Το ποδόσφαιρο είναι λεπτομέρειες. Είναι στιγμές. Είναι… μια λεπτομέρεια. Μια φάση. Αρκεί αυτή, για να μιλάμε έτσι, ή αλλιώς, για έναν αγώνα. Να μιλάμε για νίκη, ή ήττα. Να μιλάμε για θρίαμβο, ή για απώλεια. Να μιλάμε για μοιραίο παίκτη, ή για… ήρωα…
Ήρωας ή μοιραίος, ένα πλασέ δρόμος. Τόσο χρειάζεται…
Η πραγματικότητα είναι ότι αν ο Μαντί Καμαρά είχε κάνει γκολ την ευκαιρία του, θα μιλάγαμε εντελώς διαφορετικά, έτσι;
Αν ο Μαντί Καμαρά, ο οποίος θυμίζουμε είχε μπει ως αλλαγή στο ματς, στο 42’, αντικαθιστώντας τον αρνητικό χθες Καρβάλιο, είχε κάνει γκολ την ευκαιρία του, αυτή την τεράστια ευκαιρία, η οποία του παρουσιάστηκε, δεν θα συζητούσαμε ενδεχομένως για ήττα.
Σίγουρα, πάντως, δεν θα λέγαμε ότι και χθες, στο «Βικελίδης», ο Μαντί δεν στάθηκε στο ματς όπως έπρεπε και δεν ήταν -για άλλη μια φορά- ο γνωστός, καλός εαυτός του. Αλλά θα λέγαμε για το πως συνέβαλε τα μέγιστα, για να πάρει ο Θρύλος ένα καλό αποτέλεσμα, ίσως και τη νίκη…
Ήρωας από μοιραίος, ένα τελείωμα δρόμος… Μια στιγμή, μια φάση…