Είναι ένας χρόνος. Ένας χρόνος που μοιάζει, ωστόσο, με αιώνα… Ένας χρόνος που κανείς δεν περίμενε να ζήσει. Ένας χρόνος που η κατάσταση γύρω από την αγαπημένη μας ομάδα, γύρω από την αγαπημένη μας συνήθεια, έγινε διαφορετική, από ό,τι ξέραμε έως τότε… Πέρασε κιόλας ένας χρόνος, από τότε που είδαμε για τελευταία φορά Θρύλο, από κοντά…
Ήταν η 1η Μαρτίου του 2020, όταν Ολυμπιακός έπαιξε στο Καραϊσκάκη, απέναντι στον Παναιτωλικό, για τελευταία φορά, με κόσμο στο γήπεδο, έως και σήμερα. Μία κατάσταση, η οποία όχι μόνο δεν άλλαξε, αλλά δυστυχώς συνεχίζεται και κρατεί ακόμα, με αποτέλεσμα να παραμένουμε μακριά από τον Ολυμπιακό μας, που αγαπάμε και θέλουμε να βλέπουμε…
Εκείνο το ματς έμελλε να είναι το τελευταίο, στο οποίο μπροούσαμε να πάμε στο γήπεδο. Ακολούθησε εκείνο το γενικευμένο lockdown, στη χώρα, το οποίο μας κράτησε και μας κρατά μακριά από το αγαπημένο μας Καραϊσκάκη, έως και σήμερα…
Από τότε ο Ολυμπιακός έχει δώσει 26 ματς στο Καραϊσκάκη. Σε όλες τις διοργανώσεις. Όλα χωρίς κόσμο. Όλα χωρίς την καυτή εξέδρα του Θρύλου να πάλλεται και να δονείται ρυθμικά, φωνάζοντας… Ολυμπιακός! Ελπίδα όλων είναι αυτή η κατάσταση να αλλάξει… Από εκείνο το 2-0 επί του Παναιτωλικού, το τελευταίο ματς που είδαμε από κοντά, μέχρι σήμερα, το κενό είναι απίστευτα μεγάλο…