Όσο επιμένουν να το ρίχνουν στο «εσείς και εμείς», μικροί θα παραμένουν
Απλά τα πράγματα. Όσο αυτοί οι οποίοι… διαμορφώνουν απόψεις στη Θεσσαλονίκη, θα συνεχίζουν να κρύβονται πίσω από το κατεστημένο της Αθήνας, ο ΠΑΟΚ θα κυνηγάει να περάσει τον Άρη… Δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ αυτό. Αν δεν αλλάξουν πρώτα οι άνθρωποι, οι οποίοι διαμορφώνουν την κοινή γνώμη στην πόλη και κρατούν τον κόσμο της «δέσμιο» σε μία «κόντρα» Αθήνας-Θεσσαλονίκης, η οποία υπάρχει μόνο στο κεφάλι τους, για να εξυπηρετεί ως δικαιολογία, τα συμφέροντα εκείνων οι οποίοι βλέπουν το ποδόσφαιρο ως μέσο κέρδους και άσκησης πολιτικής. Ως επιχειρηματική δράση, για να το πούμε απλά…
Ο… «κατατρεγμένος από όλους» ΠΑΟΚ, η ομάδα την οποία το κατεστημένο της Αθήνας και η πολιτική σκηνή του Συντάγματος και της Βουλής… κυνηγούν λυσσαλέα και θέλουν να… κάμψουν (πράγματι, που να τα συναγωνιστείς… τρία πρωταθλήματα; Είναι… μεγάλη η δύναμη…) βλέπει διαρκώς και παντού… εχθρούς. Και ας είχε μία κυβέρνηση, την ίδια κυβέρνηση, την οποία τώρα κατηγορεί, να του βάζει τη μεγαλύτερη πλάτη, που μπήκε ποτέ σε ομάδα, αλλάζοντας νόμο εν μία νυκτί, για την προστασία του.
Χρειάστηκε, εντέλει; Λίγη σημασία έχει. Η πρόθεση ήταν εκεί. Και η διάθεση. Και όλα ήταν… ΠΑΟΚ. Όπως και πιο πριν, στην προηγούμενη κυβέρνηση, κατά την οποία βλέπαμε τον πρωθυπουργό να παρελαύνει δίπλα στον Ιβάν Σαββίδη και πολιτικούς κάθε λογής να λένε «Μαρινάκης» μόνο για να κάνουν κακό. Τελικά δεν πέτυχαν και τίποτα, γιατί η αλήθεια δεν σηκώνει μαγκιές και δήθεν «καταδίκες» και «αναθέματα». Η αλήθεια σηκώνει μόνο αλήθεια και αυτή ήταν πάτα με το μέρος του Ολυμπιακού, όχι των ψευτών, οι οποίοι των κυνηγούσαν…
Εμάς μας βολεύει, για να το πούμε απλά… Όσο επιμένουν να το ρίχνουν στο «εσείς και εμείς», μικροί θα παραμένουν. Όσο επιμένουν να ποτίζουν τον κόσμο τους με το «δηλητήριο» της διχόνοιας και να του σερβίρουν προπαγάνδα πολιτική, για να δικαιολογήσουν την ποδοσφαιρική τους αποτυχία, τόσο θα χρειάζονται και μεγαλύτερα κιάλια, για να μας βλέπουν… Απλά τα πράγματα. Στις δικαιολογίες είναι πρώτοι. Και στο να τις εφευρίσκουν και στο να τις ντύνουν με τον μανδύα τις… «αδικίας».
Εδώ οι άνθρωποι πιστεύουν ακόμη ότι πέρσι τον τίτλο τον έχασαν λόγω… σκευωρίας, τι να συζητάμε… Αλλά, εδώ που τα λέμε, δεν φταίνε αυτοί. Φταίνε εκείνοι που τους πιστεύουν και τους παίρνουν σοβαρά. Εκείνοι που τους δίνουν ακόμη προσοχή και τους «τρέφουν», χαρίζοντάς τους τα αυτιά και τα μάτια τους… Δεν είναι πολλοί, κάποια στιγμή θα εκλείψουν ολοκληρωτικά… Και τότε η παράσταση θα λάβει τέλος…