Ήξερε τι έκανε (ξέρει τι κάνει)…
Είναι εύκολο να αποθεώνεις, όταν όλα πάνε καλά. Όπως εύκολο είναι και να «κράζεις», όταν κάτι γίνεται λάθος. Το έχουμε πολύ εύκολα εμείς οι Έλληνες αυτό το «ή του ύψους, ή του βάθους». Πάμε λίγο καιρό πίσω, όμως…
Οι συζητήσεις για την απόκτηση του Ζοζέ Σα, από τον Ολυμπιακό, προχωρούσαν. Όπου και να διάβαζες, γύρω σου, έβλεπες σχόλια θετικά, στην επικείμενη επισημοποίηση της παραμονής του Πορτογάλου, στο λιμάνι. Οι περισσότεροι φίλοι του Θρύλου πίστευαν ότι ο Σα είναι αυτό που χρειάζεται ο Ολυμπιακός, για να… ηρεμήσει στον άσο. Να έχει έναν τερματοφύλακα με αξία, ικανό να κρατήσει την εστία ανέπαφη και την άμυνα σίγουρη και… αγέρωχη.
Το σημαντικό, βέβαια, είναι τι σκεφτόταν ο κ. Μαρινάκης. Ο ηγέτης του Ολυμπιακού είχε ανάψει το… πράσινο (τρόπος του λέγειν) φως, για να προχωρήσει η αγορά του Σα, από την Πόρτο. Μεγάλη δικαίωση. Κυρίως για τον ίδιο, γιατί η διαίσθησή του δεν τον… πρόδωσε. Ο κ. Μαρινάκης είχε καταλάβει καλά ότι ο Ζοζέ Σα μπορεί να δώσει στον Ολυμπιακό μεγάλο αέρα στην άμυνα. Το έβλεπε από πέρυσι. Του το έλεγε και ο Πέδρο Μαρτίνς, αλλά και άπαντες γύρω του.
Αυτή η χειραψία, ανάμεσα στον ιδιοκτήτη και ηγέτη του Ολυμπιακού και τον νεαρό Πορτογάλο τερματοφύλακα, ήταν ό,τι χρειαζόταν η ομάδα, για να κλείσει το θέμα τερματοφύλακα. Και όχι επειδή έπιασε ένα πέναλτι…
Το μεγαλύτερο προσόν του Σα, δεν είναι το ταλέντο του. Τα ρεφλέξ του… Η σωματοδομή του… Είναι η ιδιοσυγκρασία του, ως άνθρωπος. Όσοι το έχουν προσέξει, καταλαβαίνουν. Ποτέ, μα ποτέ, ο Σα δεν… ξεφεύγει. Δεν φωνάζει, δεν τα χώνει στους συμπαίκτες του. Ποτέ. Ακόμη και σε λάθη, σαν το χθεσινό, του Μπρούνο, παραμένει ψύχραιμος. Δεν ξεσπάει. Δεν κάνει τον άλλον να αισθανθεί άσχημα που… φόρτωσε την ευθύνη στον τερματοφύλακά του. Αντιθέτως. Ξέρει ποια είναι η ευθύνη του, όταν αυτή του χτυπάει την πόρτα… Και ξέρει πως να τη (δια)χειριστεί…
Ο Ζοζέ Σα είναι κάτι παραπάνω από ένας τερματοφύλακας, για αυτή την ομάδα.