Δύο τελικές και δύο «προειδοποιητικές»

Η στατιστική υπηρεσία του φιλικού με τη Λεγανές «είπε» ότι η πρώτη, από τις μόλις δύο συνολικά τελικές των Ισπανών, καταγράφηκε στο 62'. Όταν ο (θετικός) Βούκοβιτς «έχασε» τον Καρίγιο κι εκείνος σούταρε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι. Η δεύτερη και τελευταία ήταν ένα άλλο σουτ του ίδιου παίκτη (Καρίγιο) εκτός περιοχής.
Η στατιστική ωστόσο έχει την κακή... συνήθεια να καταγράφει τις φάσεις που καταλήγουν σε τελική. Θα μετρήσει δηλαδή την πιο... τζούφια τελική και όχι μια άκρως επικίνδυνη κατάσταση την οποία η άμυνα (ή ένα τσαφ του επιτιθέμενου) μπορεί ν' αποτρέψει την τελευταία στιγμή.
Αν μείνουμε π.χ. στον απόλυτο αριθμό του χθεσινού αγώνα τότε θα πούμε ότι ο Ολυμπιακός κινδύνεψε ελάχιστα από τη Λεγανές. Κινδύνεψε όντως λίγο αλλά όχι τόσο όσο «μαρτυρούν» οι δύο τελικές.
Κι αυτό επειδή υπήρξαν άλλες δύο φάσεις που πρέπει να λειτουργήσουν ως καμπανάκι και να μην περάσουν (είμαστε βέβαιοι ότι δεν θα περάσουν από το τεχνικό τιμ) απαρατήρητες. Μόλις στο 7ο λεπτό χαφ της Λεγανές έκανε διαγώνια κίνηση προς τα αριστερά και βγήκε στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού. Αν δεν έχανε το κοντρόλ με συνέπεια να του βγει η μπάλα πλάγιο άουτ, θα είχε την ευκαιρία να βρεθεί μόνος απέναντι στον Γιαννιώτη, έστω και όντας λίγο αριστερά. Κάτι ανάλογο έγινε και στο 38'. Νέα κάθετη στην... πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού.
Υπήρξαν κι άλλες 1-2 φάσεις που δημιουργήθηκαν κίνδυνοι για την εστία του Ολυμπιακού ωστόσο αυτές αφορούσαν ατομικά λάθη. Π.χ. από ένα λάθος κοντρόλ του Τσιμίκα ή έναν λάθος υπολογισμό του Γιαννιώτη. Λάθη ωστόσο συνέβαιναν, συμβαίνουν και θα συμβαίνουν. Κάνουν και οι κορυφαίοι και οι πλέον ακριβοπληρωμένοι του πλανήτη.
Οι φάσεις ωστόσο που αναφέραμε νωρίτερα, με τις μπάλες στην πλάτη της άμυνας του Ολυμπιακού είναι κάτι άλλο. Κάτι που πρέπει να δουλευτεί και να περιοριστεί όσο περισσότερο γίνεται.