Πήγαμε δύο φορές πέρυσι. Τους κερδίσαμε και τις δύο. Τους σηκώσαμε και το 45ο μέσα στη μούρη, στο τέλος και πήγαν για… χόρτα, που λέμε.
Φέτος είχαν… ένα ματς, στην ατζέντα τους. Είχαν μόνο ένα παιχνίδι να περιμένουν. Μόνο μία ευκαιρία, να πάρουν κάτι και να κρατηθούν, έστω και έτσι (αλλά και με… ώθηση «έξυγιαντική») στο «κυνήγι» του τίτλου. Ένα ματς με τον Ολυμπιακό, το οποίο έπρεπε πάση θυσία να πάρουν, για να… φτιάξουν την, κατά τα άλλα… κατεστραμμένη χρονιά τους. Και απέτυχαν. Ξανά. Παταγωδώς.
Θα βλέπουμε, ξανά, γύρω μας, σκυμμένα κεφάλια. Και θα συνεχίσουμε να βλέπουμε, μέχρι το τέλος. Η διαφορά μας αποδείχθηκε, για άλλη μια φορά. Ένα γκολ και ένα δοκάρι εκείνοι, ένα γκολ και ένα δοκάρι κι εμείς… Τι να λέμε… Πάλι με σκυμμένα κεφάλια του αφήσαμε και ας προσπαθούν, τώρα, να μας πείσουν για την… επιτυχία τους. Εξάλλου, είπαμε. Μέχρι εκεί είναι…