Ο Ολυμπιακός θα είναι ξανά πρωταθλητής. Και αυτό το γνωρίζουν άπαντες στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν είναι μυστικό. Και ναι, αυτός ο τίτλος, ο 47ος, ο οποίος πιάνει λιμάνι οσονούπω, «πονάει» πολύ άσχημα την «εξυγίανση», γιατί αντιλαμβάνεται πρωτίστως ότι ο έλεγχος της ΕΠΟ και της διαιτησίας… δεν αρκούν για να φέρνουν τίτλους. Ο Ολυμπιακός επένδυε ανέκαθεν και επενδύει ακόμη στην μπάλα, στο άθλημα, όχι στα… γύρω-γύρω. Και για αυτό τους νικάει και τώρα, που περηφανεύονται ότι έχουν το κουμάντο…
Αυτό ωστόσο, το γεγονός ότι έχει ήδη μια καλή διαφορά από τους «εξυγιαντές» και το παίρνει από τώρα, δεν σημαίνει ότι δικαιολογείται χαλάρωση, στις τάξεις των παικτών… Ναι, μπορεί να το πήραμε, ή να το παίρνουμε, ή να είμαστε ανώτεροι όλων. Αλλά απέναντι στον πόλεμο που δέχεται η ομάδα, οφείλουν άπαντες να είναι πάντα «στα κόκκινα». Οφείλουν άπαντες να αναγνωρίζουν ότι η σεζόν δεν τελείωσε με την εξασφάλιση μιας καλής διαφοράς. Εξάλλου, μαθηματικά το πρωτάθλημα δεν έχει έρθει ακόμη στο λιμάνι και αυτό για να γίνει χρειάζεται ακόμη προσπάθεια.
Είναι σαφές ότι οι απέναντι κάνουν ό,τι μπορούν, για να πλήξουν τον Ολυμπιακό και να τον… μειώσουν. Στο χέρι Μαρτίνς και παικτών είναι να μην τους περάσει. Όλοι «στην τσίτα» μέχρι το φινάλε.
Σκεφτείτε τι τραβάνε που βλέπουν τον Ολυμπιακό να σηκώνει το τρίτο σερί μέσα στα χρόνια της «εξυγίανσης», που προσπαθούν με όλο τον μηχανισμό προπαγάνδας που διαθέτουν, να τον χτυπήσουν εκτός γηπέδου.