Έχει γίνει… συνήθεια, στον καιρό της εξυγίανσης, οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού, να πέφτουν θύμα σκληρού παιχνιδιού και να υποφέρουν, από τα πάμπολλα χτυπήματα, τα οποία δέχονται, σε κάθε ματς. Η ανώτερη ποιότητα των ποδοσφαιριστών του Ολυμπιακού, καθιστούν το μαρκάρισμά τους ιδιαίτερα δύσκολο, με αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, οι αντίπαλοι να καταφεύγουν σε φάουλ, για να τους σταματήσουν. Πολλές φορές, δε, αυτά τα φάουλ είναι… υπέρ το δέον σκληρά και… ακροβατούν μεταξύ κανονικού, αντιαθλητικού και… δολοφονικού.
Το μαρκάρισμα του Τριαντάφυλλου Πασαλίδη, στον Γκιλιέρμε, δεν είναι, καθαυτό, το πρόβλημα. Ο κάθε Πασαλίδης, ο οποίος δεν καταφέρνει να προλάβει να μαρκάρει σωστά, τον Γκιλιέρμε, τον Ποντένσε, τον Ραντζέλοβιτς, τον Ελ Αραμπί, έχει, δυστυχώς, την… άνεση, να τον ρίξει στο έδαφος, ακόμη και με τρόπο… αντιποδοσφαιρικό! Και αυτό γιατί, από την άλλη πλευρά, είναι ο κάθε… Παπαπέτρου. Ο οποίος κάθε Παπαπέτρου, χρειάζεται… VAR για να δει την κόκκινη, για το «δολοφονικό» μαρκάρισμα του κάθε Πασαλίδη και να μην… εκτεθεί περαιτέρω, αφού πρώτα του έχει βγάλει... κίτρινη, ή του έχει κάνει... συστάσεις!
Όλοι οι… Πασαλίδηδες αυτού του πρωταθλήματος, πατούν επάνω στην ανοχή όλων των… Παπαπέτρου και σκληραίνουν το παιχνίδι τους. Αφού μπορούν, γιατί να μην το κάνουν; Ξεχνάει κανείς τον Λισγάρα και τον Σεμπά; Όχι. Κανείς δεν τον ξεχνάει…