Γκρίνια μετά από τρίμπαλο στο Περιστέρι; Ε, όχι…
Ας μη γίνει συνήθεια. Ας μη γίνει… 2η φύση μας. ΟΚ, κατανοητό. Δεν υπάρχει ΓΑΥΡΟΣ κανονικός που να μη θέλει την ομάδα να γίνεται ολοένα και καλύτερη. Δεν υπάρχει φίλος του Ολυμπιακού που να λέει «αρκεί μέχρι εδώ, δεν χρειάζεται βελτίωση η ομάδα». Όχι. Όλοι το νιώθουμε, τον γνωρίζουμε, το λέμε. Ο Ολυμπιακός μπορεί να παίξει και καλύτερο ποδόσφαιρο, από αυτό που παίζει αυτή την περίοδο. Αλλά, αλήθεια τώρα… Γκρίνια μετά από τρίμπαλο στο Περιστέρι; Γίνεται; Ε, δεν γίνεται! Όταν η ομάδα πηγαίνει και νικάει εμφατικά στην έδρα του Ατρόμητου, η γκρίνια δεν «κολλάει»!
Ευτυχώς το θέμα δεν ακουμπάει σε μεγάλη μερίδα των οπαδών του Θρύλου. Αλλά υπάρχουν και εκείνοι, οι οποίοι εμφανίζονται… φύσει γκρινιάρηδες. Και ίσως παραπάνω από όσο χρειάζεται… Πήγε ο Ολυμπιακός στο Περιστέρι και έβαλε τρία στον Ατρόμητο, παίζοντας. Όχι… περιμένοντας. Κάποια στιγμή η κατοχή ήταν 62%-38% και ίσως να άνοιξε και άλλο… Ο Ολυμπιακός έπαιζε κάθετα, έπαιζε διαγώνια, έπαιζε με σέντρες, έκανε συνδυασμούς ωραίους, για να βγουν αυτές οι σέντρες…
Δεν κολλάει να «τσιμπάμε» από τα τρολ και να λέμε «ναι, αλλά δεν έπαιξε καλά»…. Ε, όχι. Αυτό είναι λίγο… υπερβολικό, δεν συμφωνείτε; Υπό άλλες συνθήκες, να το λέγαμε και να το τονίζαμε. Για το καλό της ομάδας θα ήταν. Αλλά μετά από τρίμπαλο στο Περιστέρι, όπου η ομάδα πήγε και νίκησε εμφατικά; Να λέμε ότι… δεν έπεισε; Ε, πως γίνεται αυτό;
Μη γίνει δεύτερη φύση μας η γκρίνια… Αυτά… είναι για άλλους. Για εκείνους που δεν βλέπουν ούτε 10 λεπτά μπάλα από την ομάδα τους και δεν παίρνουν και αποτελέσματα… Μην ξεπεράσει η γκρίνια, τη χαρά για όσα πετυχαίνει η ομάδα. Οφείλουμε πάντα, ενώ καταδεικνύουμε αυτό που μπορεί να διορθωθεί, να υπερτονίζουμε αυτό που η ομάδα κάνει καλά! Δεν είναι λογικό να στεκόμαστε περισσότερο στο ότι προκρίθηκε 2η από όμιλο με Άιντραχτ, Φενέρ και Αντβέρπ, αντί να λέμε ότι προκρίθηκε. Δεν μπορούμε να λέμε ότι δεν είμαστε ικανοποιημένοι γιατί… δεν έπαιξε καλά, όταν έχει πάει και έχει ρίξει τρίμπαλο στον Ατρόμητο…
Σύμφωνοι, ο Ολυμπιακός μας δίνει πρώτος το δικαίωμα να έχουμε ΥΨΗΛΕΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ. Κατανοητό. Άλλο αυτό όμως και άλλο η ακατάσχετη γκρίνια, επειδή… έτσι!