Ο Ελ Αραμπί περνάει μία περίοδο κατά την οποία έχει χάσει την επαφή του με τα αντίπαλα δίχτυα. Συμβαίνει. Είναι ανθρώπινο, είναι μέσα στην μπάλα και μπορεί να συμβεί. Δεν αμφισβητεί ΚΑΝΕΙΣ το τι εστί Γιουσέφ Ελ Αραμπί. Το πόσο τεράστιος επιθετικός είναι. Φαίνεται, βεβαίως, το ότι είναι σε περίοδο γκίνιας, αφού κάνει ευκαιρίες, οι οποίες υπό νορμάλ συνθήκες θα πήγαιναν αυτομάτως στα δίχτυα. Και τώρα δεν πάνε.
Αλλά δεν μασάει ο Γιουσέφ. Το έχει γυρίσει και αφού βλέπει ότι η γκίνια αυτή του στερεί σε ψυχολογία να τελειώσει τις φάσεις, δεν πάει να τις τελειώσει ντε και καλά μόνος του. Αλλά πασάρει. Δημιουργεί. Σερβίρει.
Χαρακτηριστική η φάση με τον Εμβιλά. Έκανε την πάσα εκεί στον Γάλλο και η ευκαιρία χάθηκε για λίγο, αλλά ο Ελ Αραμπί έκανε εκεί την πάσα, στον συμπαίκτη του. Του είπε «βαλ’ το εσύ». Είναι σωστή η αντιμετώπιση αυτή, από τον Ελ Αραμπί. Αν ο ίδιος δεν αισθάνεται καλά και νιώθει ότι δεν θα κάνει το τελείωμα, το οποίο πρέπει να κάνει και προτιμάει αντί να το κάνει να δώσει την πάσα, τότε αποδεικνύει ότι έχει πλήρη αντίληψη της κατάστασής του, μέσα στο γήπεδο.
Και για να το πούμε και αλλιώς. Ωφελημένος βγαίνει ο Ολυμπιακός. Πέντε γκολ χωρίς Ελ Αραμπί γίνεται; Και όμως γίνεται. Αφού και να μην τα βάζει, τα φτιάχνει. Πάλι κερδισμένος μπορεί να βγει ο Ολυμπιακός. Ακόμη και έτσι.