Ο ύπνος δικαίου της Μπενφίκα
Είχαν ενδιαφέρον οι δηλώσεις των ποδοσφαιριστών της Μπενφίκα μετά τη λήξη του παιχνιδιού στο «Λουζ» με τον Ολυμπιακό. Το μεγαλύτερο ενδιαφέρον ήταν αν θεώρησαν το 1-1 με τους «ερυθρόλευκους»- με τους ίδιους να σώζουν την παρτίδα- ένα τυχαίο σκορ, κάτι που εξαρτήθηκε από τη δική τους απόδοση ή κάτι που κατάφερε να πάρει η ομάδα του Μίτσελ. Τέτοιες δηλώσεις δεν έχουν, βεβαίως, σημασία μόνο για το παιχνίδι που τελείωσε, αλλά και για το επόμενο. Εν ολίγοις, δείχνουν πώς θα πάει στον Πειραιά η Μπενφίκα για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη, στις 5 Νοεμβρίου. Το ύφος της, που είναι πολύ πιο σημαντικό από οποιαδήποτε αγωνιστική διάταξη.
Οι δηλώσεις των Όσκαρ Καρντόσο και Λίμα μετά τη λήξη του παιχνιδιού, έδειξαν ότι δεν κατάλαβαν τι έγινε σε αυτό. Ο Παραγουανός και ο Βραζιλιάνος θεωρούσαν, εν πολλοίς, ότι το αποτέλεσμα ήταν τυχερό και ότι οι «Αετοί» θα βάλουν τάξη στον Πειραιά.
Δύο ισοδύναμοι αντίπαλοι παίζουν μία παρτίδα σκάκι. Ο ένας νομίζει ότι είναι καλύτερος από τον άλλο, ενώ ο δεύτερος έχει μεγαλύτερη επίγνωση της πραγματικότητας. Ποιος θα παίξει πιο βιαστικά στη σκακιέρα και, εν τέλει, ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να κάνει Ματ;
Τι θα γίνει από εδώ και μπρος στο στρατόπεδο της Μπενφίκα; Οι ποδοσφαιριστές της ομάδας και ο Ζόρζε Ζεσούς θα είναι αποφασισμένοι να διορθώσουν την ανορθογραφία. Όσο οι μέρες περνάνε, τόσο η ένταση θα αυξάνεται. Μία εβδομάδα πριν το ματς, το «θα νικήσουμε στον Πειραιά», θα έχει μπει στην ημερήσια διάταξη. Η αισιοδοξία δεν είναι άσχημη, απλώς οι παρενέργειές της μπορεί να αποδειχθούν εκατόμβη για μία ομάδα την οποία κυριεύει η αισιοδοξία. Το ίδιο είχε γίνει και με τη Βέρντερ Βρέμης το 2007: είχε έρθει στο Καραϊσκάκη σίγουρη ότι το παιχνίδι στη Βρέμη ήταν λανθάνον, ότι ήταν κάτι στο οποίο είχαν πάει όλα στραβά και ότι δεν επρόκειτο να επαναληφθεί. Υπάρχει, ωστόσο, μία κλωστή τόσο λεπτή που είναι σχεδόν αόρατη- σίγουρα δεν φαίνεται διά γυμνού οφθαλμού- σε τέτοιες περιπτώσεις. Όταν είσαι σίγουρος για κάτι που περνάει από το χέρι σου, τότε υπάρχει ο κίνδυνος να το «δεις» να συμβαίνει πριν γίνει και όταν έρθει η ώρα να είσαι εντελώς ανίκανος να το διαχειριστείς. Η ένταση που θα έπρεπε να έχεις πριν το παιχνίδι έχει… εξατμιστεί από τον εφησυχασμό. Και την πατάς χωρίς να γνωρίζεις από πού σου ήρθε. Όταν ξυπνάς, είναι συνήθως αργά.
Πλειστάκις στον αθλητισμό την έχουν πατήσει οι ομάδες που μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο όντας σίγουρες ότι θα νικήσουν. Την έχει πατήσει, το 1989 στο «Άνφιλντ», η Λίβερπουλ, που έπαιρνε το πρωτάθλημα ακόμα και με ήττα με ένα γκολ απέναντι στην Άρσεναλ- που είχε πάρει το τελευταίο πρωτάθλημά της το 1971, και έχασε 0-2 στις καθυστερήσεις, από τον Μάικλ Τόμας. Τώρα δεν του φαίνεται, αλλά τότε ήταν από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις, όπως είναι η ήττα του κολεγίου του Χιούστον από το Νορθ Καρολάινα Στέιτ το 1983, ακόμα ακόμα και η ήττα της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στον τελικό της Κωνσταντινούπολης από τον Ολυμπιακό, κάτι που έπαθε μέσα στο ματς, ένα δευτερόλεπτο μετά το λέι απ του Αντρέι Σβεντ, που έκανε το σκορ 53-34. Η ήττα του Αλεξάντερ Καρέλιν από τον Ρούλον Γκάρνερ, στην ελληνορωμαϊκή πάλη του τελικού των Ολυμπιακών Αγώνων του Σίδνεϊ το 2000.
Η Μπενφίκα θα έρθει στον Πειραιά και, μέχρι να μπει στο Καραϊσκάκη, θα νομίζει ότι έχει νικήσει. Ο Ολυμπιακός είναι αρκετά έξυπνος και έμπειρος ώστε να μείνει προσγειωμένος και να αφήσει τους Πορτογάλους να κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου. Με ομάδες που δεν είναι πρώτης γραμμής στο Champions League οι «ερυθρόλευκοι» μπορούν να παίρνουν θετικά αποτελέσματα και αυτό δείχνει και τη θέση του στην ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική κλίμακα. Είναι καθησυχαστικό να ξέρει ο παίκτης του στοιχήματος ότι σε 12 μέρες θα παίξει ένα παιχνίδι του Champions League τελικό σκορ 3-0, επειδή, όπως είχε πει πρώτος ο Αλβέρτος Αϊνστάιν, «δεν μπορείς να κάνεις το ίδιο πράγμα και να περιμένεις διαφορετικό αποτέλεσμα». Είναι ένας οδηγός για ένα ματς που θα επαναληφθεί έξι χρόνια μετά τα δύο γκολ του Στολτίδη και το ένα του Κοβάτσεβιτς απέναντι στη Βέρντερ του σνομπ Ντιέγκο.