«Φεύγω γεμάτη από το πόλο, έκλαψα με το πανό» (vid)
Η Πέμπτη (16 Μαΐου) ήταν μια ξεχωριστή ημέρα για την Φιλιώ Μανωλιουδάκη. Η μεγάλη αρχηγός της γυναικείας ομάδας πόλο, σήκωσε ένα ακόμα πρωτάθλημα, το τελευταίο στην τεράστια καριέρα της μιας και έχει πάρει εδώ και αρκετό καιρό την απόφαση να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.
Το gavros.gr μίλησε μαζί της, με τη Φιλιώ να αναφέρεται στο αν ήταν εύκολη η απόφαση να πει ότι σταματάει, μίλησε για τα δάκρυα που είχε με το πανό το οποίο ανάρτησαν οι φίλαθλοι του Ολυμπιακού, ενώ φυσικά δεν θα μπορούσε να μην ευχαριστήσει την ομάδα της για την προσπάθεια που έκανε προκειμένου να αποχωρήσει μαζί με την κούπα.
Έτσι περίμενες να είναι το τελευταίο ματς;
«Ναι. Βέβαια δεν περίμενα ούτε το πανό, ούτε να ακούσω το σύνθημα, ούτε να ακούσω το σύνθημα που τραγουδούσα εγώ σε άλλους αθλητές, αλλά πάνω κάτω έτσι το περίμενα».
Πόσο εύκολη ήταν η απόφαση;
«Όταν η απόφαση αυτή υπάρχει, γιατί στο μυαλό μου υπάρχει κάτι άλλο, μπορώ να πω ότι είναι εύκολη. Δεν σταματάω γιατί έτσι ξύπνησα ένα πρωί. Σταματάω γιατί έχω μέσα στο μυαλό μου να κάνω οικογένεια, οπότε κάποια στιγμή έπρεπε να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και ήταν φέτος».
Πόσο γεμάτη φεύγεις από το πόλο;
«Φεύγω πολύ γεμάτη. Νοιώθω ευλογημένη. Νομίζω ότι πολλοί αθλητές θα ήθελαν να έχουν το τέλος που είχα στο ματς εγώ και ευχαριστώ τα κορίτσια που έπαιξαν κάτι παραπάνω και για μένα. Ήταν η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που είχα πάρα πολύ άγχος. Δεν είχα άγχος ούτε όταν παίζαμε τελικούς εδώ πέρα, ούτε στο παγκόσμιο. Τίποτα. Εντάξει ήταν μια ιδιαίτερη μέρα από το πρωί. Δεν με χωρούσε το σπίτι. Δεν ήξερα τι να κάνω. Νομίζω όμως ότι είναι ωραία η προσμονή αυτή».
Πρωτάθλημα με ανατροπή, με break στο break και με επιβλητική εμφάνιση στο Παπαστράτειο.
«Σίγουρα μας αρέσουν οι ανατροπές. Τα τελευταία χρόνια το έχουμε αποδείξει. Φέτος δεν ήθελα να έχουμε ανατροπή γιατί τους έλεγα θα πάθω κανένα καρδιακό. Ήρθε. Αλλά είναι όπως το εννιά το πρώτο το δεκαεννιά το τελευταίο. Πάει κάπως έτσι».
Το κολυμβητήριο ήταν ξανά γεμάτο, με το πανό για σένα, θα σου λείψει αυτό που γινόταν στο κολυμβητήριο;
«Παπαστράτειο τρελοκομείο. Ναι θα μου λείψει. Αλλά μπορεί να είμαι κάπου εκεί ή μπορεί να το βλέπω από μια άλλη μεριά. Αλλά θα μου λείψει. Τουλάχιστον μέσα από το νερό θα μου λείψει. Το έχω ξαναπεί ότι για εμάς ο κόσμος είναι έξτρα κίνητρο. Εγώ πάντα τους περιμένω και τους ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ήταν μαγευτικοί. Μας βοηθήσανε εκεί που ήμασταν κολλημένοι, με την έξτρα ώθηση όπως πάντα. Είναι τρομερές στιγμές. Είναι στιγμές που κάθε αθλητής θέλει να ζει. Το πανό δεν έχω λόγια. Με το που το είδα έβαλα τα κλάματα. Πριν τελειώσει ο αγώνας. Είναι όμορφα. Όμορφες στιγμές».
Πιστεύεις ότι τα κορίτσια έδωσαν το κάτι παραπάνω μια που ήξεραν ότι είναι και το τελευταίο σου ματς;
«Πιστεύω ναι. Και για αυτό τις ευχαριστώ πάρα πολύ».
Και τέλος τώρα ετοιμάζεσαι να μπεις σε έναν άλλο στίβο. Φεύγεις από την πισίνα και ετοιμάζεται για την πολιτική.
«Πειραιάς νικητής. Μου αρέσουν οι προκλήσεις. Νομίζω ότι όπου αγωνίζομαι θέλω να δίνω το κάτι παραπάνω. Θα πάω σε μια νέα ομάδα. Γιατί και αυτοί έτσι το βλέπουνε. Έχουν ίδια οράματα που έχω και εγώ για αυτό άλλωστε πήρα την απόφαση. Από όπου και να ξεκινήσεις όπως από τον κ. Μαρινάκη, ο οποίος αγαπάει τον Ολυμπιακό, αγαπάει τον δήμο Πειραιά και δίνει ανιδιοτελώς ότι έχει και δεν έχει, νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα και μακάρι να υπάρξουν πολλοί και να τον αντιγράψουν. Και εύχομαι και εγώ αν με το καλό εκλεγώ με ένα άλλο μάτι, μιας νεώτερης, μιας αθλήτριας, γιατί εμείς έχουμε και τη στόφα μέσα μας οπότε θέλουμε να κάνουμε πράγματα».
Υπάρχει στο μυαλό σου η προπονητική στο μέλλον;
«Αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν υπάρχει. Αν θα είμαι από άλλη μεριά στην ομάδα θα ήθελα, αλλά τώρα αυτή τη στιγμή που αρέσει να πηγαίνω βήμα-βήμα δεν έχω σκεφτεί το αύριο».
Τέλος είπες και τη φράση ευλογημένη. Όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό τι σημαίνουν για σένα;
«Σε μια άλλη συνέντευξη μου είπαν να περιγράψω τον Ολυμπιακό με τρεις λέξεις. Είπα οικογένεια, ευλογία και πίστη. Και νομίζω ότι αυτό τα λέει όλα».