Ο Ονιεκουρού είναι ένας τρομερά ποιοτικός παίκτης. Δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό. Κανείς δεν αμφισβητεί την αξία του. Την ποδοσφαιρική του ποιότητα. Τη δεδομένη ταχύτητά του, την τεχνική του. Το ότι μπορεί να… απογειώσει την ομάδα, βγάζοντας τα θετικά στοιχεία του, στο χορτάρι.
Δυστυχώς, ωστόσο, δεν έχει καταφέρει, παρά σε λίγες περιπτώσεις, να αποδώσει τα αναμενόμενα. Αυτά τα οποία άπαντες ξέρουν ότι μπορεί να αποδώσει. Αυτό, βεβαίως, δεν τον κάνει «κακό παίκτη». Να ξέρουμε και τι λέμε, έτσι; Κάθε άλλο.
Ο Ονιεκουρού χρειάζεται ένα «κλικ» για να… πάρει μπροστά, που λέμε. Για να αρχίσει να βγάζει όλο το ταλέντο του πάνω στο γήπεδο και να δώσει στην ομάδα αυτά τα οποία χρειάζεται και περιμένει, από εκείνον. Και με τη δυνατότητα την οποία του δίνει ο Μαρτίνς, λέγοντας «τον θέλω εδώ», μπορεί να αλλάξει τη σελίδα! Μπορεί να κάνει αυτό που πρέπει.
Ο Μαρτίνς άπλωσε το χέρι, ο Χένρι να το… σφίξει!
Ο Πέδρο κράτησε τον Ονιεκουρού στο λιμάνι, δίνοντάς του την ευκαιρία να το «στρίψει». Στο χέρι του σπουδαίου Νιγηριανού είναι, να κάνει αυτό που πρέπει και στο υπόλοιπο της σεζόν, σε Ελλάδα και Ευρώπη, για να βγει απολύτως κερδισμένος ο Ολυμπιακός. Αυτή είναι η ουσία, αυτή είναι η προσμονή. Αυτό είναι το ζητούμενο.
Είπαμε, είναι στο χέρι του. Καθαρά. Ο Μαρτίνς του την έδωσε ξανά την ευκαιρία.
Από το Σάββατο 5/2 μέχρι και την Τρίτη 8/2 θα μπορούν οι ΓΑΥΡΟΙ να τιμούν με ένα λουλούδι, ή απλώς με την παρουσία τους στο μνημείο στο Καραϊσκάκη, τα θύματα της ΘΥΡΑΣ 7.
Ο ένας στέλνει τους αντιπάλους στη λευκή βούλα του κέντρου, για σέντρα, ο άλλος έχει… κατασκηνώσει στην λευκή βούλα των πέναλτι, στην περιοχή των αντιπάλων του.