Θρύλε θυμήσου…
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ
Τον Ιούνιο του 1981, περίπου πέντε μήνες μετά τον εφιάλτη στα σκαλοπάτια και στα μισάνοικτα τουρνικέ της Θύρας 7, ο Ολυμπιακός έπαιξε τελικό κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Λίγο καιρό νωρίτερα είχε κατακτήσει το δεύτερο συνεχόμενο επαγγελματικό πρωτάθλημα και ήθελε και το κύπελλο για να κάνει το νταμπλ…
Εκείνος ο τελικός έχει μείνει αξέχαστος για αρκετούς λόγους. Για τους πολλούς οπαδούς του ΠΑΟΚ που είχαν κατέβει για πρώτη φορά στην πρωτεύουσα (περίπου 12.000), για τα εκατοντάδες καπνογόνα που άναψαν πριν την έναρξη και κατά τη διάρκεια του αγώνα, για τα επεισόδια που είχαν προηγηθεί, αλλά και για το γεγονός φυσικά ότι ο Ολυμπιακός νίκησε 3-1 τον ΠΑΟΚ και στην πιο μαύρη χρονιά της ιστορίας του κατάφερε να κάνει το νταμπλ…
Σε ‘κείνον τον τελικό είχαν εμφανιστεί και δυο ιστορικά πανιά. Το ένα κόκκινο με άσπρα γράμματα και το άλλο λευκό με μαύρα γράμματα και κάποιες κόκκινες πινελιές. Και τα δύο το ίδιο σύνθημα έγραφαν. «Θρύλε θυμήσου το κύπελλο το θέλουνε ακόμα και οι νεκροί σου». Το ένα, το κόκκινο, ήταν κρεμασμένο στο πάνω διάζωμα της σκεπαστής και το άλλο στο κάτω. Εκεί κοντά που ήταν στημένη και μια σκαλωσιά με μια μεγάλη τάβλα πάνω, στην οποία ήταν ανεβασμένοι ο Ατίλιο και ο Παπαδόπουλος του ΣΑΦΟΠ, για να οργανώνουν την απίστευτη εξέδρα που είχε σε κείνον τον τελικό ο Θρύλος…
Γιατί τα θυμήθηκα τώρα όλα αυτά; Διότι έχουν περάσει 37 χρόνια από τότε και αυτό το σύνθημα είναι πλέον το πιο διαχρονικό στο ελληνικό ποδόσφαιρο. «Θρύλε θυμήσου», φώναξαν και σήμερα όσοι παραβρέθηκαν στο ετήσιο μνημόσυνο για τα θύματα της Θύρας 7 στο Καραϊσκάκη. Πρωτάθλημα ή κύπελλο, μικρή σημασία έχει. Αυτό που μετράει είναι ότι 37 χρόνια μετά ο Θρύλος και ο κόσμος του και θυμούνται και τιμούν…
ΥΓ. Από τίτλους χορτασμένος είναι ο Ολυμπιακός και ο κόσμος του. Το συγκεκριμένο σύνθημα, όμως, ακούγεται κάθε χρονιά. Γιατί; Διότι αυτό αρμόζει για τις ψυχές που χάθηκαν εκείνο τον Φλεβάρη…