Βελτιωμένος ο Ολυμπιακός κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννινα. ΟΚ, δεν αιθεροβατούμε. Η ομάδα δεν ήταν… εντυπωσιακή. Αλλά ήταν καλή. Είχε την κατοχή, είχε την απόλυτη κυριαρχία στο ματς. Έκανε παιχνίδι. Ήλεγχε το παιχνίδι. Από το πρώτο ημίχρονο κιόλας είχε φροντίσει να περάσει το μήνυμά της, προς την ομάδα των Ιωαννίνων: «Το ματς εγώ θα το πάρω. Τέλος». Και το πήρε.
Ένα γκολ νωρίς, ένα γκολ αργά. Τα έβαλε. Δύο. Όχι ένα, ούτε… μισό. Δύο. Να ξέρουμε και τι λέμε, έτσι; Μια ομάδα που νικάει με το καθαρό 2-0 και δεν δέχεται… φάση, καλά-καλά, σημαίνει ότι ΚΥΡΙΑΡΧΗΣΕ στο γήπεδο.
Επιμένουμε να το λέμε. Όσοι περιμένουμε τον Ολυμπιακό αυτή τη στιγμή να… ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΣΕΙ, κάνουν λάθος. Κακώς το περιμένουν. Η ομάδα βρίσκει ακόμη τα πατήματά της. Μετά τον κορονοϊό. Μετά την επιστροφή στη δράση από γιορτές, αλλά με προβλήματα. Όχι κανονικά. Με απουσίες εδώ και αρκετό καιρό και με αδυναμία να δουλέψει ΣΩΣΤΑ. Με προσθήκες που έγιναν μόλις (Μανωλάς, Φαντιγκά) και καλά-καλά δεν έχουν «δέσει» με αυτή την ομάδα. Όχι. Η ομάδα θα εντυπωσιάσει πάλι, εν καιρώ. Προς το παρόν, αποτελέσματα. Το παιχνίδι της, κυριαρχία, κατοχή, φάσεις, γκολ. Ένα, δύο, όσα μπαίνουν. Αποτελέσματα. Να φτιάξει ξανά ψυχολογία και να τινάξει από πάνω της τη σκόνη του «δεν μπορεί» που πήγαν να κολλήσουν οι δήθεν «αντικειμενικοί».
Ένα «κλικ» αρκεί. Ένα «κλικ» χρειάζεται μόνο. Όταν γίνει ξανά, ας ψάξουν οι «απέναντι» να… κρυφτούν. Γιατί θα αρχίσουν πάλι οι τεσσάρες και οι πεντάρες.