Ροτέισον*
Παρεξηγημένη έννοια το ροτέισον στην Ελλάδα. «Όλεγκ, Λαλά, Μαντί, Αγκιμπού, Ελ Αραμπί, Μασούρας, Εμβιλά είναι κουρασμένοι, πρέπει να τους αλλάξει με τον Βόλο». Ώπα. Σταθείτε ρε παιδιά. Για μετρήστε: 1) Όλεγκ, 2) Λαλά, 3) Μαντί, 4) Αγκιμπού, 5) Ελ Αραμπί, 6) Μασούρας, 7) Εμβιλά. Σοβαρά τώρα; Με 7 βασικούς του παίκτες εκτός 11άδας θα παίξει ο Ολυμπιακός απέναντι στον Βόλο; Με 7 παίκτες που νίκησαν τη Φενέρ εκτός «μάχης» θα πάει ο Ολυμπιακός να παλέψει για άλλο ένα τρίποντο στο πρωτάθλημα; Είναι δυνατόν;
Είπαμε, το ροτέισον στην Ελλάδα είναι παρεξηγημένο, από εμάς τους οπαδούς. Είναι μία έννοια, την οποία όπως και πολλά πράγματα (τη χαρά μας στις νίκες, την τσατίλα μας στις ήττες), την τραβάμε στα… άκρα. Δεν είναι αυτό το ροτέισον. Δεν είναι «αλλάζω 7-8 παίκτες στην 11άδα και… προσεύχομαι αυτοί που θα παίξουν να είναι φορμαρισμένοι». Δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
Η ομάδα θα πάει ΠΛΗΡΗΣ με τον Βόλο. Και αν γίνουν 1, 2, 3 αλλαγές το πολύ, θα δούμε. Ο Μαρτίνς, άλλωστε, έχει αποδείξει πολλές φορές ότι Νο1 ζητούμενο, για εκείνον, παραμένει η «χημεία» της ομάδας του. Το «δέσιμο» μεταξύ των παικτών. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με το να αλλάξει 7 παίκτες, από την 11άδα του αμέσως προηγούμενου, ή του αμέσως επόμενου αγώνα…
Ίσως ο Όλεγκ πάρει ανάσες. Ίσως ο Ελ Αραμπί. Ίσως ο Μαντί Καμαρά… Και μάλλον μέχρι εκεί θα πάμε. Και αν πάμε και εκεί… Ο Μαρτίνς, άλλωστε, είναι εκείνος που έχει στα χέρια του τις μετρήσεις των παικτών. Και ξέρει.
* Ροτέισον, το: Η δεύτερη αγαπημένη λέξη των Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων, μετά τη λέξη «μεταγραφή».
Να κάνουμε και λίγο χιούμορ, ε; Γιατί ξαφνικά οι «αντικειμενικοί» θυμήθηκαν ότι ο Μαρτίνς… δεν κάνει ροτέισον. Γελάμε.