Ο Ολυμπιακός ήταν και θα είναι πάντα, πάνω από όλα. Ο Μίτσελ το είπε στην παρουσίασή του. Τη φανέλα την κοιτάς μπροστά. Το σήμα βλέπεις. Τα χρώματα, την ιστορία, την αξία, την παράδοση. Τον κόσμο. Το γήπεδο. Τις προσδοκίες. ΜΕΤΑ κοιτάς το όνομα στην πλάτη. Αυτό το οποίο δυστυχώς ο Παπέ Σισέ έδειξε στον κόσμο του Ολυμπιακού, όταν έγινε αλλαγή και αποδοκιμάστηκε. Κατανοητό το ότι ένας παίκτης εκείνη την ώρα είναι με 180 παλμούς. Καθόλου κατανοητό το να μην σκέφτεται ήρεμα και λογικά, ξέροντας το περιβάλλον γύρω του και τις απαιτήσεις ΟΛΩΝ από εκείνον και την ομάδα. Απαιτήσεις και προσδοκίες τις οποίες εν προκειμένω χθες δεν δικαίωσε... Ουδόλως..
Η χθεσινή βραδιά είναι ακόμη ένα μάθημα, για όλους μας. Για όλους όσοι κατά καιρούς έχουν βάλει πρόσωπα πάνω από την ομάδα. Μάθημα για όλους και η χθεσινή βραδιά, ότι η προσωπολατρεία δεν είναι το ζητούμενο. Το ζητούμενο είναι πάντα να είναι μπροστά η ομάδα. Καλά και άγια το να γουστάρουμε έναν παίκτη και να παίρνουμε τη φανέλα του και να τον αποθεώνουμε. Ποδοσφαιρικό και ανθρώπινο είναι το να έχουμε ινδάλματα… Αλλά ποτές εις βάρος της ομάδας. Ποτέ πάνω από την ομάδα, παίκτη…
Ο κόσμος ξέρει και κρίνει. Και όπως αναγνωρίζει κάθε καλό και λέει «μπράβο», έτσι αναγνωρίζει και κάθε στραβό και λέει «στον πάγκο». Δεν έχει σημασία αν ο προπονητής το κάνει. Ο κόσμος ξέρει και κρίνει και το κριτήριό του είναι αλάνθαστο. Και πάνω από όλα δεν συγχωρεί όχι τα ποδοσφαιρικά λάθη, αλλά τη λάθος νοοτροπία. Τα λάθη ο Ολυμπιακός τα κατανοεί. Και τα δέχεται. Τη λάθος νοοτροπία, όχι. Για αυτό το λόγο, πάντα πιο πάνω ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ και ΑΠΟ ΟΛΑ, η ομάδα. Απλό.
Ο Σενεγαλέζος σέντερ μπακ ξέρει καλά την ψυχοσύνθεση του κόσμου του Ολυμπιακού και το να δείχνει τη φανέλα στον Μίτσελ και τον κόσμο στις εξέδρες δεν θα έπρεπε να συμβεί.