Τότε που σε είπαν… ΘΡΥΛΟ!

Ο Ολυμπιακός μας, η ομάδα του Πειραιά έγινε ομάδα όλων των Ελλήνων. Ήταν η εποχή που ο Ολυμπιακός έγινε ΘΡΥΛΟΣ, πλάθοντας γενιές και γενιές νέων Ολυμπιακών, με θαυμαστά επιτεύγματα! Στα ξένα γήπεδα, οι φίλαθλοί μας χειροκροτούσαν περισσότερο και από το δικό μας γήπεδο αναγνωρίζοντας την αγωνιστική ανωτερότητά μας, ενώ το ενδιαφέρον όλης της φίλαθλης Ελλάδας ήταν έντονο για τους αγώνες του Θρύλου μας.
Πριν από την έναρξη του πρώτου Πρωταθλήματος Α’ Εθνικής, τη σεζόν 1959-60, ο Ολυμπιακός μας παρουσίαζε 15 τίτλους σε 23 διοργανώσεις, 8 κατακτήσεις κυπέλλου και 6 Νταμπλ! Μία μοναδική επιτυχία, η οποία οφειλόταν στους σπουδαίους παίκτες που φόρεσαν την ερυθρόλευκη φανέλα, σε όλη αυτή την περίοδο.
Σε αυτή την περίοδο η ομάδα μας κάνει το ρεκόρ των έξι συνεχόμενων πρωταθλημάτων (1954 το οποίο προαναφέραμε, 1955, 1956, 1957, 1958, 1959), και ο Σύλλογός μας μπαίνει στη συνείδηση των Ελλήνων ως ΘΡΥΛΟΣ, κάνοντας υπερήφανους τους απανταχού υποστηρικτές μας!
Στον δρόμο προς το δεύτερο αστέρι, τη δεύτερη δεκάδα τιμημένων πρωταθλημάτων.
Κυπελλούχοι ήμασταν επίσης τις χρονιές 1957, 1958, 1959, 1960, 1961 κατακτώντας έτσι και 5 συνεχόμενα Κύπελλα Ελλάδας, ενώ παράλληλα κάναμε τρία συνεχόμενα νταμπλ (τις χρονιές 1957, 1958, 1959)!
Άλλες διακρίσεις σε αυτή την περίοδο ήταν ορισμένες κατακτήσεις του Κυπέλλου Πάσχα (1957, 1959), το Κύπελλο Χριστουγέννων (1956, 1958, 1959), καθώς και το Κύπελλο Αλληλεγγύης (1955).
Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1958-59 η ομάδα μας κληρώθηκε να αντιμετωπίσει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης την Μπεσίκτας, αλλά πολιτικοί λόγοι δεν επέτρεψαν τη μετάβαση της αποστολής στη Τουρκία και δεν έγινε το ευρωπαϊκό ντεμπούτο, το οποίο ήρθε λίγο αργότερα, μέσα στη σεζόν, επί της Μίλαν (Σεπτέμβριος 1959)!
«Συστήνεται» και στην Ευρώπη!
Ο θρίαμβος, η νίκη, η επιτυχία, είναι πλέον συνώνυμο του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς. Μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, κάθε αγωνιστική περίοδο, η οποία περνούσε, ο Θρύλος γιγαντωνόταν ολοένα και περισσότερο! Μάλιστα, τον Σεπτέμβριο του 1959 κάνει το ευρωπαϊκό του ντεμπούτο απέναντι στην τεράστια Μίλαν, στο πρώτο ματς εκείνης της σεζόν, χρονικά! Ισοπαλία 2-2 και οι Ιταλοί μνημονεύουν ακόμη και σήμερα τον γίγαντα του ελληνικού ποδοσφαίρου!
Περίπου ένα μήνα μετά, ο Θρύλος αρχίζει τις υποχρεώσεις του στο πρώτο πρωτάθλημα Α’ Εθνικής, έχοντας παίξει πρώτα με Αργοναύτη, Ατρόμητο Πειραιώς και Πανελευσινιακό, στα τελευταία του παιχνίδια στο πρωτάθλημα Πειραιά!
Ο Ολυμπιακός κατακτά το Κύπελλο Ελλάδος εκείνη τη σεζόν (3-0 επί του Παναθηναϊκού) και συνολικά 3 φορές, σε 4 χρόνια : 1959-60, 1960-61 (3-0 επί του Πανιώνιου) και 1962-63 (3-0 επί του Πιερικού). Παράλληλα, ο Θρύλος στέφθηκε Κυπελλούχος και τη σεζόν 1964-65, νικώντας στον τελικό τον Παναθηναϊκό με 1-0, χάρη σε γκολ του «Φόντακα» Σιδέρη! Τη σεζόν 1959-60 κατακτήσαμε και το Κύπελλο Χριστουγέννων.
Παράλληλα, ο Ολυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς, συνέχισε και τις ευρωπαϊκές διακρίσεις του και συμμετοχές. Συγκεκριμένα, συμμετείχαμε στο Κύπελλο Κυπελλούχων, στο Βαλκανικό Κύπελλο και στο Κύπελλο Πρωταθλητριών Ευρώπης. Είχαμε πολλούς φιλικούς αγώνες με διεθνείς ομάδες, εκ των οποίων και με την Μπαρτσελόνα, την Παρτιζάν, την Γκρέμιο, τη Μικτή Ρόμα-Λάτσιο, τη Στεάουα, τη Σπαρτάκ Μόσχας, τη Γαλατάσαραϊ, τη Λέφσκι, αλλά και άλλες.
Που εσάρωσες τη Σάντος, την ομάδα του Πελέ!
Η ιστορία έκανε στάση στο χρόνο στις 4/7/1961 για το περίφημο παιχνίδι με την Σάντος του Πελέ.
Η ιστορική νίκη με 2-1 του Θρύλου επί της αήττητης μυθικής Σάντος του μεγαλύτερου ποδοσφαιριστή όλων των εποχών, έγινε τραγούδι και σύνθημα ενώ ταξίδεψε τον Ολυμπιακό σε όλο τον ποδοσφαιρικό κόσμο. . .
Ο Αντώνης Ποσειδώνας, ένας εκ των αμέτρητων μεγάλων που φόρεσαν την θρυλική φανέλα του Ολυμπιακού, πέτυχε το ένα από τα δύο γκολ, απέναντι στην ομάδα του τεράστιου Βραζιλιάνου άσου. Το άλλο το είχε πετύχει ο Τάσος Σουρούνης, με ασύλληπτη βολίδα από 25 μέτρα! Στον νεότερο ύμνο του Ολυμπιακού μας, μνημονεύεται ακόμη η σπουδαία αυτή ποδοσφαιρική βραδιά, όπως και το θρυλικό μαν του μαν του Κώστα Πολυχρονίου στο «μαύρο διαμάντι» της Εθνική Βραζιλίας.
Ακολούθησαν τα χρόνια της ομάδας του μεγάλου Μπούκοβι, του σπουδαίου Ούγγρου προπονητή, την διετία 1965-67. Πρωταθλητής Ελλάδος ο Ολυμπιακός μας στέφθηκε τη σεζόν 1965-66, αλλά και τη σεζόν 1966-67! Μία ομάδα με απίστευτους επιθετικούς ποδοσφαιριστές, τον Γιώργο Σιδέρη, τον Νίκο Γιούτσο, τον Βασίλη Μποτίνο, τον Παύλο Βασιλείου και τον Αριστείδη Παπάζογλου. Η ομάδα μας κέρδισε τους αντιπάλους της, με μεγάλα σκορ και δίκαια στέφθηκε πρωταθλήτρια και τις δύο χρονιές. Ενδεικτικά αναφέρουμε παρακάτω, μερικά σπουδαία παιχνίδια, από τις δύο αγωνιστικές αυτές περιόδους, οι οποίες σημάδεψαν για πάντα την τεράστια ιστορία του Θρύλου: 5-0 με τον Εθνικό, 2-0 επί της ΑΕΚ, 3-0 επί του Άρη στο Χαριλάου, 4-1 επί της Προοδευτικής, 4-0 επί του Εθνικού, 4-0 επί της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, 3-0 στο Αίγιο επί του Παναιγιάλειου, 5-0 στα Τρίκαλα και απονομή πρωταθλήματος για τη σεζόν 1965-66! 3-0 επί του Απόλλωνα, 4-1 μέσα στα Μέγαρα επί του Βύζαντα, 3-0 τον Πανιώνιο και τον Πανσερραϊκό, στο Καραϊσκάκη, 6-0 επί του Ηρακλή, 4-0 επί του Παναθηναϊκού, 4-0 επί της Προοδευτικής και ξανά τίτλος για τον ΘΡΥΛΟ!
Ο Μπούκοβι δεν μπόρεσε να σταθεί σε συνθήκες στρατιωτικού καθεστώτος και απελάθη στην πατρίδα του (Ουγγαρία). Είναι χαρακτηριστικές οι στιγμές της αποχώρησης του με κόσμο να κλαίει και να καταριέται.
Ο Θρύλος στα χρόνια της δικτατορίας
Από το 1967 έως το 1974, η χώρα έζησε μια σκληρή δικτατορική περίοδο. Σε εκείνα τα χρόνια, αν και πολλά πράγματα ήταν απέναντι στον Ολυμπιακό, η ομάδα μας κατέκτησε τίτλους, όχι όμως όσους εδικαιούτο πραγματικά…
Η επιβολή της Χούντας των συνταγματαρχών είχε ολέθριες συνέπειες για τον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ μας, καθώς απομακρύνθηκε ο Μπούκοβι και διαλύθηκε η μεγάλη ομάδα του, «του Μπούκοβι η ομαδάρα» όπως έμεινε στην Ιστορία.
Οι μαρτυρίες για την εχθρική στάση της Χούντας απέναντι στον ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ, την ομάδα που κατ εξοχήν εκφράζει το λαό της εργατιάς και του μόχθου, είναι πολλές.
Ιστορικό είναι το στιγμιότυπο σε αγώνα ΠΑΟ-Ολυμπιακός στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας όπου γίνεται από αξιωματικούς του καθεστώτος διακοπή του αγώνα και… παρατήρηση στον Σιδέρη να μην παίζει με πάθος!
Το 1968, ωστόσο, ο Θρύλος δεν μένει δίχως τίτλο και κατακτάμε το Κύπελλο Ελλάδας, απέναντι στον Παναθηναϊκό, με γκολ του Βασιλείου και νίκη 1-0! Η επάνοδος στις επιτυχίες, έρχεται τη σεζόν 1970-71, με την κατάκτηση του Κυπέλλου, νικώντας 3-1 τον ΠΑΟΚ στον τελικό! Την ίδια χρονιά στο στάδιο Καραϊσκάκη, υπήρξε η πρώτη μαζική αντίδραση, κατά του δικτάτορα Παπαδόπουλου, κατά τη διάρκεια του τελικού Κυπέλλου Κυπελλούχων μεταξύ Τσέλσι και Ρεάλ Μαδρίτης.
Η περίοδος του Προέδρου Νίκου Γουλανδρή, η οποία ακολούθησε, γέμισε χαρές τον φίλαθλο κόσμο μας. Χρυσή τριετία, όπως συχνά αποκαλείται! Μεγάλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές δημιούργησαν απίστευτα ρεκόρ, την τριετία 1973-75, σε νίκες, σκορ και τέρματα, αλλά και κατακτήσεις τίτλων! Τρία πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα προστέθηκαν στην -ήδη τεράστια- συγκομιδή του Θρύλου μας, ο οποίος διαρκώς γέμιζε την τροπαιοθήκη με κούπες! Το 1972-73 είναι μια μεγάλη χρονιά για τον Ολυμπιακό μας, καθώς κατακτήσαμε τόσο το πρωτάθλημα, όσο και το Κύπελλο (1-0 τον ΠΑΟΚ με Αγγελή), φτάνοντας παράλληλα στο ΕΒΔΟΜΟ Νταμπλ της ιστορίας του Συλλόγου μας, συγκεντρώνοντας 94 βαθμούς, με μία μόνο ήττα σε όλο το Πρωτάθλημα. Παράλληλα, είχαμε ρεκόρ αμυντικής επίδοσης, με μόλις 13 γκολ παθητικό, σε 34 αγώνες. Ενδεικτικά αναφέρουμε μερικά σπουδαία ματς: 5-0 επί των Τρικάλων, 3-0 με τον Φωστήρα, 3-0 με το Αιγάλεω, 3-0 με τον Εθνικό, 4-0 τον Ατρόμητο, 5-1 στη Φιλαδέλφεια επί της ΑΕΚ, 1-0 τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο με Ρομέν Αργυρούδη, 6-0 με τον Πανσερραϊκό… Ένας Θρύλος, πραγματική απόλαυση!
Τη σεζόν 1973-74 ο Ολυμπιακός μας παίρνει… μόνο το πρωτάθλημα, δημιουργώντας ρεκόρ με 102 γκολ στην επίθεση και 14 στην άμυνα, έχοντας μεγαλύτερο συντελεστή τερμάτων! Ενδεικτικά ο Ολυμπιακός μας είχε επιτύχει ένα 6-0 στο Αιγάλεω, νίκησε 6-0 τον Πανσερραϊκό στο Καραϊσκάκη, 5-1 τον Απόλλωνα Καλαμαριάς, 3-0 τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη, 8-2 τον Απόλλωνα, 5-0 το Αιγάλεω, 11-0 τον ΟΦΗ, 4-0 την ΑΕΚ, 4-0 τον Άρη, 4-0 τον Απόλλωνα, 4-0 την Καβάλα… Ομάδα-όνειρο!
Το δεύτερο θρυλικό αστέρι!
Προχωρώντας στη σεζόν 1974-75, ο Ολυμπιακός μας κάνει εκ νέου το Νταμπλ, νικώντας τον Παναθηναϊκό στον τελικό με γκολ του Δαβουρλή 1-0 και το πρωτάθλημα βάφεται και πάλι ερυθρόλευκο! Παράλληλα, ο Θρύλος του ελληνικού ποδοσφαίρου ράβει στη φανέλα του το δεύτερο αστέρι, συμπληρώνοντας το 1975 20 ολόκληρα πρωταθλήματα, έχοντας αφήσει ήδη πίσω του τους αντιπάλους του και βάζοντας πλώρη για ακόμη μία δεκάδα και πολύ μεγαλύτερες διακρίσεις, στο μέλλον! Με σύστημα βαθμολογίας 2-1, ο Θρύλος μας άφησε δεύτερη την ΑΕΚ, σε πρωτάθλημα 34 αγωνιστικών, πετυχαίνοντας 24 νίκες και έχοντας 9 ισοπαλίες και μόλις 1 ήττα. Η ομάδα μας έβαλε 65 γκολ και δέχθηκε 21, συγκεντρώνοντας 57 βαθμούς, έναντι 55 της ΑΕΚ.
Μια περίοδος που γράφτηκε απο κολοσσούς των γηπέδων όπως οι Μουστακλής, Ψύχος, Ποσειδών, Γκαβέζος, Στεφανάκος, Πολυχρονίου, Κώστας και Αριστείδης Παπάζογλου, Σουρούνης, οι «μπέμπηδες» Τζανετουλάκος, Πλέσσας, Μιλήσης, Σάββας Παπάζογλου, Σημαντήρης, Παυλίδης, Βασιλείου, Μποτίνος, Φρονιμίδης, Αγανιάν, Στολίγκας, Σιώκος, Αγγελής, Συνετόπουλος, Δεληκάρης, Καραβίτης, Υβ Τριαντάφυλλος, Λοσάντα, Γκλέζος, Βιέρα, Αργυρούδης, Περσίδης, Ζαντέρογλου!
Για ποιόν να πρωτομιλήσεις…. Για τον μέγιστο Δαβουρλή, τον άφταστο Γκαϊτατζή, τον συγκλονιστικό Γιούτσο που έκανε τα πλήθη να παραληρούν με το πασίγνωστο σύνθημα «έμπαινε Γιούτσο», τον ανίκητο Κελεσίδη ή τον μοναδικό «Φόντακα» τον επιθετικό τρόμο της ομάδας μας Γιώργο Σιδέρη που συμπύκνωνε στα χαρακτηριστικά του την ταυτότητα του Συλλόγου με την επιθετικότητα και τη δύναμη του…