Έχουμε ακόμη πολλά να δούμε. Μη νομίζετε, δεν τα έχουμε δει όλα ακόμα, με αυτή την ΕΠΟ… Έχουμε μπροστά μας πολλά. Δεδομένο. Αφού ό,τι και να κάνει αυτή η ΕΠΟ, καταφέρνει ακόμη και τώρα, μετά από όλα όσα έχουμε ζήσει, να μας εκπλήξει. Αποκορύφωμα το τελευταίο «μαργαριτάρι» της ομοσπονδίας, η πρόταση για διεξαγωγή τελικού στη Νέα Υόρκη. Μία πρόταση με την οποία γέλασε το πανελλήνιο. Μία πρόταση, η οποία δείχνει ότι στην ομοσπονδία δεν υπάρχει καμία επαφή με την πραγματικότητα και καμία επαφή με την κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Κατάσταση για την οποία υπεύθυνη είναι, μεταξύ άλλων, η ίδια η ομοσπονδία.
Όταν μια χώρα δεν μπορεί ούτε να φιξάρει ένα γήπεδο τελικού, ούτε να φιξάρει μια ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα, ούτε να καταφέρει να διοργανώσει στην καρδιά της Αθήνας, έναν τελικό χωρίς επεισόδια και αίσχη εν γένει, το να συζητάμε καν για… υπερατλαντικό ταξίδι, είναι τόσο… παραμύθι, όσο η «εξυγίανση» του ποδοσφαίρου μας…
Μια ιδέα θα ήταν να κάνουν τελικό στη Νέα Υόρκη με… περσινά ρόστερ. Ή προπέρσινα. Και όπως είχε γίνει στο Πανθεσσαλικό, η μία ομάδα να φορά νέα φανέλα, η άλλη παλιά. Και να είναι στις εξέδρες οπαδοί… άλλων ομάδων. Παίζει, ας πούμε, Ολυμπιακός-Παναθηναϊκός; Να έχει στην εξέδρα οπαδούς του Ηρακλή και της Βέροιας… Τέτοια πράγματα, προχωρημένα…
Δεν μπορεί να το χωνέψει όταν ακούει τον Βαγγέλη Μαρινάκη να μιλάει για το καλό του ποδοσφαίρου. Γιατί δεν μπορούν να το χωνέψουν οι ανώτεροι του, που δεν ξέρουν από αυτά…