Ένστικτο του killer, ή… μετρ της τακτικής;
Το πλάνο του Πέδρο Μαρτίνς, για τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπίσει την Μπάγερν Μονάχου, έχουν, λίγο έως πολύ, οριστικοποιηθεί. Ελάχιστες τελικές «πινελιές» απομένουν, ώστε ο Πορτογάλος να καταλήξει στην ενδεκάδα και τη διάταξη. Μία γραμμή, η οποία δεν έχει ακόμα… κλείσει, είναι εκείνη της επίθεσης. Ο Γκερέρο, με τον Ελ Αραμπί δίνουν τη δική τους, άτυπη «μάχη», για μία θέση στην ενδεκάδα, απέναντι στους Βαυαρούς.
Ο Γκερέρο έχει το γκολ, όμως το μεγαλύτερο προτέρημά του, ακόμη και όταν δεν καταφέρνει να σκοράρει, είναι η τακτική του προσήλωση. Ο Ισπανός μαρκάρει, πιέζει, κρατά απασχολημένη την άμυνα με τις κινήσεις του και έχει πολύ στο μυαλό του, εκτός από το να σκοράρει, να ανοίξει και χώρους για τους συμπαίκτες του, προκειμένου να σκοράρουν εκείνοι. Συχνά-πυκνά, βλέπουμε τον Γκερέρο στα πλάγια, να κατεβαίνει στη μεσαία γραμμή, για να βοηθήσει στην ανάπτυξη και να δώσει χώρο στους εξτρέμ, ή τον παίκτη που παίζει πίσω του, να μπουν στην περιοχή και να δημιουργήσουν κινδύνους.
Από την άλλη, ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί, τον οποίο η Μπάγερν συμπεριέλαβε χθες, μαζί με τον Βαλμπουενά, στους «key players» του Ολυμπιακού, έχει περισσότερο το ένστικτο του «killer». Σκέφτεται περισσότερο το γκολ, το πως θα πλασαριστεί στην περιοχή και θα δημιουργήσει ο ίδιος ρήγματα, ή πως θα εκμεταλλευτεί τους κενούς χώρους, που θα φτιάξουν οι συμπαίκτες του, για εκείνον. Μαρκάρει, όχι στον ίδιο βαθμό, στον οποίο το κάνει ο Γκερέρο, αλλά δεν… κάθεται. Έχει, απλώς, ως προτεραιότητά του, το γκολ.
Μένει να δούμε, πως θα κινηθεί ο Μαρτίνς και που θα καταλήξει η σκέψη του. Αν και ο Ελ Αραμπί μοιάζει, τούτη την ώρα, επικρατέστερος, ο Γκερέρο «παίζει» πάντα δυνατά…