Ο (εξαιρετικός σε απόδοση χθες) Λάζαρος κάνει την... Λαζαριά του. Κουβαλάει τη μπάλα μέχρι τη μεγάλη περιοχή παρότι τον τραβολογάνε δύο αντίπαλοι και στην πορεία προκύπτει και τρίτος. Επιχειρεί το σουτ αλλά ο Τζανετόπουλος προλαβαίνει να βάλει την κόντρα.
Κι αυτή η διαλομένη, η... πόρνη που είχε πει κάποτε ο Όσιμ και είχε όλα τα δίκια του κόσμου, παίρνει περίεργα φάλτσα και βρίσκει στην πλάτη του Μάνου. Και ο Έλληνας επιθετικός κάνει κάτι που μοιάζει απίθανο αλλά φυσιολογικό για έναν παίκτη που έχει το ένστικτο του σκόρερ. Δεν αφήνει τη μπάλα να πέσει στο έδαφος και με το δεξί του πόδι της δίνει τόσο ύψος όσο χρειάζεται για να προλάβει να στρίψει το σώμα του και να σουτάρει με τη μία.
Δεν έχει δει που είναι το τέρμα, ως φορ περιοχής ωστόσο γνωρίζει ανά πάσα στιγμή που πατάει και που βρίσκεται. Είναι απ' αυτά τα πράγματα που δεν μαθαίνονται στο ποδόσφαιρο. Απ' αυτά που είτε τα έχεις, είτε δεν τα έχεις. Και ο Μάνος τα έχει.
Δεν βάζεις από τύχη 27 γκολ σε μια σεζόν (σ.σ.: όσα σημείωσε την περασμένη), έτσι δεν είναι;