Ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα η οποία άγεται και φέρεται. Δεν είναι ομάδα-έρμαιο στις ορέξεις των «εξυγιαντών». Όλη η Ελλάδα βλέπει τι γίνεται, τόσο στα δικά του παιχνίδια, όσο και στων αντιπάλων του. Κάθε αγωνιστική η λογική εντός γηπέδου βιάζεται, αλλά βιάζεται και η λογική έξω από τα γήπεδα. Στις αίθουσες του Πάρκου Γουδή, για παράδειγμα. Είναι σαφές ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται σε πόλεμο και πρέπει να είναι και αγωνιστικά έτοιμος, αλλά και διοικητικά άγρυπνος.
Εντός των γραμμών του γηπέδου, δέχεται άλλου είδους πόλεμο. Και άλλου εκτός. Στο χορτάρι αντιμετωπίζει ομάδες ορκισμένες να του φράξουν τον δρόμο. Περισσότερο για αυτό παίζουν, παρά για τη δική τους χαρά της νίκης… Απέναντι σε αντιπάλους… «Ταλιμπάν», ο Ολυμπιακός οφείλει να είναι αγωνιστικά πάντοτε στο 101% και να παίζει καλό ποδόσφαιρο. Να μη δίνει δικαιώματα.
Αλλά και εκτός των γραμμών του γηπέδου, ο Θρύλος οφείλει να είναι άγρυπνος και να έχει τα μάτια του 114. Γιατί… 14 μπορεί και να μην αρκούν. Οι «ζυμώσεις» και τα «μαγειρεία» που γίνονται μεταξύ των «εξυγιαντών», πριν από κάθε αγωνιστική, πριν από κάθε ματς δικό τους και των Ολυμπιακών είναι πλέον… πασιφανή. Και πρέπει ο Ολυμπιακός να είναι πάντοτε έτοιμος για όλα… Μόνο έτσι θα μπορεί να συνεχίσει να κυνηγάει τους στόχους του…