Τον σεβασμό τον κερδίζουν οι τίτλοι σου ιστορικά, η διεθνής αναγνώριση και τα εκατομμύρια των φιλάθλων σου
Μεγαλύτερη ομολογία της αναξιότητας του ΠΑΟΚ να απολαμβάνει τον σεβασμό οποιουδήποτε, στο ελληνικό ποδόσφαιρο, από το «θα με σέβεστε» που λέει όλη την ώρα, δεν υπάρχει. Με το «έτσι θέλω», ρε παιδί μου. «Επειδή το λέω». Επειδή… πήγα στον τελικό του Κυπέλλου. Στο μεταξύ, η ομάδα από την οποία θα προσπαθήσει να μη φάει πολλά, στον τελικό (ναι, τον Ολυμπιακό) μετράει… 28 Κύπελλα. Εντάξει, δεν έγινε και τίποτα.
Τον σεβασμό τον κερδίζουν οι τίτλοι σου ιστορικά, η διεθνής αναγνώριση και τα εκατομμύρια των φιλάθλων σου
Νεόκοποι… «αξιοσέβαστοι» δεν… περνάνε. Με το «έτσι θέλω» και το «επειδή το λέω», ούτε σεβασμό κέρδισε ποτέ κανένας, ούτε και μεγάλωσε.
Και για να πλησιάσει ο ΠΑΟΚ το να τον… σέβονται, έχει ακόμα να φάει… πολλάαααα ψωμιά. Να σηκώσει πολλές κούπες. Να φτιάξει γήπεδο, να αποκτήσει εκατομμύρια φιλάθλων… Κανονικά, έτσι; Όχι με… γκάλοπ του Open TV. Κανονικά εκατομμύρια φιλάθλων, σε όλη την Ελλάδα. Και σε όλο τον πλανήτη. Με τρία πρωταθλήματα (δύο μέχρι πρόσφατα) και… 6-5 ή 5-6 (μπερδευτήκαμε, δεν ξέρουμε ποιος έχει τι ποσοστό) στη «νέο ΕΠΟ της παλιάς εξυγίανσης», σεβασμό δεν κέρδισε ποτέ κανένας. Με ιδιοκτήτη που βγήκε και δήλωσε (μέσω των νομικών εκπροσώπων του ΠΑΟΚ) ότι δεν είναι ιδιοκτήτης του ΠΑΟΚ, αλλά ότι ο ΠΑΟΚ ανήκει στον γιο του και ότι εκείνος… συμβουλεύει τη διοίκηση της ομάδας, σεβασμό δεν κέρδισε ποτέ κανείς. Με ιδιοκτήτη που στην Θεσσλονίκη δεν έρχεται, πλέον, σεβασμό δεν κέρδισε ποτέ κανείς…
Τον σεβασμό πρέπει να δουλέψεις σκληρά, για να τον κερδίσεις. Να νικήσεις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, να φέρεις παιχταράδες, να δεις τους τίτλους σου να πολλαπλασιάζονται… Με τα λόγια… δεν κερδίζεις σεβασμό. Ποτέ.