Ξέρει αυτός, γιατί ήταν χαρούμενος…
Απόρησαν όλοι, με τη δήλωση του Λάζλο Μπόλονι, ότι ήταν χαρούμενος, για την ήττα, από τον Ολυμπιακό. Γιατί, άραγε, απόρησαν; Μήπως ο οδοντίατρος δεν έχει δίκιο; Μήπως ξέρει ότι αυτό που συνέβη χθες, καθαρά και μόνο λόγω συγκυριών, ήταν… τιμητικό για την ομάδα του; Η ήττα με 1-0, απέναντι στο μεγαθήριο που λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ;
Ομάδα την οποία ο ίδιος αποκάλεσε, πριν λίγο καιρό «δεύτερης κατηγορίας». Μπορεί ο Παναθηναϊκός να δίνει σε εμάς το μοναδικό πραγματικό ντέρμπι και είναι πάντοτε ο μεγάλος μας αντίπαλος, αλλά ΑΥΤΟΣ ο Παναθηναϊκός ξέρει καλά… τι γλίτωσε.
Ξέρει καλά πως θα ήταν τα πράγματα, αν ο Μαρτίνς είχε ακόμη και… έναν μόνο, από αυτούς που έλειπαν χθες. Χασάν, Ελ Αραμπί, Βαλμπουενά, Μπρούμα. Έναν από αυτούς να είχε, η διαφορά θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο μεγάλη. Και το σκορ να πήγαινε για τα… περσινά επίπεδα.
Ξέρει ο Μπόλονι, καλά, τι γλίτωσε. Ξέρει πως αν ο Ολυμπιακός δεν είχε ποδοσφαιριστές εκτός ρυθμού, οι οποίοι κουράστηκαν και λιγάκι πιο εύκολα ή αν δεν είχε και παίκτες που παίζουν συνεχόμενα και είναι πιο καταπονημένοι (και επίσης κουράστηκαν πιο εύκολα) θα είχε δύο… πανομοιότυπα ημίχρονα να αντιμετωπίσει. Αντί για ένα καταιγιστικό και ένα… διαχειριστικό. Ξέρει καλά ότι το 1-0 θα ήταν… γλυκό όνειρο, αν ο Ολυμπιακός δεν ήταν μισός…
Είναι, λοιπόν, να μη νιώθει χαρούμενος που η συγκυρία του έδωσε τη δυνατότητα να λέει ότι… το πάλεψε λιγάκι; Ασχέτως αν δεν κατάφερε τίποτα και έφυγε με σκυμμένο το κεφάλι. Χαμογελάει, γιατί ξέρει τι γλίτωσε…