Το γκολ που δεν μπήκε, είναι μόνο η μία πλευρά

Δικαιολογία δεν αποτελεί. Είναι όμως γεγονός. Και ξεκάθαρο. Αδιαμφισβήτητο. Ο Ολυμπιακός όχι απλώς «θα μπορούσε» να είχε κερδίσει το ματς με την ΑΕΚ «Έπρεπε» να είχε κερδίσει το ματς με την ΑΕΚ. Και όχι γιατί… «έτσι». Αλλά γιατί και πολύ ανώτερος του αντιπάλου του ήταν, αλλά και γιατί ένα «τσουβάλι» ευκαιρίες για γκολ έχασε, αλλά και γιατί η διαιτησία -για άλλη μια φορά- τον τράβηξε πίσω.
Τα πράγματα είναι απλά. Και όσο και αν δεν θέλουν κάποιοι να το συζητάμε, είναι σαφές: Εάν ο Ολυμπιακός τέλειωνε τις φάσεις, θα βλέπαμε άλλο ματς, ειδικά στο 8’ με την μεγάλη ευκαιρία του Μασούρα. Είναι σαφές: Όταν ο Ολυμπιακός παίρνει προβάδισμα, αναγκάζοντας τον αντίπαλό του να ανοιχτεί, πέφτει… «άρα». Τριάρα, τεσσάρα, πεντάρα, εξάρα. Στο… χαλαρό κιόλας. «Σπέκουλα», θα πείτε. Σύμφωνοι. Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα, πως θα κυλούσε το ματς. Αλλά. Είναι κανόνας. Όταν ο Ολυμπιακός βρίσκει γρήγορα γκολ, συνήθως βρίσκει και αρκετά άλλα, στη συνέχεια.
Γίνεται σαφές, λοιπόν, πως η αστοχία του Ολυμπιακού είναι μονάχα η μία πλευρά του νομίσματος. Και αυτή ήρθε… μετά. Πέραν των ευκαιριών, ήρθε το «φρένο» της «εξυγίανσης». Με τον ρέφερι Ματέι Γιουνγκ έχει προκαλέσει την νοημοσύνη των οπαδών του ποδοσφαίρου, με την ασυλία που έχει δώσει στους παίκτες των «κιτρινόμαυρων» στο ανελέητο ξύλο που έχουν ρίξει στους «ερυθρόλευκους». Πραγματική «ασυλία» από τον Σλοβένο ρέφερι ειδικά στον Άμραμπατ, όπου έπρεπε να είχε αποβληθεί.
Κόντρερ, χαμένες ευκαιρίες για χιλιοστά και πάει λέγοντας. Αλλά. Αυτή είναι, όπως είπαμε, η μία πλευρά. Η άλλη είναι η αδικία, εις βάρος του Θρύλου.
Αν είσαι άτυχος, δεν βρεις το γκολ μετά από τόσες τελικές και έχεις και την «εξυγίανση» να σε τραβάει πίσω, το έργο δυσκολεύει. Ο Ολυμπιακός οφείλει να δουλέψει περισσότερο, για να βρίσκει πιο εύκολα το γκολ, αλλά και η «εξυγίανση» οφείλει να… κουλάρει λίγο.