Ο ύμνος που έγινε σύνθημα στα χείλη εκατομμυρίων!
Ο δεύτερος ύμνος του Θρύλου, τον οποίο γνωρίζουν σήμερα όλοι, γράφτηκε το 1980 από τους Σπύρο Βαλσαμάκη και Κωνσταντίνο Κιλιμάντζο και τον ερμήνευσεο Χρήστος Βολιώτης. Εκατομμύρια φίλαθλοι του Ολυμπιακού μας τον έχουν τραγουδήσει σε όλο τον κόσμο, είτε για να πανηγυρίσουν κάποιο ερυθρόλευκο γκολ, ή απλά για τα δοξάσουν και να τιμήσουν τον Θρύλο!
Οι στίχοι του, μιλούν στην καρδιά του κάθε φιλάθλου του Ολυμπιακού, καθώς ενώνουν την παλιά με τη νέα εποχή της ομάδας μας, το ένδοξο παρελθόν με τις τεράστιες επιτυχίες και νίκες, με το λαμπρό μέλλον που ακολουθεί, περηφάνιας και δόξας!
Ο νέος ύμνος συναρπάζει τους απανταχού φιλάθλους, που καταλαβαίνουν τα ιδεώδη και την ιστορία που κουβαλάει αυτός ο τεράστιος σύλλογος. Μίλα για την δυναμική της ομάδας, την αποφασιστικότητα που βγάζει μέσα στο γήπεδο, τους μεγάλους αγώνες που έχει δώσει όπου και αν αγωνίζεται και φυσικά την αιωνία δύναμη του Ολυμπιακού μας, τον πύρινο κόσμο του «που δεν λυγά ποτέ...».
Ο «δαφνοστεφανωμένος» του ελληνικού αθλητισμού,σημαίνει μέσα από τον ύμνο του, θέληση και πάνω από όλα πρεσβεύει το ευ αγωνίζεσθαι. Ολυμπιακός σημαίνει να αγωνίζεσαι και να παλεύεις πάντα για την νίκη μέχρι το τελευταίο λεπτό!
Τα λόγια και η μουσική του ύμνου μας,θα είναι για πάντα χαραγμένα στο μυαλό κάθε φιλάθλου που αγαπάει τον Θρύλο, σε όποιο σημείο του κόσμου και αν βρίσκεται!
Θρύλε των γηπέδων Ολυμπιακέ
δαφνοστεφανωμένε μεγάλε και τρανέ
έχεις δύναμή σου Ολυμπιακέ,
τον πύρινό σου κόσμο που δε λυγά ποτέ.
Ολυμπί Ολυμπί Ολυμπιακέ
ομάδα ομαδάρα μου,
μεγάλη μου αγάπη,
Ολυμπιακάρα μου.
Δόξα στα παιδιά σου Ολυμπιακέ
χιλιοτραγουδισμένε, στον κόσμο ξακουστέ.
Τρέμουν στ’ άκουσμά σου Ολυμπιακέ
κι ακόμα σε θυμούνται η Σάντος κι ο Πελέ.
Ολυμπί Ολυμπί Ολυμπιακέ
ομάδα ομαδάρα μου,
μεγάλη μου αγάπη,
Ολυμπιακάρα μου.