Ολυμπιακός και Έλληνες τερματοφύλακες, μια σχέση λατρείας... σχεδόν καρμική!

Τρίτη, 4 Ιουνίου 2024 - 22:52

Το ότι ο Ολυμπιακός κατέκτησε ευρωπαϊκό τίτλο μόνο τυχαίο δεν γίνεται να είναι. Κάθε άλλο μάλιστα, αφού αντικατοπτρίζει την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στις τάξεις του Θρύλου, από κάθε άποψη. Ανάπτυξη ποδοσφαιριστών, σωστή προσαρμογή στην πραγματικότητα του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και φυσικά διαρκή δουλειά και βελτίωση.

Αποτέλεσμα αυτών είναι η απογείωση της καριέρας των παικτών που προέρχονται από τις ακαδημίες, καθώς και η ανάδειξή τους σε ποδοσφαιριστές που μπορούν να σταθούν τόσο στον Ολυμπιακό, όσο και σε ομάδες του εξωτερικού, έχοντας απογειώσει τη χρηματιστηριακή τους αξία. Παράλληλα, μέσω των παραπάνω, συνεχίζεται και μία εξαιρετική παράδοση χρόνων και αφορά το εγχώριο υλικό που αγωνίζεται για τους «ερυθρόλευκους» στη θέση του τερματοφύλακα.

Ανά καιρούς οι Πειραιώτες έχουν αναδείξει ορισμένα από τα μεγαλύτερα ονόματα της χώρας, κάτω από τα γκολπόστ. Είτε αυτά προέρχονται από τις ακαδημίες, είτε έρχονται στο Λιμάνι με μεταγραφή και ξαναβρίσκουν την πνοή τους, κάνοντας «παπάδες». Βέβαια, δεν μιλάμε για τωρινό φαινόμενο, αλλά για ένα έθιμο ετών, μισού αιώνα και κάτι θα έλεγε κάποιος. Σε αρκετές περιπτώσεις, όταν ο Θρύλος ήθελε να θωρακίσει την εστία του, έβρισκε τα κατάλληλα ελληνικά «γάντια», τα οποία πάντα τον οδηγούσαν στην επιτυχία. Και οι περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν αυτόν τον κανόνα είναι σίγουρα αντιπροσωπευτικές, αν όχι τρανταχτές.

Κωνσταντίνος Τζολάκης

Ο τερματοφύλακας του παρόντος, αλλά και του μέλλοντος για τον Ολυμπιακό. Ένα παιδί που ήρθε από την Κ19 του Πλατανιά και έμελλε να φτάσει με τους «ερυθρόλευκους» ως τα... αστέρια. Έχοντας περάσει από τη δεύτερη ομάδα, μαζί με αυτή των νέων του Θρύλου, ο Τζολάκης έμελλε να πάρει το «βάπτισμα του πυρός» και στην πρώτη ομάδα, στα τέλη της σεζόν 2019/20. Και δικαίως, διότι από την πρώτη στιγμή έδειξε τα τρομερά ανακλαστικά του, σε συνδυασμό με την αντίληψη χώρου που διαθέτει. Σε 47 ματς, συνολικά, με τον Ολυμπιακό έχει δεχθεί 43 γκολ, ήτοι 0,9 ανά αγώνα, κρατώντας 13 φορές την εστία του απαραβίαστη. Με τρία πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Ελλάδας, το 2023/24 αποτελεί την «κορωνίδα» της εκτόξευσης του 21χρονου πορτιέρε. Η απίστευτη εμφάνιση στην Κωνσταντινούπολη, κατά το δεύτερο προημιτελικό του Conference League με τη Φενέρμπαχτσε, όπου έπιασε τρία πέναλτι στη «ρώσικη ρουλέτα», σε συνδυασμό με παιχνίδια, όπως το πρώτο απέναντι στους Τούρκους, αλλά και τα δύο κόντρα στην Άστον Βίλα, έκαναν τον κόσμο να τραγουδά ρυθμικά το όνομά του. Ρότζερς και Μπέιλι τα θύματα των εντυπωσιακών του επεμβάσεων, με τελευταίο θύμα τον Κουαμέ, στο 69ο λεπτό του τελικού με τη Φιορεντίνα. Και κάπως έτσι, ο Κωνσταντίνος Τζολάκης από την Κρήτη ήρθε στην Αθήνα και συνέβαλε τα μέγιστα στο να βγει αλήθεια ένα «όνειρο τρελό».

Αλέξανδρος Πασχαλάκης

Πόσο δύσκολο είναι για έναν ποδοσφαιριστή να έρθει από τη Θεσσαλονίκη και τον ΠΑΟΚ στον Πειραιά και να αφουγκραστεί αμέσως τον παλμό μίας ομάδας όπως ο Ολυμπιακός, κερδίζοντας παράλληλα το, ορθώς, δύσκολο κοινό της; Μαντέψτε. Για τον Πασχαλάκη καθόλου. Από το Σεπτέμβρη του 2022 στο Λιμάνι, επανέφερε τη θωράκιση των γκολπόστ «αλά ελληνικά» στο Θρύλο. Μία ομάδα που την είχε ζήσει και ως πιτσιρικάς, από το 2002, έως και το 2004, ωστόσο επιθυμούσε να μην δει αυτή την αλλαγή σαν επιστροφή, αλλά σα νέα αρχή. Τελικά αυτό ακριβώς ήταν. 68 συμμετοχές, κρατώντας ανέπαφη την εστία του 29 φορές και δεχόμενος 66 γκολ, δηλαδή 0,97 γκολ ανά ματς. Είδε τα δύσκολα, αλλά στο τέλος ανταμείφθηκε που «έβαλε πλάτη» με τη σιγουριά που προσέδωσε, ξανά, στην «ερυθρόλευκη» εστία, κατακτώντας το πρώτο του ευρωπαϊκό τρόπαιο, το Conference League για το 2023/24, καθώς και την ανανέωση του συμβολαίου του, μέχρι το 2026. Σίγουρα πάντως, εκτός των άλλων, αποτελεί και τον καλύτερο δάσκαλο για τον Κωνσταντίνο Τζολάκη, στον οποίο ο Πασχαλάκης έδωσε το «στέμμα», χρίζοντάς τον εκλεκτό για τη συνέχιση του έργου του.

Αντώνης Νικοπολίδης

*Φωτογραφία: Transfermarkt

Πριν τον Πασχαλάκη είχαμε πολλά χρόνια Έλληνα γκολκίπερ να βρίσκεται στο επίκεντρο, για λογαριασμό του Ολυμπιακού. Και σίγουρα μπορεί να ήταν και κάτι σαν κατάρα όλο αυτό, αν αναλογιστούμε ποιος ήταν ο προηγούμενος που το κατάφερε αυτό. Μία από τις πιο εμβληματικές μορφές της ιστορίας του Θρύλου, ο Αντώνης Νικοπολίδης αφήνει τον αιώνιο αντίπαλο Παναθηναϊκό το 2004, όντας παραγκωνισμένος, πρώτα από τον Γιόζεφ Βάντσικ και μετά από τον Κώστα Χαλκιά. Κάπως έτσι, κατηφορίζει στον Πειραιά και βρίσκει ξανά τη...χαμένη του νιότη. 264 ματς, με την εστία του να μένει απαραβίαστη 127 φορές, δεχόμενος 199 γκολ συνολικά και 0,75 ανά αγώνα. Ένα «τείχος» για την εστία των Πειραιωτών με διαύγεια, εξαιρετικά αντανακλαστικά και αδυναμία στις αποκρούσεις πέναλτι, στοιχείο που έφτασε στο απόγειο του τη σεζόν 2007/08. Στιγμιότυπο της καριέρας του το «one man show» στο «Emirates» κόντρα στην Άρσεναλ, για τη δεύτερη φάση των ομίλων του Champions League, κατά την αγωνιστική περίοδο 2009/10, όπου είχε κρατήσει για περίπου 80 λεπτά μόνος του τον Ολυμπιακό μέσα στο παιχνίδι. Εμφάνιση «άθλος», παρά την ήττα με 2-0 και μάλιστα στη «δύση» της καριέρας του, αφού ενάμιση χρόνο μετά, τον Απρίλιο του 2011, ο τερματοφύλακας της εθνικής Ελλάδας στο έπος του EURO 2004 κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Αξίες αναφοράς και οι υπόλοιπες φορές που ο Αντώνης Νικοπολίδης βοήθησε τον αγαπημένο του Θρύλο και από άλλα πόστα, προεξέχοντος αυτό του υπηρεσιακού προπονητή τη χρονιά 2012/13.

Δημήτρης Ελευθερόπουλος

*Φωτογραφία: Transfermarkt

Και του σαλονιού και του λιμανιού, με μία αδυναμία πάντα παραπάνω στο δεύτερο, ο «Έλε» συνδέθηκε με την αρχή της παντοκρατορίας του Ολυμπιακού. Μεγαλωμένος στον Πειραιά, ξεκίνησε από τις ακαδημίες του Θρύλου, μεταπηδώντας τη σεζόν 1994/95 στην πρώτη ομάδα. Ο δανεισμός του, την επόμενη χρονιά, στην Προοδευτική, τον «έψησε» για τα καλά, οι Αλέκος Ράντος και Φώτης Στρακόσια του «άνοιξαν» το δρόμο, και ο Ελευθερόπουλος αποφάσισε να τον διαβεί. Βασικότατο στέλεχος στα πρωταθλήματα της χρυσής επταετίας, από το 1997 έως και το 2003, καθώς και στην πορεία μέχρι τα προημιτελικά του Champions League του 1998-99, όταν και συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς. Αφορμή για αυτό οι επεμβάσεις σε ματς όπως αυτά με την Πόρτο και την Κροάσια Ζάγκρεμπ στο ΟΑΚΑ, όταν «τρέλαινε» κόσμο, σε συνδυασμό με την απίστευτη τριπλή επέμβαση στο πρώτο παιχνίδι με τη Γιουβέντους στο «Ντέλε Άλπι». Μόνο ο...αέρας ήταν εναντίον, στο δεύτερο παιχνίδι με τους Ιταλούς, προδίδοντάς τον με τον χειρότερο τρόπο, χωρίς όμως να αλλάξει τίποτα από όσα είχε ζήσει. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2004 που έφυγε για την Ιταλία, κατέγραψε 224 συμμετοχές με τον «δαφνοστεφανωμένο έφηβο», κρατώντας την εστία του απαραβίαστη 102 φορές και δεχόμενος 201 γκολ, ή αλλιώς 0,89 γκολ ανά ματς. Ένας τερματοφύλακας που έκανε τα δύσκολα...εύκολα, αλλά και το ανάποδο. Και αυτή η πολυπλοκότητα μας έκανε να λατρέψουμε τον «Μητσάρα».

Νίκος Σαργκάνης

Στην παράδοση αυτή δεν μπορούσαμε να μην συμπεριλάβουμε και ονόματα εποχών μακρινών για εμάς, μη ξεχνώντας ότι αποτέλεσαν την απαρχή για κάθε επιτυχημένη θητεία Έλληνα τερματοφύλακα στον Ολυμπιακό. Το ότι ο Σαργκάνης αποκαλούταν και «Φάντομ» δεν δίνει χώρο για περαιτέρω εξηγήσεις. Όλοι καταλαβαίνουμε το γιατί. Απίστευτα αντανακλαστικά, που τον καθιέρωσαν στην κορυφή της λίστας των Ελλήνων τερματοφυλάκων της δεκαετίας του '80. Μαζί με αυτό και οι εκτελέσεις πέναλτι, που του έδωσαν την ευκαιρία να σκοράρει τέσσερις φορές με τα «ερυθρόλευκα», με τα οποία πανηγύρισε τρία πρωταθλήματα, από το 1981 έως και το 1983, και ένα Κύπελλο Ελλάδας, τι 1981. Πάντα θα είναι μεγάλη «πληγή» η «αλλαγή στρατοπέδου» και η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό το 1985, ωστόσο ούτε εμείς, αλλά ούτε και ο ίδιος ξεχνά τα όσα πρόσφερε στο Θρύλο. Εκεί όπου κατέγραψε 84 συμμετοχές, κρατώντας την εστία του απαραβίαστη 38 φορές και δεχόμενος 79 τέρματα, ή αλλιώς 0,94 γκολ ανά παιχνίδι, από το 1980 και για πέντε ολόκληρα χρόνια.

Παναγιώτης Κελεσίδης

Αν αναρωτιέστε από που βγήκε η λέξη «κέρβερος» τότε ο Παναγιώτης Κελεσίδης δεν έχει απλώς την απάντηση, είναι η ίδια η απάντηση. Ήρθε από τις Σέρρες και στον Ολυμπιακό έγραψε ιστορία, παίζοντας από το καλοκαίρι του 1972, μέχρι το 1980, πηγαίνοντας έπειτα στην Προοδευτική. Ο «προάγγελος» της παράδοσης των Ελλήνων τερματοφυλάκων, έμεινε στη μνήμη όλων των οπαδών του Θρύλου για παιχνίδια όπως αυτό με τον Παναθηναϊκό, το Δεκέμβριο του 1972, όταν και βαφτίστηκε «Έλληνας Γκόρντον Μπανκς», καθώς και για εκείνα, όπως ο τελικός Κυπέλλου του 1973 με τον ΠΑΟΚ. Εκεί όπου έκανε, μεταξύ άλλων, μία τρομερή έξοδο, μπροστά στον Σταύρο Σαράφη. Και στην Ευρώπη όμως δεν πήγαινε άσχημα. Η Τότεναμ και η Κάλιαρι ένιωσαν τι πάει να πει Κελεσίδης από την πρώτη κιόλας χρόνια που βρέθηκε στον Πειραιά. Συνολικά με τον Ολυμπιακό αγωνίστηκε 174 φορές, έχοντας θέση στο «πάνθεον» της ιστορίας.

Σάββας Θεοδωρίδης

Η αρχή των πάντων. Ο «κυρ Σάββας μας», ένας πραγματικός στρατιώτης του Ολυμπιακού, μέχρι και τις 17 Αυγούστου του 2020, όταν και «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 85 ετών. Πριν γίνει αντιπρόεδρος και γενικός αρχηγός του Θρύλου, ο Σάββας Θεοδωρίδης ήταν μία από τις εμβληματικότερες μορφές των Πειραιωτών, κατά τη μαγική δεκαετία του 1950. Από το 1953 έως και το 1962 συνέβαλε στην κατάκτηση 6 πρωταθλημάτων και ισάριθμων κυπέλλων με 160 συμμετοχές, συνολικά, σπουδάζοντας παράλληλα στη φαρμακευτική σχολή. Ο λόγος, μάλιστα, που στα 27 του σταμάτησε το ποδόσφαιρο, έχοντας αποφοιτήσει πια από το συγκεκριμένο τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρόλα αυτά, κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ούτε το θράσος του, ούτε την αντίληψη των φάσεων που είχε κάτω από τα «ερυθρόλευκα» δοκάρια. Και σίγουρα δεν είναι τυχαίο που τον έλεγαν «ακροβάτη». Με εμφανίσεις σαν αυτές κόντρα στον Παναθηναϊκό το 1957, στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης», όταν και νίκησε τον Κώστα Λινοξυλάκη από απόσταση μόλις 4 μέτρων, ο Σάββας Θεοδωρίδης δεν μνημονεύεται μόνο για τη συμβολή του στον Ολυμπιακό σαν στέλεχος. Είναι για όλους αυτός που το έκανε πρώτος και άνοιξε το δρόμο σε πολλούς Έλληνες τερματοφύλακες και μη να παίξουν για το Θρύλο, δημιουργώντας κατά συνέπεια μία εκπληκτική παράδοση χρόνων ή καλύτερα μισού αιώνα.

Έξτρα αναφορά: Άντζελο Σίνα

Ωραία η αναπόληση του παρελθόντος, αλλά που μετρά είναι η εξασφάλιση του μέλλοντος. Μεγαλωμένος στην Ελλάδα, με καταγωγή από την Αλβανία, τον Άντζελο Σίνα μπορεί να μην τον έχουμε δει να αγωνίζεται με την πρώτη ομάδα, ωστόσο...«κοντός ψαλμός αλληλούια». Ο 20χρονος πορτιέρε αποτέλεσε τον απόλυτο πρωταγωνιστή της ομάδας νέων του Ολυμπιακού, έως και την κατάκτηση του Youth League, στο Final-4 της Νιόν. 9 εμφανίσεις, εκ των οποίων οι 5 με ανέγγιχτη την εστία του και δεχόμενος μόλις 5 τέρματα, έκανε εμφανίσεις που ξεχώρισαν. Μεταξύ άλλων, «λύγισε» Ίντερ, Λανς και Ναντ με τις επεμβάσεις του, στην διαδικασία των πέναλτι. Επιπλέον, πρέπει να αναφέρουμε τις 15 συμμετοχές του στο ελληνικό πρωτάθλημα, με 6 απαραβίαστες εστίες και παθητικό 13 γκολ, δηλαδή 0,86 τέρματα ανά ματς. Η εξέλιξη που έχει ως ποδοσφαιριστής θυμίζει πολύ αυτή του Κωνσταντίνου Τζολάκη, με εξειδίκευση στη «ρώσικη ρουλέτα», τη γρήγορη αντίληψη της φάσης, αλλά και του χώρου, σε συνδυασμό με την σωματοδομή του, η οποία αποτελεί για τον ίδιο «σύμμαχο».

Επιμέλεια: Θοδωρής Δημόπουλος

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!

Διαβάστε επίσης

Μυστικά από την UEFA τα «καρφιά» Σιδηρόπουλου

Η ΚΕΔ δεν έκανε αναφορά την αρνητική κριτική του διεθνή ρέφερι στους Φραπάρ και Μαρτσίνιακ, δεν τον τιμώρησαν οι ίδιοι, αν και έκανε παράβαση κανονισμού.