Ο... μαχητής Γιούρι Σάβιτσεφ

Δευτέρα, 10 Οκτωβρίου 2011 - 00:00

Ο Γιούρι Σάβιτσεφ γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου το 1965 στη Μόσχα και ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία σε τοπικές ομάδες της γενέτειράς του. Η Τορπέντο Μόσχας ήταν ο σύλλογος που τον ανακάλυψε και το 1984 σε ηλικία 19 ετών προωθήθηκε στην ανδρική ομάδα. Την πρώτη του σεζόν είχε 12 συμμετοχές αλλά από την επόμενη κιόλας σεζόν πήρε τη φανέλα του βασικού στο σπίτι του.

Το ταλέντο του και το ένστικτο του σκόρερ ήταν εμφανή από… χιλιόμετρα. Με την Τορπέντο μάλιστα κατέκτησε και το Κύπελλο Σοβιετικής Ενωσης το 1986, ενώ εκείνη τη χρονιά συμπεριλήφθηκε στους 33 κορυφαίους ποδοσφαιριστές. Η ανοδική του πορεία συνεχιζόταν φτάνοντας μέχρι την Εθνική ανδρών της Σοβιετικής Ενωσης, λίγο μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ, το 1988.

Το 1989 ο Σάβιτσεφ συνέχισε να εκπλήσσει με τις εμφανίσεις του, εκμεταλλεύτηκε κι αυτός την πολιτική αναταραχή και πήρε μεταγραφή στην Ευρώπη. Η επιλογή του Ολυμπιακού έμοιαζε πολύ δελεαστική και έγινε ακόμα περισσότερο όταν άκουσε πως στον Πειραιά ερχόταν και ο Ολεγκ Προτάσοφ ενώ ήδη στον πάγκο βρισκόταν ο «μύθος» της Σοβιετικής Ενωσης, ο Ολεγκ Μπλαχίν. Ο Σάβιτσεφ, λοιπόν, έφτασε στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 1990 σε μια περίοδο που η κόντρα των οπαδών με τον πρόεδρο, Αργύρη Σαλιαρέλη, κορυφωνόταν.

Ο Σάβιτσεφ έκανε τη διαφορά μαζί με τον Λιτόφτσενκο και τον Προτάσοφ και όλα φάνταζαν ευοίωνα. Κάπου εκεί όμως ο Ολυμπιακός μπήκε στη… λαιμητόμο και ο Σάβιτσεφ πέρασε μια μικρή περίοδο ντεφορμαρίσματος και σε συνδυασμό με τις καλές εμφανίσεις του Νίκου Αναστόπουλου, έχασε τη θέση του βασικού. Η επόμενη σεζόν ξεκίνησε πολύ καλά για τον Σάβιτσεφ, σκοράροντας και στο Κύπελλο και στο πρωτάθλημα.

Τα προβλήματα όμως είχαν αρχίσει να κάνουν την εμφάνισή τους καθώς ο Σαλιαρέλης αργούσε στις πληρωμές γεγονός που είχε άσχημες επιπτώσεις στην ψυχολογία του Σάβιτσεφ και φυσικά και των υπόλοιπων παικτών. Ο Σάβιτσεφ έμεινε για περίπου 3,5 μήνες «άσφαιρος» και ξαναβρήκε δίχτυα στον πρώτο ημιτελικό του Κυπέλλου με τον Ατρόμητο σκοράροντας δύο φορές. Στο τέλος, κατάφερε τουλάχιστον, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο για τον Ολυμπιακό, να κατακτήσει το Κύπελλο Ελλάδας, αλλά δεν είχε τη θέληση να παραμείνει στην Ελλάδα με αυτό το καθεστώς πληρωμών και ζήτησε μεταγραφή για το εξωτερικό.

Ο επόμενος σταθμός στην καριέρα του ήταν η Σααρμπρίκεν. Εκεί έμεινε δύο σεζόν πετυχαίνοντας 20 γκολ και στη συνέχεια μετακόμισε στη Ζανκτ Πάουλι στην οποία έμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1999. Παρέμεινε στον χώρο του ποδοσφαίρου και συνεχίζει να προσφέρει είτε ως σκάουτερ είτε ως αθλητικός διευθυντής, .

Θεόδωρος Παχατουρίδης
(Παλαίμαχος Ολυμπιακού)

«Το καλύτερο παιδί»

Ο Θεόδωρος Παχατουρίδης, παλιά δόξα του Ολυμπιακού που έγραψε τη δική του ιστορία με την ερυθρόλευκη και ριγωτή μίλησε στον «ΓΑΥΡΟ» για τον Γιούρι Σάβιτσεφ. Ο Παχατουρίδης υπήρξε συμπαίκτης με τον πρώην Σοβιετικό και παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τότε θυμάται σαν να ήταν χτες τις μέρες στο Λιμάνι και το καλό παιδί Σάβιτσεφ. «Ο Γιούρι Σάβιτσεφ ήταν ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής και εξαιρετικός στην θέση του.

Ηταν ένας ευφυέστατος παίκτης, πάρα πολύ έξυπνος, με καλές τοποθετήσεις στο γήπεδο», μας είπε αρχικά ο Παχατουρίδης και συνέχισε: Οσον αφορά στον χαρακτήρα του, ό,τι και να πω είναι λίγο. Πρόκειται για έναν πολύ καλό χαρακτήρα και πολύ καλό παιδί. Πάντα είχε άριστες σχέσεις με όλους τους συμπαίκτες του και δεν τσακώθηκε ποτέ με κανέναν. Μέσα στο γήπεδο δεν είχε ίχνος βεντετισμού, παρά το γεγονός ότι ήταν μέλος της Εθνικής Σοβιετικής Ενωσης και είχε κατακτήσει και το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες της Σεούλ. Επαιζε ομαδικά, ήταν απλός και δούλευε για την ομάδα. Δεν τα περίμενε από τους υπόλοιπους, ήταν πολύ εργατικός. Εκανε αρκετή παρέα με τον συμπατριώτη του Ολεγκ Προτάσοφ, όπως είναι λογικό, αλλά και με τα υπόλοιπα παιδιά ήταν πολύ φιλικός και ευχάριστη παρέα», ήταν τα λόγια του. Ο Σάβιτσεφ ήρθε σε μια δύσκολη εποχή για τον Ολυμπιακό, ωστόσο ο κόσμος που ήταν πάντα δίπλα στην ομάδα τον αγάπησε. «Οταν ήρθε ο κόσμος τον υποδέχτηκε πολύ καλά. Ισως να μην τον γνώριζαν όλοι, αλλά οι περισσότεροι ήξεραν ποιος είναι. Τον αγάπησαν και τον αγκάλιασαν οι οπαδοί από τη στιγμή που ήρθε μέχρι το τέλος».

ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

**Τον προηγούμενο Μάιο ήταν η τελευταία φορά που ο Γιούρι Σάβιτσεφ επισκέφτηκε την Ελλάδα. Ο άλλοτε παίκτης του Θρύλου βρέθηκε στη Λάρισα στο «AEL FC ARENA» και παρακολούθησε τους τελικούς του πρωταθλήματος Κ17 όπου ο Ολυμπιακός κατέκτησε τον τίτλο νικώντας στον τελικό τον ΠΑΟ με σκορ 5-2.

**Ο Σάβιτσεφ είναι μέλος του «Grigory Fedotov Club», κάτι που αποτελεί ανεπίσημο τίτλο τιμής για τους Ρώσους ή πρώην Σοβιετικούς. Στο κλαμπ αυτό μπαίνουν όσοι έχουν σκοράρει περισσότερα από 100 γκολ στην καριέρα τους. Ο Σάβιτσεφ έχει πετύχει 101 (2 με την Εθνική Ρωσίας, 7 στα Ευρωπαϊκά Κύπελλα, 47 στο ρωσικό πρωτάθλημα, 8 στο ρωσικό Κύπελλο και 37 με ομάδες του εξωτερικού).

**Ο Γιούρι Σάβιτσεφ στα δύο χρόνια που έμεινε στον Ολυμπιακό κατάφερε να σκοράρει 18 φορές σε όλες τις διοργανώσεις.

**Μετά τον Ολυμπιακό, αγωνίστηκε στη γερμανική Σααρμπρίκεν μέχρι το 1994 κι έπειτα μετακόμισε στην Ζανκτ Πάουλι, της οποίας φόρεσε τη φανέλα μέχρι το 1999 όταν και ολοκλήρωσε την καριέρα του. Ο Σάβιτσεφ ακόμα και σήμερα παραμένει στον χώρο του ποδοσφαίρου και έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του είτε ως σκάουτερ είτε ως αθλητικός διευθυντής σε ομάδες. Διαμένει μόνιμα στη Γερμανία και συγκεκριμένα στο Αμβούργο.

Η τελευταία του παράσταση με τη φανέλα του Θρύλου

Εμεινε μόλις δύο σεζόν στον Ολυμπιακό, αλλά με την απόδοσή του και τα γκολ του έγινε αμέσως αγαπητός στον κόσμο του Θρύλου. Ο Γιούρι Σάβιτσεφ έκανε το ντεμπούτο του με την ερυθρόλευκη και ριγωτή στις 23 Σεπτεμβρίου το 1990 κόντρα στον Λεβαδειακό (3-0). Το πρώτο του γκολ το πέτυχε κόντρα στον Πανσερραϊκό, μία εβδομάδα αργότερα, όπως και το τελευταίο του στις 10 Μαΐου το 1992. Η τελευταία του εμφάνιση έγινε λίγες ημέρες αργότερα εναντίον του ΠΑΟΚ στον τελικό του Κυπέλλου. Τοτε ο Γιούρι Σάβιτσεφ συνέβαλε τα μέγιστα στη νίκη του Θρύλου κόντρα στους «ασπρόμαυρους» με 2-0 και έφυγε με ψηλά το κεφάλι αφήνοντας στο Λιμάνι την πιο όμορφη ανάμνηση. Δυστυχώς ήρθε στον Πειραιά στα δυσκολότερα χρόνια και κατάφερε να κατακτήσει μονάχα ένα Κύπελλο την τελευταία του χρονιά του στον Ολυμπιακό.

ΧΡΥΣΟΣ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗΣ ΣΤΗ ΣΕΟΥΛ

Πέτυχε το νικητήριο γκολ στον τελικό

Ο Γιούρι Σάβιτσεφ αποτέλεσε μέλος της Εθνικής ομάδας της Σοβιετικής Ενωσης σε όλα τα επίπεδα και μάλιστα άφησε το δικό του στίγμα, ωστόσο δεν ήταν ευρέως γνωστός. Παρ’ όλα αυτά, ο Γιούρι Σάβιτσεφ ήταν σημαντικό στέλεχος της και κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988. Τότε η ομάδα του έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου βρήκε μπροστά της τη Βραζιλία του Ρομάριο και του Μπεμπέτο. Ο 23χρονος, τότε, επιθετικός δεν ξεκίνησε στην αρχική ενδεκάδα αλλά μπήκε ως αλλαγή στο δεύτερο ημίχρονο. Η κανονική διάρκεια του αγώνα έληξε 1-1 και η αναμέτρηση οδηγήθηκε στην παράταση. Εκεί ο Σάβιτσεφ έβαλε την υπογραφή του σκοράροντας στο 103’ του ματς και διαμορφώνοντας το τελικό 2-1. Το γκολ του χάρισε στη Σοβιετική Ενωση το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες και ο Σάβιτσεφ έγραψε με τεράστια γράμματα το όνομά του στην ιστορία. Λίγες ημέρες αργότερα, στις 19 Οκτωβρίου, έκανε και το ντεμπούτο του με την Εθνική ανδρών.

ΝΙΚΟΣ ΤΣΙΑΝΤΑΚΗΣ
(Παλαίμαχος Ολυμπιακού)

«Τεχνίτης και ευέλικτος»

Ο Νίκος Τσιαντάκης, ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Ολυμπιακού, ήταν συμπαίκτης με τον Γιούρι Σάβιτσεφ σε μία δύσκολη εποχή για τη μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας. Στα «πέτρινα χρόνια» του Θρύλου. Ο Τσιαντάκης μίλησε στον «ΓΑΥΡΟ» για τον πρώην Σοβιετικό με τα καλύτερα λόγια και ακόμα και τόσα χρόνια μετά, θυμάται το καλό παιδί Γιούρι Σάβιτσεφ. «Ο Γιούρι Σάβιτσεφ ήταν ένα εξαιρετικό παιδί και πολύ καλός ποδοσφαιριστής. Ηρθε όμως σε μία πολύ δύσκολη εποχή για τον Ολυμπιακό -μαζί με τους Προτάσοφ και Λιτόφτσενκο- και αυτό ήταν που δεν του επέτρεψε να κάνει μεγάλα πράγματα.

Να δείξει αυτά που πραγματικά μπορούσε. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά, σίγουρα θα έμενε περισσότερα χρόνια στον Ολυμπιακό και θα έκανε τεράστια καριέρα. Ηταν ένας φοβερός επιθετικός με ευχέρεια στο σκοράρισμα. Μπορούσε να ξεφύγει από τους αμυντικούς πολύ εύκολα. Ηταν πολύ καλός τεχνίτης και ευέλικτος. Επαιρνε πολύ καλές θέσεις στον αγωνιστικό χώρο με τις οποίες βοηθούσε και την υπόλοιπη ομάδα. Αναμφίβολα πρόκειται για έναν εξαιρετικό φορ αλλά, όπως προείπα, οι συνθήκες δεν τον άφησαν να προσφέρει αυτά που μπορούσε. Οχι, ότι δεν το κατάφερε. Αλλά στα δύο χρόνια που έμεινε δεν πρόλαβε να κάνει και πολλά. Αν έμενε περισσότερο, θα έκανε μεγάλα πράγματα. Δεν ξέρω για ποιον λόγο έφυγε. Ο “μύθος” λέει εξαιτίας των πληρωμών. Το καθεστώς διοίκησης τότε δεν ήταν και το καλύτερο και οι πληρωμές αργούσαν πολύ. Πιθανότατα, δεν ένιωθε ασφαλής και γι’ αυτό έφυγε. Στα χρόνια που έμεινε, πάντως, ήταν υπόδειγμα ποδοσφαιριστή. Δεν δημιούργησε ποτέ πρόβλημα σε κανέναν και τα είχε με όλους καλά. Προσπαθούσε να είναι φίλος με τους πάντες και το κατάφερνε, αφού είχε εξαιρετικό χαρακτήρα. Σίγουρα ήταν ένας από τους καλύτερους επιθετικούς εκείνης της δεκαετίας».

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Με το μυαλό στο «διπλό»

Τη Δευτέρα οι «ερυθρόλευκοι» επιστρέφουν και πιάνουν δουλειά ενόψει του αγώνα με την ΑΕΚ...

Ονειρικό ντεμπούτο!

Στην πρώτη του εμφάνιση με τη φανέλα του Θρύλου, σαν σήμερα το 1988, ο Κυριάκος Καραταΐδης είχε σκοράρει το νικητήριο τέρμα της αναμέτρησης κόντρα στον Πανιώνιο.