Είναι γεγονός ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται ακόμη δουλειά. Και είναι δεδομένο ότι έτσι πρέπει να είναι τα πράγματα αυτή τη στιγμή. Ομάδα «έτοιμη» στα τέλη Ιουνίου, δεν υπάρχει. Ακόμη και οι μεγαλύτερες ομάδες του πλανήτη, αυτή τη στιγμή, ψάχνονται… Και ο Ολυμπιακός, μεταξύ τους. Ψάχνει να βρει τα πατήματά του, με τα νέα πρόσωπα στην ομάδα και με εκείνα που υπήρχαν ήδη. Ο Πέδρο Μαρτίνς προσπαθεί να δώσει φρεσκάδα στην ομάδα και νέες ιδέες, νέα στοιχεία. Και ενώ μέχρι στιγμής ο Ολυμπιακός δείχνει -και δικαίως- να είναι σε φάση «ψαξίματος», υπάρχει ένα στοιχείο το οποίο το έχει ήδη βρει! Ποιο είναι αυτό;
Η πίεση. Η τρομερή πίεση στον αντίπαλο. Ο Ολυμπιακός της φετινής περιόδου έχει αρχίσει, βγάζοντας μια εικόνα ομάδας, η οποία πρεσάρει πολύ και δείχνει ότι θέλει αυτό να το κάνει βασικό και κυρίαρχο στοιχείο του παιχνιδιού της. Άλλωστε, το βλέπουμε ήδη να αποδίδει. Με Ελ Αραμπί, με Αγκιμπού, με Μασούρα, με Ραντζέλοβιτς ή με όποιον άλλο βρίσκεται μπροστά, η πίεση του Ολυμπιακού αρχίζει από ψηλά στο γήπεδο. Και οδηγεί τον αντίπαλο σε λάθη. Το έχουμε δει σε όλα τα φιλικά.
Και με τη Σλάβια Πράγας ο Θρύλος έβγαλε ευκαιρίες, έτσι, πιέζοντας. Έκλεβε μπάλες, έπαιρνε κατοχές, κέρδιζε μονομαχίες και έβγαινε ‘σφαίρα’ στην κόντρα, φτιάχνοντας προϋποθέσεις. Με το ‘δέσιμο’ της ομάδας και με τους αυτοματισμούς που θα βγουν δεδομένα, στην πορεία, η ομάδα θα μπορεί να κάνει αυτές τις ευκαιρίες της, γκολ. Γκολ που θα φέρουν νίκες και προκρίσεις, εκεί όπου χρειάζονται!