Με τη... Γιαδικιάρογλου τι θα γίνει;

Πέμπτη, 2 Ιουλίου 2020 - 23:01

Λοιπόν, ας αφήσω στην άκρη τους προλόγους. Το κείμενο δεν γράφεται για να εντυπωσιάσει ή να γίνει βιβλίο. Οι παρακάτω ατάκες τεσσάρων προσώπων είναι από καταθέσεις τους στην Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ όπως τις απέδωσαν όλα τα ΜΜΕ.

Τάκης Φύσσας: Καμία σχέση δεν έχει ο Ολυμπιακός ή ο Μαρινάκης με αυτά τα γεγονότα.

Ζήσης Βρύζας: Υπήρχε όμως ένας έλεγχος του Ολυμπιακού πάνω σε αυτό τον τομέα. Δεν μπορώ να πω με ποιον τρόπο συγκεκριμένα, είναι εκτίμηση δική μου. Δεν έχω να πω κάτι συγκεκριμένο για έλεγχο Ολυμπιακού σε ομάδες.

Δημήτρης Μελισσανίδης: Θα σας πω τι ξέρω, μπορεί να μην ξέρω για το 2010, δεν ήμουν στο χώρο, μπήκα το 2013. Για το 2012 γνωρίζω για τη συνάντηση στο Hilton. Εγώ βλέπω ότι τα έχουν γυρίσει όλοι οι μάρτυρες. Δεν θυμάμαι τι είχα πει για τους διαιτητές στην κατάθεση μου στο ποινικό δικαστήριο. Με τον κ. Σαββίδη συναντήθηκα. Δεν θυμάμαι. Με καλούν να με βραβεύσουνε. Μπορεί και να πήγα. Δεν θυμάμαι.

Γιάννης Αλαφούζος: Δεν θυμάμαι όλα όσα κατέθεσα στον Ανδρεάδη, θυμάμαι την ουσία των περιστατικών. Κατά την εκτίμηση μου υπήρχε συστηματική εύνοια στον Ολυμπιακό, από το 2012 μέχρι πριν από 1-2 χρόνια, σε σημείο ακραίο. Δεν έχω μνήμη να θυμάμαι με ποιους μιλούσε ο Μαρινάκης τότε στην ΕΠΟ. Δεν ξέρω συγκεκριμένα κάτι, ξέρω τα αποτελέσματα της Επιτροπής. Είναι συμπεράσματα με βάση την πραγματικότητα της καθημερινότητας του ποδοσφαίρου. Κάθε Κυριακή ήθελε να ξεφτιλίζει τους αντιπάλους του ο Ολυμπιακούς, το έχω μάθει από δημοσιογραφικές πηγές. Δεν θέλω να πω ονόματα, γιατί υπάρχει και βία. Δεν θυμάμαι κανέναν παρατηρητή, κάποιους διαιτητές συγκεκριμένα.

Αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι, δύο πρώην διεθνείς παίκτες, και δύο ιδιοκτήτες της 2ης και 3ης μεγαλύτερης ελληνικής ομάδας, πήγαν σε ένα δικαστήριο και μεταξύ πολλών άλλων είπαν και αυτά. Τώρα εγώ ή όποιος άλλος (κυρίως υποτίθεται ένα δικαστήριο) πρέπει να βγάλουμε συμπεράσματα. Να... δικάσουμε και (χαχαχα) να καταδικάσουμε με βάση αυτές τις καταθέσεις. «Νομίζω». «Μου είπαν». «Άκουσα». «Όλη η Ελλάδα τα είδε και τα ξέρει». «Δεν θυμάμαι». «Είναι εκτίμηση δική μου». «Δεν παίρναμε φάουλ επί 30 λεπτά». «Μου είπαν δημοσιογράφοι».

Σοβαρά τώρα; Δεν είχατε κάτι καλύτερο να κάνετε για να περάσετε την ώρα σας; Σε ποιούς ακριβώς απευθύνεστε; Μέχρι που θα πάει αυτό; Κάποια στιγμή, επιτέλους, δεν θα πρέπει να έχω πρόβλημα και εγώ, ο κάθε εγώ, που σε τραβολογάω εσένα στα δικαστήρια (και δίνω δικαίωμα να σε... κρεμάσουν στα μαντάλακια) γιατί «μου είπαν», «άκουσα», «νομίζω», «πιστεύω», «είναι αίσθησή μου»; Νομικός δεν είμαι αλλά οι καταθέσεις που διάβασα είναι αστείες, όχι για να στοιχειοθετηθούν κατηγορίες.

Όταν κάτι τέτοιο γίνεται ελληνική ταινία σπάμε πλάκα.

-Ήσουν εδώ Ξανθοπούλου;

-Ναι, βεβαίως.

-Για πες μας τι συνέβη;

-Εεε, δεν ξέρω. Δεν πρόσεχα δηλαδή γιατί εκείνη την ώρα μιλούσα με τη Γιαδικιάρογλου, που κοιτούσε την Πετροπούλου που κοιτούσε την Πετροβασίλη.

***Χτυποκάρδια στο θρανίο λεγόταν η ταινία. Γι' αυτή που παίζεται, στην κανονική ζωή, στην Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ «σπάω» το κεφάλι μου να βρω τίτλο αλλά δε μπορώ. Το σίγουρο είναι ότι την κατατάσσουμε στις κωμωδίες, για να μην πω τις παρωδίες.

Ακολουθήστε το Gavros.gr στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις!