Όλη την εβδομάδα τα ΜΜΕ αναλώθηκαν να ασχολούνται με το βίντεο από τα γενέθλια του Βράνιες. Το πάρτι, την τούρτα… Αγιά Σοφιά, τα τραγούδια, παρέα με οπαδούς, για τι θα… έκαναν στον Ολυμπιακό. Μόνο που… ξημέρωσε η Κυριακή. Και ήρθε η ώρα ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, να μπουν στο γήπεδο. Αυτός ο Ολυμπιακός. Και αυτή η ΑΕΚ. Να μπουν και να παίξουν… ποδόσφαιρο. Όχι να… κοντράρονται στα… λόγια. Για αυτά, ο Βράνιες και η παρέα του ήταν αρκετοί. Για κάτι παραπάνω, όμως, όπως αποδείχθηκε εντός αγωνιστικού χώρο, όχι. Τόσο απλά.
Ήρθε η ώρα του ματς και ο Ολυμπιακός έβαλε την ΑΕΚ στα δίχτυα. Μπορεί να μην της έβαλε… 6, όπως της είχε βάλει κάποτε (περισσότερες από μία φορές), αλλά την… πάτησε. Την εξαφάνισε, από το γήπεδο. Και της έδειξε την… ανυπαρξία της. Η διαφορά των δύο ομάδων, αυτή η χαώδης που υπάρχει, αποτυπώθηκε πλήρως, σε ένα ματς που ο Ολυμπιακός δεν έπιασε το απόλυτο της απόδοσής του. Και όμως, κατάφερε, χωρίς να φορτσάρει και ιδιαίτερα, να εμφανίσει την πραγματική διαφορά του, με την ΑΕΚ. Η οποία είναι για 2 με 3 γκολ, μίνιμουμ.
Με το δίμπαλο, αυτό, ο Ολυμπιακός έδωσε την καλύτερη απάντηση, σε όλες αυτές τις προκλήσεις, τις οποίες ο Βράνιες και η παρέα του εξαπέλυσαν, στην αρχή της εβδομάδας. Με τα λόγια, όμως. Όχι με έργα. Γιατί όταν ήρθε η ώρα για τον καθρέφτη των πάντων, το χορτάρι, φάνηκε ξεκάθαρα, ποια είναι η καλή ομάδα.