την κορυφαία ξένη παίκτρια που έχει παίξει ποτέ στην ομάδα πόλο Γυναικών του Ολυμπιακού. Την Πέμπτη φεύγει και αυτό είναι μία λυπημένη ιστορία, έστω και αν ένα βροχερό μεσημέρι του Οκτώβρη η Ίφκε στήθηκε σε μία συνέντευξη που ο δημοσιογράφος που την παρακάλεσε να την κάνουν δεν ήρθε ποτέ.

Ο Ολυμπιακός νίκησε τρεις φορές σε τέσσερα παιχνίδια, επί τοις ουσίας μέσα σε λιγότερο από μία εβδομάδα, τη Βουλιαγμένη της Αλεξίας Καμμένου. Η οποία είναι σπουδαία προπονήτρια και από τις πιονέρους του πόλο Γυναικών και σε εκείνη οφείλεται- μαζί με την πρόεδρο, Στέλλα Τίγκα- το γεγονός ότι ο ΝΟΒ είναι αναγνωρισμένη ευρωπαϊκή δύναμη, ότι αυτή η θηλυκή εταιρεία ζει και αναπνέει για το γουότερ πόλο και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό ώστε η Άντι Μελιδώνη να βγει από τα αποδυτήρια της Βουλιαγμένης στο κολυμβητήριο κλαμένη. Η Μελιδώνη είναι από το 1994 πολίστρια του ΝΟΒ και έχει κατακτήσει έξι ευρωπαϊκά τρόπαια. Το δικό της κλάμα- ίσως εκείνο της υποστολής σημαίας;- έχει ιδιαίτερη σημασία για τον Ολυμπιακό. Το να μην βγουν οι πολίστριες για την απονομή, όπως και οι δηλώσεις που έκανε η Καμμένου δεν ήταν κομψές κινήσεις, εν τούτοις είναι γνωστό στους παροικούντες τη Ιερουσαλήμ ότι η κόουτς του ΝΟΒ είναι αγύριστο κεφάλι και, στην τελική, με τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης έχει νικήσει πολλάκις στην καριέρα της.

Η Καμμένου παραιτήθηκε μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό και αυτήν την ιδιότητα έχουν τέτοιες ήττες. Οι «ερυθρόλευκες» έπαιξαν με τον χρόνο, αντί να «σκοτώσουν τον ΝΟΒ παίζοντας πόλο στην Τρίτη περίοδο, αλλά δεν μπορεί να τις κατηγορήσει κάποιος. Ο Παυλίδης έκανε rotation με δέκα πολίστριες, επτά εκ των οποίων βγήκαν τα πνευμόνια από την κούραση, ενώ η Βουλιαγμένη έβαζε τις Κουτέλη, Τσουκαλά και Λαρά για να δίνουν ανάσες, πολίστριες, δηλαδή που έπαιξαν και συνεχίζουν να παίζουν στην εθνική ομάδα. Τούτος είναι ένας από τους λόγους που η κατάκτηση του πρωταθλήματος από τις «ερυθρόλευκες» είναι υπέρβαση και δεν είναι ο μόνος. Μέσα στη χρονιά, κάθε δυσκολία έμοιαζε να τις απομακρύνει από τους στόχους, αλλά αυτή είναι μόνο η μισή αλήθεια: η άλλη μισή βρίσκεται στο πεδίο της χημείας, ανάμεσα στις παίκτριες, που κάθε δυσκολία τις σύμπτυσσε και η μία γινόταν της άλλης ο καθρέφτης. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από το «θα το κατακτήσουμε στο ‘’Παπαστράτειο’’», που είπε στον υπογράφοντα η Γεωργία Γαραντζιώτη, φεύγοντας τελευταία από τον Λαιμό τη Δευτέρα.

Τώρα τι μένει; Η κλασική μελαγχολία, όταν τελειώνει κάτι τόσο μοναδικό- ας συγχωρεθεί η αδεία, το «μοναδικό» δεν γίνεται να μπει στην κλίμακα της ποσότητας. Οι πολίστριες του Ολυμπιακού θα απλωθούν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, πέντε εξ αυτών πάνε στη Βαρκελώνη, για τα προκριματικά του World League με την εθνική ομάδα και οι υπόλοιπες θα επιστρέψουν στα σπίτια τους, στις δουλειές τους, στους ανθρώπους τους, μακριά από το άγχος και την τριβή. Δεν ξέρουν, καν, ποιες θα μείνουν στην ομάδα του χρόνου, αν ο προπονητής Χάρης Παυλίδης και η τιμ μάνατζερ Αλέκα Καλογερά θα μείνουν στον πάγκο για μία σεζόν που, ούτως ή άλλως, θα είναι λειψή.

Εν τούτοις καλό είναι, σε περίπτωση που επιχειρήσετε να μπείτε στο «Πέτρος Καπαγέρωφ», για τη «διερεύνηση» του μέρους που οι «ερυθρόλευκες» πολίστριες σήκωσαν ψηλά τη σημαία τους, να ρωτήσετε «είναι κανείς εδώ;». Για να μη βρεθείτε ενώπιον των θηλυκών στοιχειών που από το βράδυ της Τρίτης- και μετά από αυτό το υπέροχο ματς- κατοικοεδρεύουν στο κολυμβητήριο του Πειραιά. Εκεί που επιστεγάστηκε μία απίστευτη ευκαιρία θηλυκής μαγκιάς από κορίτσια που, δυνητικά, κατέκτησαν τον κόσμο.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!