Είναι τακτική των μικρότερων, σε δυναμική, αντιπάλων του Ολυμπιακού, οι οποίοι δεν μπορούν να σταματήσουν τους παίκτες του Μαρτίνς, να… κλωτσάνε, αρκετά. Αρκετά παραπάνω από όσο επιτρέπει το fair play, εδώ που τα λέμε, γιατί το να γίνει και κάνα σκληρό μαρκάρισμα, μέσα στο ματς, είναι στο… παιχνίδι, που λέμε. Άλλο αυτό, όμως και άλλο το… βαράω στο ψαχνό. Δεν είναι πρώτη φορά, δεν είναι και η τελευταία.
Και αποτελεί, παράλληλα, πάγια τακτική της «εξυγίανσης». Γιατί όταν οι αντίπαλοι του Ολυμπιακού αντιλαμβάνονται ότι δεν πρόκειται να… βγουν από το ματς εύκολα, με δεύτερη κίτρινη, ή απευθείας κόκκινη, τότε… συνεχίζουν ή/και εντείνουν τα σκληρά τους μαρκαρίσματα.
Το ίδιο συνέβαινε με Μασούρα, Ποντένσε… Το ίδιο συμβαίνει με Βαλμπουενά, Φορτούνη, Καμαρά… Πολύ ξύλο. Η «εξυγίανση» αφήνει το σκληρό παιχνίδι εις βάρος του Ολυμπιακού, επιτρέποντας στους αντιπάλους να παίζουν πιο σκληρά, από όσο επιτρέπεται, με αποτέλεσμα και οι «ερυθρόλευκοι» να σκέφτονται τις «κλωτσιές» και να… μαζεύονται, κάποιες φορές. Είναι και ψυχολογικό το θέμα, πέρα από καθαρά φυσικό…
Δεν ασχολείται, όμως, η προπαγάνδα, με αυτό. Για αυτούς, αυτή η συμπεριφορά εντός γηπέδου είναι «ηρωική» ή/και «αφήνει το παιχνίδι να παιχτεί»… Όπως βολεύει, φυσικά…